Επαγγελματική Εκπαίδευση
Βασικές αρχές
Στα Τεχνικά Σχολεία θα πρέπει να υιοθετηθεί ένα αναλυτικό πρόγραμμα που αφενός μεν θα προσφέρει μια ισχυρή Γενική Παιδεία, αφετέρου θα παρέχει υψηλού επιπέδου Τεχνική Εκπαίδευση.
Απολυτήριο Τεχνικού Λυκείου ισοδύναμο του Γενικού Λυκείου.
Δημόσια Δωρεάν Δευτεροβάθμια Επαγγελματική εκπαίδευση.
Καμία κατάργηση ΕΠΑΛ και Επαγγελματικής Σχολής σε Λυκειακό επίπεδο.
Καμία μεταφορά σε μεταλυκειακό επίπεδο της επαγγελματικής εκπαίδευσης όπως υποστηρίζουν όλες οι άλλες δυνάμεις στην ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ – ΠΑΜΕ – Παρεμβάσεις).
Καμία απολύτως μελλοντική σύγκλιση των ΕΠΑΛ – Επαγγελματικών Σχολών με το Γενικό Λύκειο.
Κανένα σχέδιο για Λύκειο «λόγου και Πράξης» (πρόταση ΟΛΜΕ) - καμία 12χρονη ή 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση που καταργεί την Λυκειακή Τεχνική Εκπαίδευση.
1. ΕΠΑΛ
Ισόβαθμη και Ισάξια δομή επαγγελματικής εκπαίδευσης σε Λυκειακό επίπεδο (ΕΠΑΛ). Επαγγελματικά δικαιώματα. Πρόσβαση σε ΑΕΙ - Πολυτεχνεία αλλά και ΤΕΙ. Η Τεχνολογική κατεύθυνση να είναι και στα ΕΠΑΛ.
Αξιοποίηση ευρωπαϊκών πόρων για πρόγραμμα διαφήμισης των ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ σε όλα τα Γυμνάσια της χώρας. Διαφημιστικό πρόγραμμα με επίσημο φυλλάδιο από το υπουργείο που θα γίνεται κάθε Άνοιξη.
Κανένα ΕΠΑΛ και καμία Επαγγελματική Σχολή σε άλλο υπουργείο.
2. Δημόσιες Επαγγελματικές Σχολές
Δημόσιες Επαγγελματικές Σχολές, μόνο στο Υπουργείο παιδείας. Η μόνη διαφορά από τα ΕΠΑΛ να είναι τα λιγότερα γενικά μαθήματα. Για τους μαθητές του Λυκείου που επιθυμούν και επαγγελματική αποκατάσταση αλλά και περισσότερα τεχνικά μαθήματα. Να επαναφέρουμε την αίγλη των τεχνικών Σχολών του παρελθόντος που έβγαζαν σπουδαίους τεχνίτες. Επαγγελματικά δικαιώματα για όλες τις ειδικότητες.
Καμία Επαγγελματική Σχολή σε άλλο Υπουργείο. Όλες οι Δημόσιες Επαγγελματικές Σχολές θα πρέπει να υπαχθούν στο Υπουργείο Παιδείας.
3. Μαθητεία
Μαθητεία ή πρακτική άσκηση στο 4ο μεταλυκειακό έτος ειδίκευσης. Ασφάλιση και αμοιβή με μεγαλύτερο ποσοστό από τον εργοδότη και μια εποπτευόμενη και οργανωμένη επαφή με την εργασία. Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Επαγγελματικά δικαιώματα.
Η πρόταση αναλυτικά
· Για τα Επαγγελματικά Λύκεια
Οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών, στα νομικά πλαίσια που διέπουν τα ΕΠΑΛ, προκαλούν σύγχυση στις μαθήτριες, στους μαθητές, στις οικογένειές τους, αλλά και στον εκπαιδευτικό κόσμο, δημιουργώντας έτσι μια κακή εικόνα γι' αυτά.
Ø Να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές στις εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας μαθημάτων, αλλά και σε μαθήματα που διδάσκονται σε όλες τις τάξεις των ΕΠΑΛ.
Ø Με κατάλληλη νομοθετική ρύθμιση, να δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές της Γ΄ τάξης των ΕΠΑΛ, να εισάγονται στα ΑΕΙ μετά από πανελλήνιες εξετάσεις.
Ø Να εκσυγχρονιστούν και να ψηφιοποιηθούν τα σχολικά βιβλία.
Ø Να υποστηριχτούν οι μαθήτριες και οι μαθητές των ΕΠΑΛ με δέσμες κοινωνικών και εκπαιδευτικών μέτρων (προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, υποστήριξης της οικογένειας κ.ο.κ.).
Ø Να υλοποιηθεί η ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες.
Ø Να δοθούν περισσότερα χρήματα για την απαραίτητη αναβάθμιση, όλων των υποδομών της ΤΕΕ.
Ø Διαχωρισμός των ειδικοτήτων ώστε να μην υπάρχει ανταγωνιστική σχέση μεταξύ ΕΠΑΛ και ΙΕΚ. Το ΕΠΑΛ δίνει την ειδικότητα και το ΙΕΚ ακόμα και στην περίπτωση της ίδια ειδικότητας δίνει την εξειδίκευση.
Ø Να διατηρηθούν στα ΕΠΑΛ οι ειδικότητες που έχουν συνέχεια στα ΤΕΙ και Πανεπιστήμια.
Ø Να γίνει σύνδεση των ΕΠΑΛ με κάποια ΤΕΙ (ίδρυση Πειραματικών ΕΠΑΛ).
Ø Να γίνει ψηφιοποίηση των βιβλίων για τους καθηγητές.
· Για τις Επαγγελματικές Σχολές
Παρά τις δυσκολίες, η Τεχνική Σχολή με όποιο όνομα και να της έδιναν (ΕΠΑΣ, ΤΕΣ, ΣΕΚ κ.α.), διαχρονικά παρήγαγε τεχνίτες, σε μεγάλο βαθμό εξειδικευμένους, με δυνατότητα κάλυψης θέσεων εργασίας στην αγορά, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα του πολιτισμένου κόσμου.
Οι Τεχνικές Σχολές πάντα διέθεταν Αναλυτικά Προγράμματα με μαθήματα Θεωρητικά και Εργαστηριακά προσαρμοσμένα στις επαγγελματικές ανάγκες της κάθε ειδικότητας. Κάλυπταν τις ανάγκες τις κοινωνίας για δεκαετίες, παράγοντας επαγγελματίες για μια πληθώρα επαγγελμάτων.
Επίσης, η Τεχνική Σχολή καλύπτει και μια άλλη σπουδαία κοινωνική ανάγκη. Ενήλικες απόφοιτοι κυρίως Γενικού Λυκείου που είναι σήμερα άνεργοι, φοιτούν στη Δημόσια Τεχνική Σχολή για να μάθουν μια τέχνη, με την ελπίδα να γίνουν ανταγωνιστικοί και να βρουν θέση στην αγορά εργασίας σε μια προσπάθεια επιβίωσης τους.
Οι Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ), θα πρέπει να επαναλειτουργήσουν. Μπορούν να λειτουργήσουν άμεσα στο τυπικό σύστημα εκπαίδευσης, αρκεί να προστεθούν σε αυτές Γενικά μαθήματα. Η επαναλειτουργία των ΕΠΑΣ είναι αναγκαία, γιατί υπάρχει μαθητικός πληθυσμός, που δεν μπορούν να απορροφηθεί από το ΙΕΚ διότι:
Ø Το ΙΕΚ αποτελεί βαθμίδα μεταλυκειακής κατάρτισης, οπότε σε μαθητές που δεν έχουν τελειώσει το Λύκειο δεν επιτρέπεται να εγγραφούν.
Ø Υπάρχουν ειδικότητες που δεν υποστηρίζονται από το ΙΕΚ.
Ø Οι ΕΠΑΣ ανήκουν στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα και όχι στην Κατάρτιση, δηλαδή είναι σχολείο με τον όρο που η ελληνική κοινωνία χρειάζεται, με εκπαιδευτικούς και σύλλογο εκπαιδευτικών, που σε πολλές περιπτώσεις υποστηρίζουν ενέργειες πέρα από τα τυπικά εκπαιδευτικά τους καθήκοντα και τις προβλεπόμενες ώρες εργασίας τους.
Είναι αναγκαίο να υπάρχουν 2 τύποι σχολείων: ένα Σύγχρονο Τεχνικό Λύκειο με προοπτική την Τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΑΕΙ - ΤΕΙ) και μια Σύγχρονη Τεχνική Σχολή, που θα παράγει τεχνίτες και θα συνδέεται άμεσα με την αγορά εργασίας.
· Μαθητεία
Να νομοθετηθούν άμεσα οι κατάλληλες μεταρρυθμίσεις, για το 4ο έτος της μαθητείας των αποφοίτων των ΕΠΑΛ.
Εκπαιδευτικές επισκέψεις σε χώρους εργασίας, οι οποίες θα κορυφωθούν με την πρακτική άσκηση ή τη μαθητεία στο 4ο έτος.
Ασφάλιση και αμοιβή με μεγαλύτερο ποσοστό από τον εργοδότη.
Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Τα ένσημα της μαθητείας να μετράνε ως προϋπηρεσία για την λήψη αντίστοιχης άδειας στην ειδικότητα.
Προετοιμασία των αποφοίτων - τεχνιτών για τις εξετάσεις πιστοποίησης.
Επαγγελματικά δικαιώματα.
Σύνδεση με τις επαγγελματικές ενώσεις (όπως γίνεται με τον ΟΑΕΔ).
Θέσεις για την αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας
Γενικά
Σχεδόν όλες οι πολιτικές ηγεσίες του υπ. Παιδείας επιζητούν απεγνωσμένα σωσίβιο για το ναυάγιο της κυβερνητικής τους πολιτικής στην ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών για τα ποιοτικά εκπαιδευτικά ελλείμματα.
Σε αυτά τα πλαίσια η συζήτηση για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού τείνει να της δώσει μεταφυσικές διαστάσεις και να την αναγάγει σε πανάκεια για την επίλυση όλων των προβλημάτων του σχολείου.
Είναι σαφές ότι οι περισσότεροι από αυτούς που μιλούν για την αξιολόγηση, όντας ουσιαστικά έξω από το εκπαιδευτικό σύστημα, αυτό που αντιλαμβάνονται είναι μια διαδικασία αστυνόμευσης των εκπαιδευτικών. Ακόμα και αν κάνουμε δύο παραδοχές, ότι δηλαδή ο
μηχανισμός αξιολόγησης δεν θα είναι κομματικά ελεγχόμενος και ότι ισχύει η αντίληψη που έχουν ορισμένοι σχετικά με την στάση και την υποτιθέμενη ανεπάρκεια της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών, απομένουν τα ερωτήματα για το τι μπορούμε να προσδοκούμε είτε από την συγκεκριμένη αξιολόγηση που προωθεί το ΥΠΕΠΘ είτε από κάποια άλλη αξιολόγηση.
Η απάντηση σε καμία περίπτωση δεν είναι και δεν μπορεί να είναι εύκολη.
Επίσης αν κοιτάξουμε γύρω μας με κριτική μάτια μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι και εκεί που υποτίθεται ότι υπάρχει και λειτουργεί η «αξιολόγηση» τα αποτελέσματα είναι ανύπαρκτα ή πενιχρά. Είναι λοιπόν λάθος να ελπίζουμε ότι θα συμβεί κάτι διαφορετικό με την εκπαίδευση.
Είμαστε υπέρ της αποτίμησης του συνόλου του εκπαιδευτικού συστήματος και των επί μέρους συντελεστών του δίχως υστεροβουλίες και κομματικές στοχεύσεις.
Διαφωνούμε στους στόχους και τις διαδικασίες που προωθεί η κυβέρνηση γιατί δεν οδηγούν στην βελτίωση της εκπαίδευσης γενικότερα αλλά ούτε ειδικότερα των εκπαιδευτικών αφού αυτό που γίνεται στην πραγματικότητα είναι η προώθηση του κομματικού ελέγχου της στελέχωσης της.
Αλλά το σημαντικότερο είναι ίσως ότι η αξιολόγηση είναι μονομερής και πρόχειρη.
Είναι δυνατόν η αξιολόγηση να αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς και να μην αφορά το περιεχόμενο της εκπαίδευσης;
Γράφονται δεκάδες βιβλία τα οποία σε ένα ή δύο χρόνια αποσύρονται ως ακατάλληλα έχοντας εν τω μεταξύ ταλαιπωρήσει δεκάδες χιλιάδες μαθητές. Ποίος αξιολόγησε τους συγγραφείς, τις επιτροπές κρίσεως, ή αυτούς που ανέθεσαν την συγγραφή; Ποιος από τους αρμόδιους αξιολογήθηκε για να σταματήσει να καλοπληρώνεται ταλαιπωρώντας τους μαθητές.
Τα μαθήματα μπαινοβγαίνουν στα ωρολόγια προγράμματα ανάλογα με την παρέμβαση των επιμέρους κλάδων ταλαιπωρώντας τους μαθητές και αναστατώνοντας τα σχολεία. Ποιος από αυτούς που έχουν την ευθύνη για την διαμόρφωση των προγραμμάτων απομακρύνθηκε για να μην πειραματίζεται στο μέλλον στις πλάτες των μαθητών.
Δεν πρόκειται πότε να αποδεχθούμε να χρησιμοποιείται η αξιολόγηση με τον τριπλό χαρακτήρα που επιχειρεί σήμερα η κυβέρνηση, πρώτον για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τις ευθύνες της για τα ελλείμματα της αλλοπρόσαλλης εκπαιδευτικής πολιτικής της, δεύτερον για να ενοχοποιήσει τους εκπαιδευτικούς για την ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού συστήματος να ανταποκριθεί στις ανάγκες των μαθητών, και τρίτον για να χειραγωγήσει κομματικά κατ’ αρχήν την στελέχωση και στη συνέχεια όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό.
Συνοψίζοντας θα τονίσω για μια ακόμα φόρα ότι το μεγάλο πρόβλημα του εκπαιδευτικού μας συστήματος δεν είναι στο εκπαιδευτικό προσωπικό. Είναι στον γενικότερο σχεδιασμό του. Είναι στα ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα και στα βιβλία. Είναι στην έλλειψη εσωτερικής συνοχής των προγραμμάτων λόγω της ανυπαρξίας συγκεκριμένων στόχων και σοβαρού προγραμματισμού. Είναι στην ανυπαρξία επιμόρφωσης και στην κομματικοποίησης της στελέχωσης. Είναι στην δραματική υποχρηματοδότηση λόγω της οποίας η υλικοτεχνική υποδομή το εκπαιδευτικό προσωπικό και τα προγράμματα πάσχουν.
Ειδικά
Η Δ.Α.Κ.Ε Δ.Ε εδώ και πολλά χρόνια έχει ταχθεί υπέρ της θεσμοθέτησης μιας αξιολόγησης με καθαρά παιδαγωγικά κριτήρια που θα αφορά το σύνολο των εκπαιδευτικών δομών αλλά και του εκπαιδευτικού έργου. Στόχος αυτής της αξιολόγησης θα πρέπει να είναι η καταγραφή των ελλείψεων, η επισήμανση προβλημάτων και η χάραξη μιας διορθωτικής πολιτικής που θα βελτιώνει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αξιολόγηση αντικειμενική που δεν θα στηρίζεται στη κρίση μονοπρόσωπων οργάνων και στην οποία ο ρόλος του Συλλόγου Διδασκόντων θα είναι ουσιαστικός.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Α. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να είναι η ψυχή του σχολείου και να εμπνέει και να καθοδηγεί το μαθητή. Θεωρούμε ότι είναι ο βασικός συντελεστής της εκπαιδευτικής διαδικασίας και με το ζήλο του μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες που προκύπτουν λόγω της άσχημης οικονομικής συγκυρίας.
Β. Δε μπορεί το Υπουργείο Παιδείας να επικαλείται μεμονωμένα αρνητικά περιστατικά , που αφορούν μικρή μειοψηφία εκπαιδευτικών, για να επιβάλει ένα σχέδιο αξιολόγησης.
Γ. Οι εκπαιδευτικοί δε γίνονται καλύτεροι με τη μισθολογική τους καθήλωση, αλλά με τη συστηματική επιμόρφωση.
Η Δ.Α.Κ.Ε είχε ξεκάθαρα τονίσει ότι:
· βασική προϋπόθεση για την πραγματοποίηση ουσιαστικού διαλόγου είναι η αποσύνδεση της αξιολόγησης από κάθε μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη
· αποτελεί «κόκκινη» γραμμή για την παράταξη μας η πιθανή σύνδεσης της αξιολόγησης με απολύσεις.
· Υπάρχει καχυποψία απέναντι στην αξιολόγηση, που θα εφαρμοστεί από στελέχη της εκπαίδευσης που η επιλογή τους (Διευθυντές Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Σχολικοί Σύμβουλοι, Διευθυντές Σχολείων) έχει γίνει με αναξιοκρατικά και κομματικά κριτήρια.
· πρέπει να υπάρχουν οι δικλείδες ασφαλείας προς όφελος των αξιολογουμένων που θα τους προστατεύουν από τυχούσες απειλές και αυθαιρεσίες των αξιολογητών. Πρέπει να θεσμοθετηθούν όροι και κανόνες αντικειμενικοί ώστε να γνωρίζει ο αξιολογούμενος
· ουσιαστικό ρόλο στην αξιολόγηση πρέπει να έχει ο Σύλλογος Διδασκόντων.
· Είναι απαραίτητο επίσης να προβλέπεται και διαδικασία «από τα κάτω προς τα πάνω» αξιολόγησης.
Η Δ.Α.Κ.Ε. λέει ΟΧΙ
· στη συνέντευξη ως εργαλείο μεροληπτικής και υποκειμενικής κρίσης
· στην Αξιολόγηση – Χειραγώγηση
· στην αξιολόγηση από κομματικά επιλεγμένα στελέχη της εκπαίδευσης
· στην βαθμολογική με αριθμητική κλίμακα αξιολόγηση
· σε αξιολόγηση που δεν θα κατηγοριοποιεί τα σχολεία και δεν θα χειραγωγεί τον εκπαιδευτικό.
ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ
Λέμε ΝΑΙ στην αυτοαξιολόγηση του σχολείου
· ως μια καθαρά εσωτερική διαδικασία του συλλόγου διδασκόντων
· που θα περιλαμβάνει εκθέσεις οργάνωσης, και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου
· που θα συντάσσονται από τον σύλλογο διδασκόντων και μόνο (αν αυτός το επιθυμεί μπορεί να ζητήσει την βοήθεια σχολικού συμβούλου ή του συμβούλου εκπαιδευτικών θεμάτων)
Λέμε ΟΧΙ στην λογοδοσία του σχολείου που:
· θα έχει οποιαδήποτε εξωτερική παρέμβαση ο Δήμος
· θα συμμετέχει το σχολικό συμβούλιο,
· θα έχει εξωτερικό αξιολογητή χωρίς αίτημα του συλλόγου διδασκόντων
· θα συμμετέχει ο σύλλογος γονέων
· θα συμμετέχουν τα μαθητικά συμβούλια
· θα χρησιμοποιηθεί για κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων
· θα συνδέεται με την εξωτερική αξιολόγησή των σχολείων, τις επιδόσεις των μαθητών αλλά και την ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού.
· Θα δημοσιοποιούνται τα συμπεράσματα
Συνδυαστικά με την αξιολόγηση η ΔΑΚΕ καθηγητών προτείνει:
ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ
Η Δ.Α.Κ.Ε Δ.Ε προτείνει την ίδρυση Σχολής Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών, που θα αναλαμβάνει τη συστηματική επιμόρφωση των συναδέλφων, έτσι ώστε να παραμένουν επιστημονικά επαρκείς, παρακολουθώντας και τις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις. Οι εκπαιδευτικοί που επιμορφώνονται θα πρέπει να απαλλάσσονται από τα διδακτικά τους καθήκοντα, λαμβάνοντας πλήρεις αποδοχές. Η επιμόρφωση πρέπει να είναι συστηματική και να αφορά μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών. Όλοι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να παρακολουθήσουν μια τουλάχιστον ετήσια επιμόρφωση στη διάρκεια του υπηρεσιακού τους βίου. Επιπρόσθετα θα πρέπει να προβλέπονται ταχύρρυθμες επιμορφώσεις, ώστε η επιμόρφωση να είναι συνεχής.
ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Η ΔΑΚΕ Δ.Ε πιστεύει ότι θα πρέπει να μπει επιτέλους ένα τέλος στο όργιο αναξιοκρατίας που επικράτησε στο πρόσφατο παρελθόν στην επιλογή στελεχών. Για το λόγο αυτό προτείνουμε την ίδρυση Σχολής Στελεχών για την εκπαίδευση. Η επιλογή των φοιτούντων θα γίνεται με διαγωνισμό. Έτσι θα σταματήσει η επιλογή των αρεστών.
Η ΔΑΚΕ Δ.Ε προτείνει: Τα Στελέχη της εκπαίδευσης θα επιλέγονται από τους απόφοιτους της Σχολής Στελεχών.
Για το μεσοδιάστημα και μέχρι την αποφοίτηση των πρώτων πτυχιούχων, να γίνουν νέες αξιοκρατικές κρίσεις.
Τα συστήματα της αξιολόγησης που προτάθηκαν από το υπ. Παιδείας τα προηγούμενα χρόνια:
· Συνέδεαν την αξιολόγηση με τη μισθολογική προαγωγή στον επόμενο βαθμό
· Υπήρχαν προκαθορισμένες ποσοστώσεις για τη μετάβαση από τον ένα βαθμό στον άλλο, με αποτέλεσμα να είναι δυνατόν να απορριφθούν συνάδελφοι, παρά τη θετική τους παρουσία στο χώρο του σχολείου.
· Η κρίση θα γίνονταν από μονοπρόσωπα όργανα, με αριθμητική κλίμακα.
· Είχε πρωτίστως δημοσιονομικές στοχεύσεις, επιδιώκοντας την περιστολή του μισθολογικού κόστους.
Γι αυτούς τους λόγους, δεν αποδεχτήκαμε αυτές τις μορφές της αξιολόγησης.
ΘΕΣΗ ΟΛΜΕ για την Αξιολόγηση
· Ο κλάδος είναι υπέρ της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου (8ο συνέδριο) και κατά κάθε αξιολόγησης-χειραγώγησης του εκπαιδευτικού (14ο και 15ο Συνέδριο). Εάν η θέση του κλάδου ήταν αρνητική για κάθε μορφή αξιολόγησης η θέση του θα ήταν «όχι στην αξιολόγηση» αντί του «όχι στην αξιολόγηση-χειραγώγηση».
· Οι θέσεις που ψηφίζονται στα Συνέδρια της ΟΛΜΕ ανατρέπονται μόνο στα Συνέδρια. Ας περιμένουν λοιπόν το Συνέδριο της Ομοσπονδίας και να καταθέσουν εκεί τις προτάσεις τους όσοι το επιθυμούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου