Β ΕΛΜΕ ΕΒΡΟΥ: 8 Μάρτη, Ημέρα της γυναίκας

 

8 Μάρτη, Ημέρα της γυναίκας

165 χρόνια μας χωρίζουν από τις 8 Μάρτη του 1857, όταν οι γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού βγήκαν με μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσες αμοιβές. Η διαδήλωση χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα, αλλά αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών που δεν σταμάτησε.

Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της, φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.

165 χρόνια μετά το ορόσημο της 8 Μάρτη 1857, οι γυναίκες εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία, την πολιτική ζωή. Συνεχίζουν να είναι πιο ευάλωτες στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό και να ζουν εκτεθειμένες σε όλες τις μορφές βίας. Η χώρα μας είναι στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα ισότητας των φύλων.

Η 8η Μαρτίου είναι ημέρα αφιερωμένη σε όλες όσες που ακόμα και σήμερα βιώνουν την εκμετάλλευση, την κοινωνική καταπίεση, τις διακρίσεις λόγω της έμφυλης ταυτότητάς τους την σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση. Η 8η Μαρτίου είναι ημέρα αφιερωμένη στις γυναίκες και τις θηλυκότητες που αγωνίζονται να ζήσουν αξιοπρεπώς. Ένας αγώνας που δε σταματά! Ιδιαίτερα φέτος, η 8η Μάρτη 2022, γίνεται μαζική υπόθεση των γυναικών που πλήττονται από το θεσμικό σεξισμό, τις έμφυλες ανισότητες και την καταπίεση.  

Η ίδια η πραγματικότητα θέτει επειγόντως το καθήκον για αγώνα, διεκδικήσεις και κατακτήσεις υπέρ των γυναικών, ειδικά τη δεδομένη στιγμή, που η έμφυλη βία, ως κοινωνικό φαινόμενο, έχει γίνει ευρέως ορατή με τραγικό και επαναλαμβανόμενο τρόπο.

Τα πρώτα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες: είναι οι πρώτες που απολύονται, οι τελευταίες που προσλαμβάνονται, οι πρώτες που νιώθουν τα πρόσθετα οικονομικά οικογενειακά βάρη, τα συνήθη θύματα της βίας στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο. Ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών ήταν και είναι πάντα μέρος του συνολικού αγώνα για τα εργατικά δικαιώματα. Το δικαίωμα της ίσης αμοιβής είναι ένα ακόμα αίτημα που δεν έχει διευθετηθεί.

Η έμφυλη βία αποτελεί ένα καθημερινό, παγκόσμιο φαινόμενο. Για τις γυναίκες με επισφαλή θέση εργασίας, τις άνεργες, φτωχές ή μετανάστριες, χωρίς οικονομική ανεξαρτησία και κοινωνική στήριξη, η αναζήτηση βοήθειας γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Η βία αυτή έχει ένα ευρύ φάσμα που μπορεί να ξεκινά από την παρενόχληση και τη λεκτική/ψυχική βία και να φτάνει μέχρι τον βιασμό και την γυναικοκτονία. Η βία αυτή συναντάται οπουδήποτε, από την οικογένεια μέχρι το εργασιακό περιβάλλον. Η καθημερινή έμφυλη βία και καταπίεση που βιώνουν οι γυναίκες στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, ο έλεγχος που επιχειρείται να ασκηθεί στα γυναικεία σώματα. Ας αναλογιστούμε τους καθημερινούς βιασμούς, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, την ενδοοικογενειακή βία που δεν καταγράφονται, γιατί ο φόβος που δημιουργεί η κοινωνία για την ομολογία τέτοιων περιστατικών είναι τεράστιος και η αντιμετώπιση του κράτους και της κοινωνίας απέναντι στο θύμα θα είναι σε πολλές περιπτώσεις αντί για υποστηρικτική είναι ενοχοποιητική.

Χαιρετίζουμε τις σύγχρονες γυναίκες που καθημερινά ορθώνουν το ανάστημά τους και αγωνίζονται για τα εργασιακά, κοινωνικά και έμφυλα δικαιώματά τους, μέσα και έξω από το σπίτι, στην οικογένεια, στην εργασία, στην μερική και ελαστική απασχόληση, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, στην επισφάλεια, στο ζοφερό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει η εφαρμοζόμενη πολιτική από ΕΕ, ΔΝΤ, Ελληνικές κυβερνήσεις, Κεφάλαιο. Χαιρετίζουμε τις γυναίκες που οραματίζονται και παλεύουν για την ανατροπή της παρούσας άθλιας κατάστασης, που ψάχνουν το δρόμο της εργατικής χειραφέτησης και της οικοδόμησης μιας κοινωνίας της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της απελευθέρωσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Αρνούμαστε  να υποταχθούμε στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης!

Δε διαπραγματευόμαστε  τη ζωή και τα δικαιώματά µας!

Έχουμε τη δύναμη να διεκδικήσουμε αυτά που µας ανήκουν και µας στερούν

ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!!!

Καμία μόνη και κανένας μόνος!

Το εργατικό και το φεμινιστικό κίνημα είναι αναγκαίο να συνδυάσουν τη δράση τους ενάντια στην έμφυλη βία και τις σεξιστικές διακρίσεις.

Το Δ.Σ. της Β ΕΛΜΕ ΕΒΡΟΥ