ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ. ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ!

ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ - ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ

Αποκαθηλώνουμε τους κυβερνητικούς αιρετούς, ιμάντες της διοίκησης και του υπουργείου

Με τα σωματεία μας υπερασπίζουμε την εργασίας μας και το δημόσιο σχολείο

Ανατρέπουμε την πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ - ΟΟΣΑ

Οι εκλογές στέλνουν μηνύματα

Με τη στάση σου θα κρίνεις αν θα βρεθείς σε καλύτερο μετερίζι για να παλέψεις

Να τελειώνουμε με τους  νεκροθάφτες της ελπίδας

Δεν είναι μόνο που ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ περιγράφουν την «κανονικότητα» της ζωής μας από δω και πέρα με τα ίδια χρώματα των Θεσμών, της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και των κοφτών τους. Που υιοθετούν τα ίδια μέτρα κοινωνικής κατεδάφισης σε εργασία, συντάξεις, υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσιο πλούτο, στο όνομα των αιματηρών πλεονασμάτων μέχρι το 2060. Που υλοποιούν από την μια το ίδιο αντεργατικό σενάριο, δίνοντας όλο και περισσότερες απαλλαγές στους εργοδότες, σε ασφάλιση, φορολογία, ενώ ταυτόχρονα από την άλλη περικόπτουν μισθούς, ωράριο, εργατικά και μορφωτικά δικαιώματα. Που προωθούν τις ίδιες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» για τη δημιουργία «φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος» για χάρη των «επενδυτών». Στόχος τους ο φτηνός και υποταγμένος εργαζόμενος. Για αυτό θέλουν το σχολείο χωρίς πνοή και όραμα με τσεκουρωμένα μορφωτικά δικαιώματα και απαξιωμένους εκπαιδευτικούς.

Δεν είναι μόνο που ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ περιγράφουν την ίδια κατεύθυνση λύσεων με ή χωρίς μνημόνια. Που μοιράζονται «κοινές αξίες» με τις ΗΠΑ του Τραμπ την ίδια ώρα που, ως «αξιόπιστα» μέλη του ΝΑΤΟ, παραχωρούν γη και νερό για νέες βάσεις–ορμητήρια στους πολεμικούς τους σχεδιασμούς. Που είναι πιστοί πελάτες της ΕΕ και ούτε ένα φύλλο συκής δεν τους έχει απομείνει για να καλύψουν τις κραυγές από τα κολαστήρια τύπου Μόρια, που σήκωσαν μαζί της.

Είναι που ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του αποδεικνύουν καθημερινά στο σύστημα την αξία χρήσης τους ως νεκροθάφτες της ελπίδας. Αυτού του «φέροντος οργανισμού» κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, που πάνω του δένουν κι αναπτύσσονται η προσδοκία και ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή. Της ελπίδας που βγάζει τους ανθρώπους στο δρόμο, στη δράση, και τους καθιστά υποκείμενα μεγάλων αλλαγών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποπειράται σήμερα να μετατρέψει αυτή την ελπίδα σε άταφο νεκρό, περνώντας πια από το δόγμα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative = δεν υπάρχει εναλλακτική λύση) στη διακήρυξη της ΔΕΘ, τη μόνη υποτίθεται «σωστή» λύση. Αποπειράται εντέλει να μετατρέψει τον κόσμο σε καταθλιπτικό κατοικίδιο που περιμένει να πέσουν τα ψίχουλα από το τραπέζι των ισχυρών – οι οποίοι γεύονται το δικό του πλούτο.

Με αυτήν όμως την κηδεία της ελπίδας και της προσδοκίας για ένα καλύτερο αύριο δικαιώνεται μεταξύ άλλων η αντιδραστική επάνοδος της ΝΔ σήμερα, του καθαρόαιμου διαχειριστή της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση. Αυτούς που ο λαός τους έδιωξε με τους αγώνες του από την πόρτα, τους μπάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από το παράθυρο.

Υπηρεσιακά Συμβούλια - ιμάντες προώθησης αντιεκπαιδευτικών μέτρων

Εκπαιδευτικοί στο έλεος της αυθαιρεσίας και των μηχανισμών

Όπου η συλλογική πίστη και η ελπίδα χάνονται, όπου οι αγώνες για την υπεράσπιση της συλλογικής μας αξιοπρέπειας υποχωρούν, η παραβίαση των εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων διευρύνεται και η αυθαιρεσία μετατρέπεται σε καθεστώς θρέφοντας ένα κλίμα παρακμής. Η συλλογική διεκδίκηση υποκαθίσταται από την χυδαία πρακτική της ατομικής εξυπηρέτησης και στη θέση των ενεργών σωματείων εμφανίζονται οι δήθεν «ατομικοί διασώστες» έναντι εκλογικής αμοιβής.

Οι ρόλοι έχουν μοιραστεί. Οι κυβερνήσεις –πρώην και νυν- εξασφαλίζουν την απουσία ελπίδας, την εμπέδωση της ηττοπάθειας. Οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ) διακρίνονται στην ατομική συναλλαγή. Κρύβει το Υπουργείο Παιδείας ή το ΠΥΣΔΕ τα κενά, έρχεται ο «σωστός» αιρετός να τακτοποιήσει τους ημετέρους. Κόβουν οι πρώτοι τμήματα ως ολιγομελή, έρχεται ο δεύτερος να μεσολαβήσει ώστε να ανοίξουν κάποια. Δημιουργεί η πολιτική των πρώτων πλεονάζοντες, έρχονται οι δεύτεροι να παίξουν με την ανασφάλεια. Το έργο παίχτηκε πολλές φορές. Οι άνθρωποι απαξιώνονται, οι ημέτεροι επιπλέουν για λίγο και οι κυβερνητικοί αιρετοί πουλούν εκδούλευση και κάνουν καριέρα.

Ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει. Να πάψουμε να καταπίνουμε ταπεινώσεις και να μηρυκάζουμε υπομονή. Με τα σωματεία μπροστά και με αιρετούς χρήσιμους στους αγώνες κι όχι κυβερνητικούς ή κομματικούς εντολοδόχους. Που να λογοδοτούν στις ΕΛΜΕ, ώστε να παρεμβαίνουμε μαχητικά και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και το δημόσιο σχολείο. Για να πάρει το δίκιο τη θέση που του αξίζει.

Βαθιά ταξικές οι επιδιώξεις της κυβέρνησης για την εκπαίδευση

Η κυβέρνηση ολοκληρώνει τις αντιεκπαιδευτικές  αναδιαρθρώσεις σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση πάνω στο ήδη κατακρεουργημένο σώμα του δημόσιου σχολείου. Ο ΟΟΣΑ εξωραΐζεται, οι «καλές πρακτικές» του επιχειρηματικού σχολείου της ΕΕ διαφημίζονται, η κουλτούρα της αξιολόγησης και του επιχειρηματικού μάνατζμεντ γίνονται στρατηγικός στόχος.  Το υπουργείο Παιδείας προωθεί τη μείωση της αναγκαίας γενικής εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά, την κατάργηση της Γ Λυκείου και τη μετατροπή της σε προπαρασκευαστικό έτος για λίγους. Για μια τριτοβάθμια εκπαίδευση που ήδη δίνει πτυχία μπάτσελορ, έχει μεταπτυχιακά επί πληρωμή και επαγγελματικά δικαιώματα συνεχώς αμφισβητούμενα από τη βιομηχανία των προσόντων και των πιστοποιήσεων. Οι πολλοί μαθητές  «σπρώχνονται» στην άτυπη εκπαίδευση, την κατάρτιση και τη μαθητεία, που είναι η «αναβάθμιση» της τεχνικής εκπαίδευσης με όρους ανταπόκρισης στις ορέξεις των εργοδοτών κι όχι στις κοινωνικές ανάγκες.

Λιτότητα, μηδενικοί διορισμοί, «ολιγομελή» τμήματα, αξιολόγηση, ηλεκτρονικές εγγραφές, ελαστική εργασία, περιπλάνηση σε σχολεία και αντικείμενα, σε ΙΕΚ και εποπτείες μαθητευόμενων συνιστούν ένα εφιαλτικό τοπίο για τον εργασιακό, διδακτικό βίο των εκπαιδευτικών. Το δικαίωμα της μόρφωσης για όλους πλήττεται με τον πιο βάναυσο τρόπο. Να καταργηθούν οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι. Να αποσυρθούν τα σχέδια  της κυβέρνησης για το Νέο Λύκειο.

Ενιαίο, δημόσιο, δωρεάν 12χρονο σχολείο των όλων και των ίσων- δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή

για να μορφώνονται ουσιαστικά όλα τα παιδιά μέχρι τα δεκαοκτώ τους χρόνια. Ένα συμπεριληπτικό σχολείο πρέπει να αναζητά τρόπους για να πετύχει αυτό κι όχι να ψάχνει διαρκώς συνταγές για κατηγοριοποίηση και απόρριψη των αδύναμων μαθητών ενσταλάζοντάς τους την ενοχή της αποτυχίας. Οφείλει να τους προσφέρει μόρφωση συνολική και ολόπλευρη, όχι αποσπασματική και μονοδιάστατη. Γιατί παιδεία είναι ο λόγος, η φιλοσοφία, η ιστορία, οι τέχνες και οι επιστήμες. Είναι η αρμονική ανάπτυξη των χεριών, των κλίσεων και των αισθήσεων, η σφαιρική γνώση και η επαφή με την κοινωνία και τις εργατικές ανάγκες, όχι οι εργαλειακού τύπου «δεξιότητες» που απαιτούν οι εργοδότες. Είναι η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της ικανότητας να εξηγούμε, να επιδρούμε, να επηρεάζουμε και να αλλάζουμε τον κόσμο γύρω μας και μέσα μας. Όχι η ανάπτυξη της ικανότητας προσαρμογής σε έναν κόσμο ολοένα πιο άγριο και εκμεταλλευτικό.

Η μόρφωση και η νεολαία είναι ένα εκρηκτικό μείγμα στα χέρια μας. Το μυαλό δεν είναι δοχείο που πρέπει να γεμίσουμε, αλλά φωτιά που εμείς οι δάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί καλούμαστε να ανάψουμε. Μια φωτιά, στην οποία να  μπορούν να ζεσταθούν ξανά τα κοινωνικά οράματα, η ελπίδα μιας συνολικά και συλλογικά καλύτερης ζωής, που να καλυτερεύει και να ομορφαίνει τον κόσμο γύρω μας κι εντός μας. Αυτή είναι η μοναδική κανονικότητα, για την οποία αξίζει να παλεύει κανείς. Η «κανονικότητα», αντιθέτως, της αέναης σκλαβιάς για να «προσελκύσουμε επενδυτές» δεν ταιριάζει σε ελεύθερους ανθρώπους.

Η αδιοριστία υπονομεύει το δημόσιο σχολείο και την εργασία

 Μαζικοί, μόνιμοι διορισμοί τώρα. Χωρίς αστερίσκους, κολπάκια προεκλογικά και προϋποθέσεις αντίμετρων, έγκρισης από τους Θεσμούς ή ό,τι άλλο επινοήσουν. Οι κυβερνητικοί παίζουν με τον πόνο των ανθρώπων για να δουλέψουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Εφαρμόζουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» για να μη χάνουν τον ύπνο τους από τα δελτία αγωνιστικής θυέλλης, όπως αυτά του περσινού Μάρτη. Εμείς τους απαντάμε με το μόνο αίτημα που μπορεί να εκφράσει τα συλλογικά συμφέροντα του κλάδου: μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών και των ελαστικά εργαζόμενων. Διορισμοί με βάση την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης του πτυχίου, με πλήρη δικαιώματα.

Γενναία αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση στο 5% του ΑΕΠ ή το 15% του προϋπολογισμού, για να σταθεί το σχολείο στα πόδια του. Να επανέλθει το ωράριο των μονίμων εκπαιδευτικών στα προ 2013 επίπεδα, καθώς και η διάθεση ωρών των εκπαιδευτικών στα εργαστήρια. Να εγκαταλειφθεί το μοντέλο του εκπαιδευτικού-ντελίβερι, που μοιράζεται σε πολλά σχολεία. Να τεθεί όριο 20 μαθητών ανά τμήμα, 15 στις Ομάδες Προσανατολισμού, 10 στα εργαστήρια. Να σταματήσει η υποχρεωτική κινητικότητα των εκπαιδευτικών των ΕΠΑΛ στη «μη τυπική» εκπαίδευση. Να γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις των συλλόγων διδασκόντων και των ΕΛΜΕ για τα «ολιγομελή» τμήματα. Να βρει χώρο να αναπνεύσει η μόρφωση, η διδακτική και παιδαγωγική σχέση.

Αξιολόγηση: μηχανισμός χειραγώγησης και υποταγής

Η κυβέρνηση επιδιώκει να διαμορφώσει εντός του κλάδου μία - κατά ΟΟΣΑ - «κουλτούρα αξιολόγησης», με την αξιολόγηση σε ετήσια βάση των διευθυντών και υποδιευθυντών  από τους εκπαιδευτικούς, με την εφαρμογή της απεργοσπαστικής τροπολογίας Γεροβασίλη, με την αναβάθμιση της Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.. Στόχο έχει την υποταγή των εκπαιδευτικών στις επιταγές του ΣΕΒ, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Με την υπαγωγή τους σε καθεστώς γραφειοκρατικής επιτήρησης, διοικητικού και οικονομικού εξαναγκασμού και εργασιακής επισφάλειας. Με την επιβολή αγοραίων και ανταγωνιστικών συνθηκών στα σχολεία.

Αιρετοί του κυβερνητικού συνδικαλισμού και Σύμβουλοι προλειαίνουν το έδαφος για όλα αυτά. Οι πρώτοι αναδεικνύονται αξιολογητές στις κρίσεις διευθυντών και στελεχών εκπαίδευσης. Οι δεύτεροι απαιτούν συμπλήρωση ηλεκτρονικών φορμών αξιολόγησης στις επιμορφώσεις.

 Η διαδικασία αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου που  προβλέπεται από το νόμο 4547/18, καμία σχέση δεν έχει με εσωτερικές και ανατροφοδοτικές συλλογικές παιδαγωγικές λειτουργίες. Αντίθετα,  οδηγεί στη  κατηγοριοποίηση και τον ανταγωνισμό των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών. Οι διαδικασίες αυτές όπου εφαρμόστηκαν κατέστρεψαν το δημόσιο σχολείο και τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα. Ζητάμε λοιπόν:

Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο. Ουσιαστική επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών. Κατάργηση όλου του πλαισίου της αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης

Να μην εφαρμοστεί ο νόμος 4547/18. Απεργία – αποχή από κάθε αξιολογική διαδικασία.

Διεκδικούμε καλυτέρευση της θέσης μας τώρα

Αξιοπρεπή διαβίωση με αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Κανείς εκπαιδευτικός με καθαρό μισθό κάτω από 1.000 Ευρώ.  Άμεση επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.

Κατάργηση του ν. Κατρούγκαλου. Σύνταξη στα 30 χρόνια.

Δημόσια και δωρεάν όλα τα κοινωνικά αγαθά, υγεία, παιδεία, ρεύμα και νερό. Κάτω τα χέρια από τη λαϊκή στέγη.

Όχι στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου

Πάλη για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ - ΟΟΣΑ

Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων και του Συμφώνου Σταθερότητας - Διαγραφή του ληστρικού τοκογλυφικού χρέους που επιβάλλει στο λαό μας νέες θηλιές. Απαλλαγή της χώρας και του λαού μας από όλα τα ιμπεριαλιστικά δεσμά.

Αλληλεγγύη και  ειρήνη με όλους τους λαούς. Έξοδος της χώρας μας από ΝΑΤΟ και ΕΕ.  Κατάργηση των βάσεων, μείωση των εξοπλισμών.

Μάχη ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό, τον πόλεμο. Αλληλεγγύη στους διωκόμενους λαούς, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Κατάργηση των κολαστηρίων τύπου Μόρια. Πλήρη ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία.

Να γίνουμε το κίνημα που δεν θα μπορούν να αγνοήσουν

Να πιάσουμε ξανά το νήμα των αγώνων, γιατί τίποτα δεν μας χαρίστηκε, όλα τα κατακτήσαμε. Να ξαναστήσουμε τις ΕΛΜΕ στα πόδια τους με μαζικές και ουσιαστικές Γενικές Συνελεύσεις. Να συγκεντρώσουμε την πιο πλατιά ενότητα γύρω από τα αναγκαία αιτήματα. Να σχεδιάσουμε συλλογικά ανυποχώρητο, μαζικό αγώνα με αποφασιστικές μορφές πάλης που θα απαιτούν και δεν θα επαιτούν. Με το συντονισμό των σωματείων μας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, απαντάμε στην επίθεση και ξεπερνάμε  τη συνειδητή αδράνεια ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και ΟΛΜΕ.

Η σημερινή πλειοψηφία των επτά εκπροσώπων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (προερχόμενων από ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ) αρνείται την οργάνωση αγωνιστικού σχεδιασμού με καθορισμένες Γ.Σ. και απεργιακά  βήματα και στοιχίζει τον κλάδο πίσω από την αδράνεια της ΑΔΕΔΥ. Θεωρεί «λαϊκισμό» τον αμετακίνητο αγώνα για να εγκριθούν όλα τα ολιγομελή τμήματα, «απουσία πνεύματος διαλόγου» τις αποφασιστικές ενέργειες των αναπληρωτών, «αδιανόητη» την οργάνωση της απεργίας–αποχής για την αποτίμηση-αξιολόγηση. Τελικά τείνει χείρα βοηθείας στην εκάστοτε κυβέρνηση, ώστε να περνά την πολιτική της με «ελαφρές αναταράξεις». Ο κυβερνητικός  συνδικαλισμός επιδιώκει να μετατρέψει την οργή των εργαζομένων σε ακίνδυνη διαμαρτυρία ή ανοχή. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τόσο μεγάλη σύμπνοια στάσης των τριών δυνάμεων στην ακύρωση τελικά του ρόλου της Ομοσπονδίας.

Τα ΣΥΝΕΚ ανακαλύπτουν το ρεαλισμό της κυβερνητικής διαχείρισης, στηρίζοντας με απροκάλυπτο τρόπο όλα τα κυβερνητικά μέτρα. Αρνούνται με κατηγορηματικό τρόπο να υπάρχει στις ανακοινώσεις της ΟΛΜΕ και των ΕΛΜΕ και η παραμικρή έστω κριτική στις αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις του υπουργείου παιδείας. Είναι ενδεικτικό πως άλλαξαν πέντε φορές στάση στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ μέσα σε ένα μήνα για να συμπέσουν με μια… μεταφερόμενη 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ.

Η ΔΑΚΕ θέλει τον κλάδο υποταγμένο και αδρανή, υπηρετώντας τον στόχο της κυβερνητικής επανόδου της ΝΔ πάνω στα αποκαϊδια της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Για το λόγο αυτό έχει αναδειχτεί σε βασικό συνεταίρο των ΣΥΝΕΚ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ συγκροτώντας μαζί τους μία αρραγή κυβερνητική πλειοψηφία. Από κοινού οι δυο τους μπλοκάρουν ή εκφυλίζουν κάθε απόπειρα σύνταξης μιας αγωνιστικής εισήγησης προς τις Γ.Σ.. Ταυτόχρονα βέβαια, μπροστά στην ανάγκη διεύρυνσης της εκλογικής της δύναμης, η ΔΑΚΕ δε διστάζει να ρίχνει γέφυρες επικοινωνίας με εθνικιστικές αντιλήψεις.

Η ΠΕΚ ψάχνει για «αποϊδεολογικοποιημένες» εισηγήσεις, ακίνδυνες διαμαρτυρίες και σταθερά είναι η 7η ψήφος στο κυβερνητικό μέτωπο της ηγεσίας της ΟΛΜΕ, συμπλέοντας με τις επιδιώξεις και του πολιτικού της φορέα.  

Όλοι μαζί, δέσμιοι των αντιεκπαιδευτικών μνημονιακών επιλογών των κομμάτων τους, διαχειρίζονται τα δικαιώματα των καθηγητών μέσα από μηχανισμούς εξυπηρέτησης όπου πρωτοστατούν οι αιρετοί τους. Συγκαλύπτουν τις αυθαιρεσίες για να συγκαλύπτονται οι δικές τους πελατειακές πρακτικές.

Το ΠΑΜΕ (ΑΣΕ), αντί να επιλέξει την κοινή δράση των αγωνιστικών δυνάμεων, επιμένει στο ημερολόγιο επετειακών μορφών διαμαρτυρίας και χωριστών δρόμων. Δεν πιστεύει στη δύναμη των αγώνων των εκπαιδευτικών, για αυτό  πάντα προτάσσει τις 24ωρες απεργίες με την  ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ, διατηρώντας μόνο το δικαίωμα της ξεχωριστής συγκέντρωσης με βασικό στόχο την κομματική επένδυση. Αυτή η τακτική επιτείνει την απογοήτευση ενώ αφήνει ανενόχλητη την κυβέρνηση να περνάει τα μέτρα της. Πέραν τούτου ανησυχητικά είναι τα νέα «ήθη» που εισάγει στη ζωή του σωματείου με την προσπάθεια σπίλωσης αγωνιστών της υπόλοιπης Αριστεράς.

Αναδεικνύουμε αιρετούς-αγωνιστές, όχι γρανάζια των κυβερνήσεων και της διοίκησης

Σε μια περίοδο κατάφωρης παραβίασης των εργασιακών δικαιωμάτων για να σταθούμε όρθιοι δεν αφηνόμαστε στο έλεος της διοίκησης και της κυβέρνησης, του ρουσφετιού και των πελατειακών εξυπηρετήσεων.

Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια (Υ.Σ.) και το ρόλο τους. Με 2 αιρετούς εκπροσώπους των εκπαιδευτικών και 3 διοικητικούς υπαλλήλους διεκπεραιώνουν τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών παραβιάζοντας δικαιώματα και προωθώντας αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Η σημερινή κυβέρνηση για να ελέγχει τα Υ.Σ. επιλέγει τα διορισμένα μέλη,  διατηρεί το αντιδραστικό πλαίσιο λειτουργίας. Μόνο η ισχυρή παρουσία του συνδικαλιστικού κινήματος μπορεί να βάλει φραγμό στη διοικητική αυθαιρεσία  και να αναχαιτίσει την εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Να επιβάλει τη διαφάνεια, την αντικειμενικότητα, την ίση αντιμετώπιση για όλους. Κόντρα στους αιρετούς του υποταγμένου, γραφειοκρατικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, θέλουμε αιρετούς που:

·         Να υλοποιούν τις συλλογικές αποφάσεις του κλάδου. Να λογοδοτούν στα σωματεία κι όχι στις παρατάξεις τους

·         Να είναι ανακλητοί και να εναλλάσσονται στις θητείες εκπροσώπησης στα Υ.Σ.

·         Να μη συγκαλύπτουν αυθαιρεσίες, παρατυπίες και ρουσφέτια. Να τις καταγγέλλουν στις ΕΛΜΕ και τον κλάδο.    

·         Να υπερασπίζουν όσους συναδέλφους υφίστανται αδικίες, διώξεις και αυθαιρεσίες, από κοινού με τα σωματεία μας  διεκδικώντας να υπάρχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα για όλους.

·         Να απέχουν από κάθε διαδικασία αξιολόγησης. Σταματάμε μαζί με τις ΕΛΜΕ κάθε τέτοια διαδικασία.

Εμείς δε διεκδικούμε το αλάθητο, υποστηρίζουμε όμως το αναγκαίο

Αυτό σημαίνει πως και στις εκλογές στις 7 Νοέμβρη πρέπει να στείλουμε το δικό μας μήνυμα

ΔΕ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ - ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ