{Αφιέρωμα στον Γιώργο Σεφέρη}
Ο Γιώργος Σεφέρης άφησε την τελευταία του πνοή στις 20 Σεπτεμβρίου του 1971. Ο π.Γεώργιος Πυρουνάκης τέλεσε τη νεκρώσιμη ακολουθία μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.
Ο π. Γεώργιος είχε διηγηθεί: "Η ηθοποιός Άννα Συνοδινού κατέγραψε τη νεκρώσιμη ακολουθία, κατά τη διάρκεια της οποίας ήταν φανερή η δυσαρέσκεια και η διάθεση προπηλακισμού σύσσωμου του εκκλησιάσματος, όταν εμφανίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Μετά από τη νεκρώσιμη ακολουθία, όταν ο αρχιεπίσκοπος έσπευσε να συλλυπηθεί τους οικείους, αυτοί τον χαιρέτισαν ψυχρά και δεν τον χειροφίλησαν. Τότε η χήρα Σεφέρη είπε δυνατά: "Κύριε Πυρουνάκη, επιτρέψατέ μου να φιλήσω το χέρι ενός ιερωμένου!"
Στη νεκρώσιμη πομπή προς το πρώτο νεκροταφείο μπροστά στην Πύλη του Αδριανού, το πλήθος σταμάτησε την κυκλοφορία τραγουδώντας το (απαγορευμένο) τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Σεφέρη από το ποίημα του «Στο περιγιάλι το κρυφό». Στο κατευόδιο του νεκρού το πλήθος φώναζε "αθάνατος, αθάνατος!", ενώ όταν έμπαιναν στο Α’ Νεκροταφείο, όλοι οι παρευρισκόμενοι τραγούδησαν το «Πότε θα κάνει ξαστεριά».
Σχολιάζοντας ο π. Γεώργιος Πυρουνάκης τα γεγονότα, εκδήλωσε τη βαθειά του εκτίμηση στο Σεφέρη , «που έδειξε στάση λεύτερου ανθρώπου και υπέροχο ψυχισμό απέναντι στη δικτατορική κυβέρνηση της χώρας μας. Και η ωραία ψυχή της ελληνικής Νιότης, προπαντός της φοιτητικής, το εκτίμησε αυτό και ξέσπασε σε μια εκδήλωση αδέσμευτης γνώμης, τιμώντας τον ποιητή με ενθουσιαστικές ιαχές (…). κι όλος ο "λεύτερος πολιορκημένος" λαός της Αθήνας ξεχύθηκε σε μια πομπή, μακρόσυρτη, θριαμβευτική» .
Τα γεγονότα αυτά ήταν προάγγελος των αγώνων που θα έπονταν για την πτώση της χούντας, ενώ η ηχηρή απουσία εκπροσώπων της Εκκλησίας έδειξε για ακόμη μια φορά -κατά τα λεγόμενα του π. Γ. Πυρουνάκη- «το χάσμα που υπήρχε μεταξύ της Ιεραρχίας της δεσποτικής και του λαού μας, ο οποίος αρχίζει να διακρίνει ορισμένους από τον κλήρο, τον λαϊκό κλήρο και να τον εκτιμά που βρίσκεται κοντά του» .
«Προκόβουμε καταπληκτικά», είχε γράψει ειρωνικά ο Σεφέρης στην ατζέντα του την ημέρα του πραξικοπήματος. Ιστορική και η δήλωσή του κατά της χούντας την Παρασκευή της 28ης Μαρτίου του 1969. «Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή. Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου».Όμως δεν σιώπησε. Λίγους μήνες αργότερα καταργήθηκε η προληπτική λογοκρισία και δημοσίευσε το βιβλίο «Δεκαοκτώ κείμενα», όπου εμπεριέχεται μεταξύ άλλων το ποίημα «Οι γάτες του Αϊ Νικόλα», πολιτική αλληγορία για τη χούντα.
(Η φωτό απ' την κηδεία του Σεφέρη, δεξιά ο π. Γ. Πυρουνάκης.)
Φωτεινή Οικονόμου, "π. Γεώργιος Πυρουνάκης, η θεολογία και το έργο ενός ελεύθερου ανθρώπου", σσ. 65- 68
Σαν σήμερα έφυγε από την ζωή πριν 50 χρόνια ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής και διπλωμάτης, Γιώργος Σεφέρης. Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και εκ των δύο μοναδικών Ελλήνων βραβευμένων με Νόμπελ Λογοτεχνίας, μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη. Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΕΦΕΡΗ
Γιώργος Σεφέρης – 20 Σεπτεμβρίου 1971
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου