Γράφει ο Στέλιος Κούκος
«Μας ατενίζουν οι αγωνισταί τού 1821, οι οποίοι και μας εδίδαξαν ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν δυνάστου αποκτάται πάντοτε με το αίμα». Από την πρώτη προκήρυξη της ΕΟΚΑ. (1η Απριλίου 1955)
Ο καλύτερος εορτασμός και η αντίστοιχη απόδοση τιμής σε έναν Μάρτυρα είναι η μίμηση του. Και να που και ο αγώνας της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών για την ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, πέραν από άλλα αντίστοιχα χαρακτηριστικά με τον αγώνα του 1821, μοιάζει να αποτελεί και τον καλύτερο εορτασμό της εθνικής μας παλιγγενεσίας και μίμηση της!
Και ένα από τα σημαντικότερα κοινά χαρακτηριστικά των δύο αγώνων ήταν το παράτολμο τους που ως σκέψη και μόνον βρισκόταν στα όρια της αποκοτιάς, του αυτοχειριασμού, της αυτοκτονίας!
Και στην περίπτωση της «περίκλειστης» από θάλασσα Μεγαλονήσου διαφυγή καμιά! Μόνον ως ψυχές μπορούσαν να διαφύγουν, να δραπετεύσουν σε περίπτωση καταδίωξή τους οι αγωνιστές! Άλλωστε η αριθμητική και ποιοτική υπεροχή των εμπολέμων, όσον αφορά τον εξοπλισμό, την εκπαίδευση, την στρατιωτική και πολεμική εμπειρία ήταν ιδιαίτερα συντριπτική εις βάρος των αγωνιστών της ΕΟΚΑ!
Αλλά η νέα ελληνική ευφάνταστη… απερισκεψία εξόπλισε με φτερά και τις ψυχές των Κυπρίων ανδρειωμένων επαναστατών! Και μάλιστα για κάθε χρήση!
Μια διαφορά της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης με την ανάλογη έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ ήταν ότι η δεύτερη έμεινε σχεδόν τελείως απαρατήρητη μέχρι την εκδήλωση-έναρξή της την 1η Απριλίου του 1955. Ενώ η Ελληνική έγινε γνωστή και έτσι επισπεύσθηκε και γι’ αυτό άρχισε στις 17 Μαρτίου και όχι στις 25 του Ευαγγελισμού όπως είχε προγραμματιστεί!
Αλλά οι πιστοί Επαναστάτες που είχαν την Παναγία μαζί τους σε κάθε τίμια στρατιωτική ενέργειας τους, ως αιώνια υπέρμαχο Στρατηγώ της Ρωμηοσύνης, ταύτισαν τον επαναστατικό ευαγγελισμό του γένους με τον Ευαγγελισμό Της!
Οι εξορισθέντες από του Βρετανούς το 1956. Από αριστερά: Ο Ιερέας, π. Σταύρος Παπαγαθαγγέλλου, ο Πολύκαρπος Ιωαννίδης, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Μητροπολίτης Κυρηνείας Κυπριανός.
Όσο για την Αγία Λαύρα του Κυπριακού Ελληνισμού αυτή ήταν η εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης στο κέντρο της Λευκωσίας η οποία ήταν πάντα επίκεντρο εθνικών πανηγυρισμών!
Και τα προεπαναστατικά εκείνα χρόνια είχε εφημέριό της τον φλογερό ιερέα Παπα-Σταύρο Παπαγαθαγγέλου στον οποίο οι αρχηγοί του αγώνα Γεώργιος Γρίβας-Διγενής και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ανέθεσαν την στρατολόγηση και την όρκιση νεαρών αγωνιστών ανδρών και γυναικών από τις τάξεις της ΟΧΕΝ (Ορθόδοξη Χριστιανική Ένωση Νέων).
Οι ενέργειες του πατρός Σταύρου Παπαγαθαγγέλου δεν πέρασαν απαρατήρητες από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες και έτσι το 1956 τον εξόρισαν μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο, τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό και τον δημοσιογράφο, εκδότη και γραμματέα της Μητρόπολης Πολύκαρπο Ιωαννίδη στις Σεϊχέλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου