Παύλος Μεθενίτης
Οι παλιότεροι θα θυμούνται το αρχετυπικό πρόσωπο του στριμμένου γυμνασιάρχη. Εάν μιλάμε μάλιστα και για την εποχή της χούντας, το είδος ήταν αρκετά διαδεδομένο: κάποιοι τραχείς και στεγνοί εκπαιδευτικοί, κακέκτυπα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, που αντιμετώπιζαν τους μαθητές και τις μαθήτριες σαν στρατιωτάκια, τα οποία έπρεπε να βαράνε προσοχές στο τρίπτυχο “πατρίς -θρησκεία- οικογένεια” και βέβαια να είναι αμέμπτου ηθικής.
Αυτοί οι γυμνασιάρχες δεν μας είχαν πει τότε πως το αξίωμά τους παράγεται από τη λέξη “γυμνός”, όπως ήταν δηλαδή οι νέοι που γυμνάζονταν στο αρχαίο γυμναστήριο, δηλαδή στο γυμνάσιο. Γυμνοί, το ξαναλέω, ήταν οι συμμετέχοντες στις γυμναστικές ασκήσεις, ώστε να γίνουν αθλητές και πολεμιστές. Να πούμε πως στις στοές του αρχαίου Γυμνασίου σύχναζαν ρήτορες, καλλιτέχνες και διανοούμενοι, οι οποίοι, όπως λέει το Λεξικό της Ν¨εας Ελληνικής Γλώσσας, ανέπτυσσαν πνευματική και εκπαιδευτική δραστηριότητα, υπό τη επίβλεψη του επί κεφαλής του Γυμνασίου, δηλαδή του Γυμνασιάρχη, ή Γυμνασίαρχου. \
Ένα από τα πιο φημισμένα γυμνάσια στην αρχαία Αθήνα ήταν αυτό στον Κολωνό, που αναδείχθηκε από τον Πλάτωνα σε ανώτερο πνευματικό ίδρυμα, γνωστό ως Ακαδημία, επειδή ήταν στο ιερό άλσος του ήρωα της Αττικής Ακάδημου. Όλα αυτά πιθανότατα θα τα γνώριζε αυτός ο άτεγκτος γυμνασιάρχης της χούντας που λέγαμε, αλλά ποτέ δεν θα συνέδεε τον εαυτό του με τους αρχαίους προκατόχους του, που έβλεπαν ατάραχοι τους μαθητές τους να αθλούνται γυμνοί.
http://www.news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου