Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης για τη "μαύρη" επέτειο της 21ης Απριλίου: Από τον γύψο της χούντας στον γύψο των μνημονίων

Ο υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, πολιτικός κρατούμενος της χούντας και μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών(1967-74), Τριαντάφυλλος Μηταφίδης αφήνει το δικό του μήνυμα αναφορικά με την "μαύρη" επέτειο της 21ης Απριλίου.

''Η επίσημη εκδοχή της ιστορίας θεωρεί την επτάχρονη τυραννία ως «θλιβερή παρένθεση που έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα». Δεν είναι όμως αυτή η αλήθεια. Η δικτατορία δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» ή απλώς «η ανταρσία μιας ομάδας επίορκων αξιωματικών». Αντίθετα, το καθεστώς των νικητών του εμφυλίου πολέμου (Παλάτι-Στρατός) ζέσταινε στον κόρφο του το «αυγό του φιδιού» και λειτούργησε, τελικά, ως εκκολαπτική μηχανή της Χούντας. Μάλιστα το Σύνταγμα του 1952 προέβλεπε την επιβολή «καταστάσεως πολιορκίας», δηλ. δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα(!). Έτσι, «μετά τα Ιουλιανά του 1965, ο διάχυτος φόβος των κυρίαρχων τάξεων τις έκανε αντικειμενικά πρόθυμες να αποδεχτούν την αντικατάσταση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος από ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης», έγραψε ο Αριστόβουλος Μάνεσης.

Το «πράσινο φως» για το πραξικόπημα άναψε στην Ουάσιγκτον το Φλεβάρη του 1967, καθώς η χώρα μας αποτέλεσε πειραματικό εργαστήρι του «Ψυχρού Πολέμου» και προγεφύρωμα στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο των πετρελαίων της Μ. Ανατολής και την καταστολή των αντιιμπεριαλιστικών αραβικών κινημάτων. Οι ΗΠΑ δεν τηρούσαν απλώς «μια στάση ανοχής προς τους δικτάτορες», όπως προκλητικά γράφει το βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου 47 χρόνια μετά (!), αλλά σχεδίασαν, επέβαλαν και συνέβαλαν με κάθε τρόπο στην επιβίωση του τυραννικού καθεστώτος.

Η δικτατορία ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει λαϊκή βάση, γιατί ήταν ένα βάρβαρο, καταπιεστικό καθεστώς, που δολοφόνησε, βασάνισε, έκλεισε στις φυλακές και τα ξερονήσια χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες.
Η Θεσσαλονίκη συνέβαλε σημαντικά στον αγώνα κατά της Χούντας. Με την επικράτηση του πραξικοπήματος άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν οι αντιστασιακές οργανώσεις ΠΑΜ, Ρήγας Φερραίος, Δημοκρατική Άμυνα, Σπουδαστική - Λαϊκή Πάλη, Κίνημα 29ης Μαΐου, Αντι-ΕΦΕΕ, ΚΚΕ-ΚΝΕ, OMΛΕ, ΕΚΚΕ-ΑΑΣΠΕ, ΠΑΚ αλλά και ανένταχτοι αγωνιστές.

Βαρύ το τίμημα: τρεις δολοφονημένοι, ο αγωνιστής της ΕΔΑ Βασίλης Μπεκροδημήτρης, το στέλεχος των Λαμπράκηδων και του ΠΑΜ Γιάννης Χαλκίδης, ο βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργης Τσαρουχάς, χιλιάδες οι «προληπτικώς εκτοπισμένοι» στα ξερονήσια, πάνω από 100 οι καταδικασμένοι σε βαριές ποινές, 12 σε ισόβια κάθειρξη. Ας μην ξεχνάμε ότι η δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη στην πόλη μας στις 22 Μαΐου 1963 ήταν βασικός κρίκος μιας από το 1958 αλυσίδας συνωμοσιών και εγκλημάτων με στόχο την επιβολή δικτατορίας.

Όταν άρχισε να στερεύει ο «Πακτωλός» των αμερικάνικων δολαρίων, εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής κρίσης το 1971, η Χούντα, για να διατηρήσει την αρπάγη της στην εξουσία, αποπειράθηκε να μεταμφιεστεί, να «πολιτικοποιηθεί» με τη δοτή κυβέρνηση Μαρκεζίνη. Ήδη, όμως, είχε αρχίσει η ανοιχτή αμφισβήτησή της με την κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη του 1973. Εκεί όπου είχαν «σκάψει» οι αντιδικτατορικές οργανώσεις βλάστησε ένα ανατρεπτικό νεολαιίστικο κίνημα που ενσωμάτωνε τις καλύτερες αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας και εμπνεόταν από το διεθνές κίνημα αμφισβήτησης, με αποκορύφωμα το Μάη του '68. Ήταν η γενιά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Πνίγοντας στο αίμα την εξέγερση, η Χούντα δεν απέφυγε το μοιραίο. Αντίθετα επιτάχυνε την πτώση της με την πραξικοπηματική ανατροπή του Μακάριου, που οδήγησε στην κατοχή και διχοτόμηση της Κύπρου.

Το κενό εξουσίας που προέκυψε από την πτώση της Χούντας, καλύφθηκε με έναν παρασκηνιακό συμβιβασμό των αμερικανο-ΝΑΤΟικών ηγετικών κύκλων και των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας -γεγονός που δεν ικανοποιούσε τη λαϊκή απαίτηση για ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Ακόμα και η λεγόμενη «αποχουντοποίηση» άφησε στο απυρόβλητο πολλούς από τους υπηρέτες της Χούντας που εμφανίζονται σήμερα ως «τιμητές» ή «σωτήρες» στη δημόσια ζωή της χώρας, και μάλιστα από υψηλές κυβερνητικές θέσεις.

Έτσι, όχι μόνο δεν «έδωσαν τη Χούντα στο λαό», αλλά και μετέτρεψαν τα διαρκή εγκλήματά της σε «στιγμιαία» παραπτώματα, επέτρεψαν στα «σταγονίδια» και στους νεοναζί γόνους της χούντας να απειλούν να μας ξαναβάλουν στο «γύψο»! Γι' αυτό αποσιωπούν ακόμα και σήμερα τα εγκλήματα της χούντας οι κάλπικοι δημοκράτες της συγκυβέρνησης. Έτσι αρνούνται να παραχωρήσουν χώρο μνήμης στο Πολεμικό Μουσείο του Γ΄.Σ.Σ., το ανακριτικό κολαστήριο των δημίων της χουντικής ΚΥΠ, όπως χρόνια τώρα ζητούν οι αγωνιστές της αντιδικτατορικής αντίστασης και το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης. Γι' αυτό και οι μεταδικτατορικές δημοκρατικές – κοινωνικές κατακτήσεις δεν αποτελούν παραχωρήσεις των κυβερνήσεων της «μεταπολίτευσης» αλλά είναι καρπός σκληρών κοινωνικών αγώνων.

Τότε, εποχή του «διπολισμού» και της «ισορροπίας του τρόμου», οι παγκόσμιες ισορροπίες επέτρεπαν την εγκαθίδρυση δικτατοριών για την κατάργηση των βασικών ελευθεριών και την αναδιανομή του πλούτου. Τώρα, με την επιβολή οικονομικών και όχι στρατιωτικών δικτατοριών, οι στόχοι επιτυγχάνονται και με κοινοβουλευτικό μανδύα, έστω και κουρελιασμένο, όπως στη χώρα μας.

Η ιστορική αυτή παρακαταθήκη είναι ζωτικής σημασίας στις σημερινές συνθήκες όπου η «κατάσταση εξαίρεσης» έχει μετατραπεί σε κανόνα, σε κοινωνικό κανιβαλισμό που καταβροχθίζει ακριβοπληρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα και νεκρανασταίνει το τέρας του ναζισμού. Όταν, μισό και αιώνα από το «15% για την Παιδεία» και 40 χρόνια από το αιματοβαμμένο «ψωμί-παιδεία–ελευθερία» του Πολυτεχνείου, πετσοκόβονται οι εκπαιδευτικές δαπάνες κατά 14,2% (!) Όταν με το νέο «Πειθαρχικό Δίκαιο» για τους Δ.Υ. καταργήθηκε το «τεκμήριο της αθωότητας», όταν τίθενται σε αναγκαστική αργία και κινδυνεύουν με απόλυση όσοι /ες «δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις».

Αν «ο αγώνας της μνήμης εναντίον της λήθης δεν είναι παρά ο αγώνας της ελευθερίας εναντίον της τυραννίας», τότε οποιαδήποτε αναφορά στον Αντιδικτατορικό Αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου αποκτά νόημα στο βαθμό που αναδεικνύει την αντίσταση, την αγωνιστική-συνειδητή στάση ζωής, σε κινητήρια δύναμη της Ιστορίας.''

http://www.thestival.gr/