Θ. Μαλκίδης
Η σφαγή των αναπήρων πολέμου του 1940-1941 από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους ταγματασφαλίτες
Με την κατάρρευση του Μετώπου και τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού το 1941 οι 15.000 ανάπηροι συγκεντρώθηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας,
αρχίζοντας τον αγώνα επιβίωσή τους, όπως άλλωστε και όλοι οι Έλληνες που δοκιμαζόταν από την κατοχή. Οι ανάπηροι, όμως, ήρωες του έπους του 1940-1941 είχαν και επιπλέον λόγους αντίστασης στους κατακτητές και την 28η Οκτωβρίου 1941 μαζί με τους φοιτητές καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Σε όλες τις κινητοποιήσεις της Αθήνας για τροφή, στις εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου προπορεύονταν οι ήρωες του 1940-1941 με τα αναπηρικά τους αμαξίδια με τις πατερίτσες ή τα μπαστούνια τους, με τους επιδέσμους στα κεφάλια τους, στα μάτια τους και τις νοσοκόμες να σπρώχνουν τα αμαξίδια, να υποβαστάζουν τους ακρωτηριασμένους, από τα κρυοπαγήματα ή να οδηγούν τους τυφλούς.
Στις 3 Μαρτίου 1943 οι ανάπηροι πήραν μέρος στον ξεσηκωμό για ματαίωση της επιστράτευσης, μαζί με τους εργαζόμενους της Αθήνας και του Πειραιά, τους δημόσιους υπάλληλους, τους φοιτητές, τους επαγγελματίες και βιοτέχνες με τίμημα 46 νεκρούς από τις σφαίρες των κατοχικών αρχών.
Λίγους μήνες αργότερα, την 30η Νοεμβρίου 1943 οι Ναζιστικές κατοχικές δυνάμεις και οι ελληνόφωνοι συνεργάτες τους, ξεχύθηκαν στα 19 νοσοκομεία της Αθήνας ενάντια στους 15.000 ανάπηρους του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Υπό την προσωπική καθοδήγηση του επικεφαλής της Γκεστάμπο Φον Στρόουπ τα Ναζιστικά εκτελεστικά όργανα καθώς και αυτά των συνεργατών τους περικύκλωσαν τα στρατιωτικά νοσοκομεία, φόρτωσαν σε αυτοκίνητα τους ανάπηρους και τους παρέδωσαν στις φυλακές Χαϊδαρίου και Χατζηκώστα.
Τα ξημερώματα εκτελούνται από τους Ναζί 283 Έλληνες με αναπηρία.......
Το μνημείο των 283 εκτελεσθέντων.
Η σφαγή των αναπήρων πολέμου του 1940-1941 από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους ταγματασφαλίτες
Με την κατάρρευση του Μετώπου και τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού το 1941 οι 15.000 ανάπηροι συγκεντρώθηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας,
αρχίζοντας τον αγώνα επιβίωσή τους, όπως άλλωστε και όλοι οι Έλληνες που δοκιμαζόταν από την κατοχή. Οι ανάπηροι, όμως, ήρωες του έπους του 1940-1941 είχαν και επιπλέον λόγους αντίστασης στους κατακτητές και την 28η Οκτωβρίου 1941 μαζί με τους φοιτητές καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Σε όλες τις κινητοποιήσεις της Αθήνας για τροφή, στις εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου προπορεύονταν οι ήρωες του 1940-1941 με τα αναπηρικά τους αμαξίδια με τις πατερίτσες ή τα μπαστούνια τους, με τους επιδέσμους στα κεφάλια τους, στα μάτια τους και τις νοσοκόμες να σπρώχνουν τα αμαξίδια, να υποβαστάζουν τους ακρωτηριασμένους, από τα κρυοπαγήματα ή να οδηγούν τους τυφλούς.
Στις 3 Μαρτίου 1943 οι ανάπηροι πήραν μέρος στον ξεσηκωμό για ματαίωση της επιστράτευσης, μαζί με τους εργαζόμενους της Αθήνας και του Πειραιά, τους δημόσιους υπάλληλους, τους φοιτητές, τους επαγγελματίες και βιοτέχνες με τίμημα 46 νεκρούς από τις σφαίρες των κατοχικών αρχών.
Λίγους μήνες αργότερα, την 30η Νοεμβρίου 1943 οι Ναζιστικές κατοχικές δυνάμεις και οι ελληνόφωνοι συνεργάτες τους, ξεχύθηκαν στα 19 νοσοκομεία της Αθήνας ενάντια στους 15.000 ανάπηρους του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Υπό την προσωπική καθοδήγηση του επικεφαλής της Γκεστάμπο Φον Στρόουπ τα Ναζιστικά εκτελεστικά όργανα καθώς και αυτά των συνεργατών τους περικύκλωσαν τα στρατιωτικά νοσοκομεία, φόρτωσαν σε αυτοκίνητα τους ανάπηρους και τους παρέδωσαν στις φυλακές Χαϊδαρίου και Χατζηκώστα.
Τα ξημερώματα εκτελούνται από τους Ναζί 283 Έλληνες με αναπηρία.......
Το μνημείο των 283 εκτελεσθέντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου