Βουλευτικές εκλογές 2009 στη σκιά της κρίσης…

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΒΡΟΥ

Εκλογές στη σκιά της κρίσης…

ΟΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ  ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟ ΝΕΟ ΓΥΡΟ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

Στις 5 Οκτώβρη η μόνη αντιπολίτευση θα είναι οι αποφασιστικοί, μαχητικοί αγώνες των εργαζόμενων

Η νέα σχολική χρονιά ξεκινάει ταυτόχρονα με μια  προεκλογική περίοδο. Η κυβέρνηση Καραμανλή, κηρύσσει πρόωρες εκλογές και υπόσχεται στους εργαζόμενους νέες θυσίες και στερήσεις, σκληρή λιτότητα και φτώχεια, ανεργία, σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων και ανηλεή καταστολή για όσους επιμένουν να αγωνίζονται και να αντιστέκονται!

ΟΙ ΔΥΟ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ:

 Ο απερχόμενος πρωθυπουργός εξαγγέλλει μεταξύ άλλων:

-   Ένταση της λιτότητας, με νέο πάγωμα των μισθών και συντάξεων στο δημόσιο τομέα για το 2010. Κανένα νέο επίδομα και καμιά αναπρο-σαρμογή υπάρχοντος επιδόματος για δύο χρόνια.

-   Διαχωρισμό και διάσπαση των εργαζομένων στο δημόσιο με την εξαγγελία νέου μισθολογίου μόνο για τους νεοεισερχόμενους, από το 2010, με περικοπές των κλαδικών επιδομάτων (πχ εξωδιδακτικής απασχόλησης) και μισθούς ανάλογους με αυτούς του ιδιωτικού τομέα (700 ευρώ!),

-   Πάγωμα των προσλήψεων το 2010, εκτός των απολύτως απαραίτητων στα υπουργεία Υγείας και Παιδείας και αυστηρός περιορισμός για μια επιπλέον διετία, έτσι ώστε να αναλογεί μια πρόσληψη σε κάθε δύο αποχωρήσεις.

-   Νέο χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα και δραστικό περιορισμό της υγειονομικής κάλυψης. Την ίδια στιγμή, τα ασφαλιστικά ταμεία οδηγούνται στην κατάρρευση ή δανείζονται με δυσβάστακτους όρους προκειμένου να αυτοκαταργηθούν, ενώ προωθείται η εξίσωση των ορίων των  γυναικών με τους άντρες και επέκταση των αντιασφαλιστικών αλλαγών και στο Δημόσιο.

-   Ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού, πλήρης υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας για «νόμο και τάξη», απαγόρευση πορειών, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες.

 Ο έτερος διεκδικητής συναγωνίζεται:

Η βασική «ένσταση» του ΠΑΣΟΚ σε αυτή την πολιτική είναι η αξιοπιστία της ΝΔ! Αντί να την καταγγείλουν για το πρωτοφανές αντιλαϊκό περιεχόμενο της, αναρωτιούνται «γιατί δεν τα έκανε τόσα χρόνια»!

Οι διαφοροποιήσεις του ΠΑΣΟΚ περιορίζονται στις ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς πάνω από το ύψος του πληθωρισμού που υπόσχεται. Όταν όμως ο πληθωρισμός - με τις γνωστές λογιστικές αλχημείες -  εκτιμάται γύρω στο 1% για το 2009, ενώ ταυτόχρονα οι ανατιμήσεις σε είδη λαϊκής κατανάλωσης είναι πολύ μεγαλύτερες, τότε η αύξηση που υπόσχεται είναι περίπου 10 € το μήνα ! Μιλάει για πάγωμα προσλήψεων, για νέο αυξημένο δανεισμό του κράτους! Πολιτική που εφαρμόζουν ή σκοπεύουν να εφαρμόσουν τα αντίστοιχα με το ΠΑΣΟΚ κόμματα σε όλες τις χώρες της  Ε.Ε., και έχουν κερδίσει γι’ αυτό επάξια τον τίτλο της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας.

Είναι σαφές πως δεν πρόκειται για διαφορετική πολιτική, αλλά για εκδοχές της ίδιας ακριβώς πολιτικής διαχείρισης της κρίσης σε βάρος των εργαζομένων.Πώς να ξεχάσουμε άλλωστε πως ήταν το ΠΑΣΟΚ που λεηλάτησε το εργατικό εισόδημα με πολιτικές σκληρής λιτότητας, προώθησε το «ενιαίο» μισθολόγιο – φτωχολόγιο στο δημόσιο, επιδίωξε ανεπιτυχώς να σαρώσει την κοινωνική ασφάλιση με το νόμο Γιαννίτση και ακολούθως πέρασε τον αντιασφαλιστικό νόμο Ρέππα, κατάργησε την επετηρίδα για να ορθώσει στη θέση της ένα πολυδαίδαλο σύστημα διορισμών όπου δεν μπορεί να ασκηθεί κανένας έλεγχος, όρθωσε εξεταστικούς φραγμούς στο λύκειο γιγαντώνοντας την παραπαιδεία, πέρασε το θεσμικό πλαίσιο για την αξιολόγηση (που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, κάτω από την πίεση του κινήματος) και επιχείρησε να προωθήσει την «αποκέντρωση» της εκπαίδευσης.

Άλλωστε και τα δυο μεγάλα κόμματα από κοινού στηρίζουν και προωθούν τις αντιδραστικές  μεταρρυθμίσεις – αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση: αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση μαθητών, σχολείων και εκπαιδευτικών, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και των ωραρίων των εκπαιδευτικών, αναγνώριση των κολεγίων και την προώθηση ραγδαίας ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ο φόβος των επάνω

Είναι σαφές ότι ο βαθμός  καταδίκης αυτών των πολιτικών και στις εκλογές της 4ης Οκτώβρη έχει βέβαια τη δική του αυτοτελή  σημασία.  

 Μισθοί, στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη, δικαίωμα στη μόνιμη εργασία, αποτελούν το επίδικο μεγάλων και σημαντικών αναμετρήσεων παντού.

Στην Ελλάδα, η κήρυξη των εκλογών σημαίνει την κορύφωση της πολιτικής κρίσης. Οι εκλογικές αναμετρήσεις αποτελούν μια θαυμάσια ευκαιρία, ένα κοινωνικό και πολιτικό εργαστήριο για να αναδειχτεί ο κατάλληλος για το σύστημα πολιτικός διαχειριστής αυτής της πρωτοφανούς επίθεσης, αλλά και να νομιμοποιηθούν ή να εμφανιστούν στους εργαζόμενους ως μονόδρομος οι αντιλαϊκές πολιτικές. Θέλουν μια αναβαπτισμένη νέα κυβέρνηση, πράσινη ή μπλε, η οποία αποτελεσματικά θα προωθήσει την αντιλαϊκή επίθεση και θα αντιμετωπίσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Ο φόβος και η ελπίδα των κάτω

Στα σχολεία, οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί μετρούν τα χιλιάδες κενά και τις ελλείψεις, και ετοιμάζονται να αναμετρηθούν ξανά με τα νέα βιβλία της αμάθειας, με την ύλη που «δεν βγαίνει», αλλά και με τον παραλογισμό των εντολών και εγκυκλίων για τη νέα γρίπη. Χωρίς ελπίδες, χωρίς προσδοκίες, χωρίς αυταπάτες για την επόμενη μέρα.

Κι όμως, για πάνω από δυο δεκαετίες, κάτω από αντίστοιχα αντίξοες συνθήκες, χωρίς πολιτική διέξοδο, με δυσκολία να υπάρξουν διευρυμένες, συμμαχίες κι οργάνωση, δόθηκαν – και αρκετές φορές κερδήθηκαν σκληρές μάχες. Τώρα σοφότεροι από πριν, με τις εμπειρίες των μεγάλων και μικρών αναμετρήσεων, να επιδιώξουμε μαζί με την υπόλοιπη εκπαίδευση και άλλους αγωνιζόμενους κλάδους να κάνουμε τη δική μας αντεπίθεση απέναντι στην επιδιωκόμενη επίθεση. Να διδαχτούμε από τις μεγάλες στιγμές των εργατικών αγώνων, να περπατήσουμε στις λεωφόρους της κοινωνικής χειραφέτησης, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της αλληλεγγύης, με ρίσκο για νικηφόρες αναμετρήσεις και κοινωνικές ανατροπές.

Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες μας ! Μαχητικά, ανατρεπτικά, ανυπότακτα

Καλούμε όλους να οργανώσουμε, από τις πρώτες μέρες, τα πρώτα αγωνιστικά βήματα στα πρώτα προβλήματα που ανακύπτουν με το ξεκίνημα της χρονιάς (κενά, εργασιακά δικαιώματα, αποσπάσεις, προσλήψεις ωρομισθίων, κ.λπ.) και να προετοιμαστούμε για τους αποφασιστικούς αγώνες που πρέπει να δώσουμε αμέσως μετά τις εκλογές απέναντι στην επίθεση που θα επιχειρήσουν να ξετυλίξουν  ενάντια στους εργαζόμενους και την δημόσια εκπαίδευση.

Με το κεφάλι ψηλά, λοιπόν, και τη φετινή σχολική χρονιά. Με δυναμική παρουσία στις ΕΛΜΕ, στο σύλλογο διδασκόντων, στη συνέλευση, στην πορεία, στην απεργία.

Η ελπίδα και η δύναμη βρίσκεται στη συλλογικότητά μας, στην αλληλεγγύη, στους αγώνες.