Επέτειος εισβολής στην Κύπρο: Τουρκικές παλικαριές!

Στέλιος Κούκος

https://www.pemptousia.gr/2020/07/epetios-isvolis-stin-kipro-tourkikes-palikaries/

Άρματα του τουρκικού στρατού στην Κύπρο.

Στις 20 Ιουλίου του 1974, η Τουρκία με τον στρατό της κατάφερε επιτέλους να εισβάλει στην Κύπρο!
Το 1964, απείλησε με εισβολή, αλλά σκόρπισε μόνο τον θάνατο σε μαχητές και αμάχους με τις απαγορευμένες βόμβες ναπάλμ που έριξε με αεροπορικούς βομβαρδισμούς!
Το 1967, όμως, κατάφερε να διώξει την Μεραρχία από την Κύπρο, που εν τω μεταξύ έστειλε ως ακρίτες ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου για την προστασία της Μεγαλονήσου.

Είχε καταλάβει, φαίνεται, πως οι Θερμοπύλες του ελληνισμού βρίσκονταν εκεί. Και οι Τούρκοι αντιλήφθηκαν ότι με την εξ Ελλάδος μεραρχία, δεν θα μπορούσαν ποτέ να εισβάλουν. Κάθε προσπάθειά τους ήταν καταδικασμένη!

Έτσι, η ξενοκίνητη χούντα του Γ. Παπαδόπουλου λίγους μήνες μετά το πραξικόπημά της 21ης Απριλίου, απέσυρε και τον στρατό και τον βαρύ οπλισμό της μεραρχίας, που είχε κάνει την Κύπρο αστακό.

Αυτό ήταν πρώτο το σημάδι γιατί οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ευνόησαν την κατάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα από τους συνταγματάρχες! Είναι γνωστό, πως υπήρχε και σχέδιο πραξικοπήματος και από στρατηγούς.
Οι συνταγματάρχες, όμως, ήταν αδίστακτοι και μπορούσαν να προδώσουν και να ξεπουλήσουν την Κύπρο και το έθνος, φτάνει να είχαν την εξουσία στα χέριά τους.

Εντούτοις, και χωρίς την μεραρχία η Τουρκία και πάλιν δεν τολμούσε να κάνει κάποια προσπάθεια για δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων. Ούτε εσωτερικής μορφής όπως το 1963 και φυσικά ούτε και να εισβάλει.

Μάλλον, επειδή η Κύπρος και μόνο με την Εθνική Φρουρά ήταν καλά οχυρωμένη. Η οροσειρά του γερο-Πενταδάκτυλου ήταν ένα καλό και στιβαρό οχυρό που δεν διευκόλυνε τα σχέδιά τους. Έτσι και άνοιγε τα χέρια του, δηλαδή επανδρώνονταν τα πολυβολεία του, δεν περνούσε κουνούπι!

Χρειαζόταν λοιπόν κάτι άλλο για να εισβάλουν οι Τούρκοι στην Κύπρο!
Οπότε και πάλιν η χούντα έκανε τα θαύματά της και προετοίμασε καλά την εισβολή της Τουρκίας. Δηλαδή, πρώτα με ένα γενικό χαμό μέσα στην ίδια την Μεγαλόνησο με εμφύλιο πόλεμο, αλλά και ένα αντίστοιχο ρήγμα μέσα στους κόλπους της Κυπριακής Εκκλησίας, το γνωστό σχίσμα.

Έτσι, η Κύπρος ήταν ήδη διχοτομημένη πολύ πριν την τουρκική εισβολή!

Αλλά και πάλιν η Τουρκία δεν τολμούσε να εισβάλει. Φοβόταν τον γερο-Πενταδάκτυλο και αυτούς που θα έφταναν εκεί, για να επανδρώσουν τα πολυβολεία του, και δεν θα άφηναν κανέναν Τούρκο να πατήσει τις ακτές της Κερύνειας. Ακόμη και τα πλοία τους που θα βυθίζονταν αύτανδρα.
Και μάλιστα με τους στρατιώτες τους δεμένους μέσα στα τανκς, αφιονισμένους με παραισθησιογόνα όπως τους βρήκαν οι Έλληνες στρατιώτες όταν κατέλαβαν κάποια τανκς!
Ή ακόμη τα λεφούσια από Τούρκους στρατιώτες που πολεμούσαν κάτω από την επήρεια και αυτοί ναρκωτικών, και πετούσαν τις χειροβομβίδες χωρίς να βγάλουν την περόνη ασφαλείας και οι Έλληνες στρατιώτες τους τις επέστρεφαν πίσω απασφαλισμένες…

Τουρκικά αποβατικά φτάνουν ανενόχλητα στις ακτές της Κερύνειας. Πίσω η οροσειρά του Πενταδακτύλου.

Αλλά, είχαμε αφήσει την Τουρκία, να μην τολμά να εισβάλει στην Κύπρο ακόμη και με τον διχασμό και το εκκλησιαστικό της σχήμα. Και ο διχασμός δεν ήταν ιδεολογικός ή προσωποκεντρικός ήτοι… φιλολογικού ενδιαφέροντος. Αλλά, όπως προείπαμε είχε λάβει μορφή εμφυλίου πολέμου!
Διηρημένοι λοιπόν και… σχισματικοί και όμως οι Τούρκοι δεν τολμούσαν ακόμη να εισβάλουν στην Κύπρο! Τόσο παλικαράδες! Και ας ήταν τόσα εκατομμύρια και η Κύπρος 500.000 και με ελάχιστο οπλισμό!

Οπότε, έπρεπε να βρεθεί λύση για να μην επανδρωθεί ο Πενταδάκτυλος και να κόψουν τα χέρια του και να αφήσουν τον Γέρο να τα βγάλει πέρα μόνος του. Και να: “Ο Αλέξανδρος εισήλθε στο νοσοκομείο”!

Οι ξενοκίνητοι χουντικοί χρησιμοποιώντας το όνομα του μεγάλου στρατηλάτη (φευ), έδωσαν με το πιο πάνω συνθηματικό την εντολή για το πραξικόπημα.
Ο γερο-Πενταδάκτυλος, τώρα τραβούσε τα μαλλιά του, “γιατί το είδε το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει”!

Έπρεπε να τα βγάλει πέρα μόνος του. Τα χέρια του δεν μπορούσε να τα απλώσει πλέον, γιατί οι χουντικοί στρατιωτικοί αντί να επανδρώσουν τις θέσεις άμυνας του Πενταδακτύλου και της Κερύνειας, έστελναν τον στρατό να εξουδετερώσει κάποιους θύλακες αντίστασης εναντίον του πραξικοπήματος στην Πάφο…

Τα τουρκικά αποβατικά πλοία έχουν ήδη… καταπλεύσει στις ακτές της Κερύνειας.

Ακόμη και όταν τους έλεγαν πως έρχονται από απέναντι τα τουρκικά αποβατικά πλοία. Και, μάλιστα, το ανακοίνωναν και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία!

Ακόμη και όταν έπεφταν οι αλεξιπτωτιστές και η τουρκική πολεμική αεροπορία βομβάρδιζε! Αυτοί είχαν άλλες εντολές από την Αθήνα, το εθνικό κέντρο που είχε γίνει απόκεντρο αλλά και παράκεντρο άλλων κέντρων!

Φαίνεται πως η μόνη πολεμική… τεχνογνωσία που κατέκτησαν μετά το 1967 ήταν των βασανιστηρίων στην ΕΑΤ-ΕΣΑ, της οποίας ο επικεφαλής Δ. Ιωαννίδης ήταν αυτός που κινούσε τώρα τα νήματα. Δηλαδή έσκαβε τα μνήματα του ελληνισμού!

Έτσι, λοιπόν, τα… παλικάρια οι Τούρκοι με ορθάνοιχτες τις πύλες της Κύπρου και ουσιαστικά τον Γέρο δεμένο πισθάγκωνα προέλασαν μέσα στην Κύπρο το θέρος του 1974. Και βέβαια με τις πλήρεις ευλογίες των Αμερικανών και με την ανοχή των Σοβιετικών! Τόσο γενναία ήταν η τουρκική πολεμική επιχείρηση που άρχισε τέτοια μέρα πριν 46 χρόνια!
Το αστείο είναι ότι ορισμένες φορές Τούρκοι πολιτικοί απειλούν την Ελλάδα ότι θα πάθει ότι και η Κύπρος το 1974!

Στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ που πολέμησαν γενναία για την προάσπιση της Κύπρου και του Ελληνισμού.

Δεν θα πρέπει, όμως, να παραλείψουμε να αναφέρουμε πως κάποιοι πραγματικά γενναίοι αξιωματικοί από την Ελλάδα και την Κύπρο μαζί με όλους τους στρατιώτες τους πολέμησαν ηρωικά. (Και κάποιοι πέθαναν μαχόμενοι για την προάσπιση της τιμής του ελληνισμού). Και λίγη βοήθεια να είχαν από την μάνα Ελλάδα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Αλλά τα γεγονότα αυτά δεν σχεδιάστηκαν με άλλη κατάληξη ή άλλη εκδοχή!
Η μοίρα της Κύπρου ήταν προδιαγεγραμμένη τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974!

Αυτή η παλλικαροσύνη των Τούρκων θυμίζει τα πρόσφατα καμώματα του σουλταν-προέδρου Ερντογάν που όπως δήλωσε, από μικρός ήθελε να απελευθερώσει την Αγία Σοφία! Ευχόμαστε και το Μπλε τζαμί…

Όσο για την Αγιά Σοφιά και τον Ερντογάν θα επανέλθουμε…