ΤΟΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΕΚΦΩΝΗΣΕ Ο ΕΚΠ/ΚΟΣ ΤΟΥ 3ου ΓΣΙΟΥ Ν.ΟΡ/ΔΟΣ ΚΟΥΣΙΝΙΔΗΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ

ΦΩΤΟ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΚΡΟΖΟΥΔΗΣ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ 28^ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Σεβαστοί Πατέρες,

Αξιότιμοι εκπρόσωποι του στρατού, των σωμάτων ασφαλείας και της πολιτικής ηγεσίας του τόπου,

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, Κυρίες και κύριοι,

Αγαπητά μας παιδιά!

Γιορτάζουμε σήμερα την λαμπρότερη σελίδα της νεότερης ιστορίας του ελληνικού έθνους, την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου και το θρυλικό ΟΧΙ που βροντοφώναξαν οι Έλληνες στην υποταγή, στην υποδούλωση και στο φασισμό. Γιορτάζουμε σήμερα την ηρωική αντίσταση και τις θυσίες του Ελληνικού λαού, που πολέμησε για τα ιδεώδη της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Εθνικής ανεξαρτησίας.

Γιορτάζουμε σήμερα τον κλονισμό και την παταγώδη αποτυχία του Ιταλογερμανικού άξονα να καθυποτάξει την αδάμαστη Ελληνική ψυχή.

Γιορτάζουμε σήμερα την ανδρεία και την ψυχική τόλμη των Ελλήνων μαχητών του Βορειοηπειρωτικού μετώπου, οι οποίοι πολέμησαν την Ιταλογερμανική ναζιστική μαυρίλα, που είχε ήδη σκεπάσει ολόκληρη την Ευρώπη

Γιορτάζουμε σήμερα την αναγέννηση της ελπίδας και του φωτεινού παραδείγματος της αντίστασης προς τον κατακτητή.

1939-1940

Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν. Η ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ έχει ήδη προσαρτήσει την Αυστρία καθώς και εδάφη της Τσεχοσλοβακίας. Ο Μουσολίνι καταλαμβάνει την Αλβανία. Κατόπιν ο Χίτλερ εισβάλλει στην Πολωνία. Η Γαλλία και η Αγγλία, κηρύσσουν τον πόλεμο στη Γερμανία. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η Δανία, η Νορβηγία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Γαλλία καταλαμβάνονται διαδοχικά. Η Αγγλία που μένει μόνη της, βομβαρδίζεται ανηλεώς από τη Γερμανία. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος είναι ήδη ζοφερή πραγματικότητα. Μετά την κατάληψη της Αλβανίας, η Ιταλία δείχνει τις εχθρικές διαθέσεις της στην Ελλάδα. Η πρώτη πρόκληση έρχεται τον Δεκαπενταύγουστο του 1940, στην Τήνο: τορπιλίζεται απροειδοποίητα και ύπουλα, την ώρα της μεγάλης γιορτής της Μεγαλόχαρης, η φρεγάτα «Έλλη>>.

Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 η Ιταλία στέλνει τελεσίγραφο με το οποίο εμμέσως πλην σαφώς, ζήτησε την παράδοση και υποδούλωση της Ελλάδας. Ο Ελληνικός λαός παίρνει θέση: ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΑΖΙΣΜΟ. Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο λαός είναι στο πόδι, το ξεκίνημα για τον πόλεμο μοιάζει με πανηγύρι: Οι γυναίκες και οι μανάδες αποχαιρετάν τους στρατιώτες που φεύγουν για το μέτωπο με μια εικόνα της Παναγιάς και με χαμόγελα και αυτοί ανταποδίδουν το ίδιο.

Ξεκινά ο επικός αγώνας των Ελλήνων. Ο διοικητής του αποσπάσματος Πίνδου, συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης με λίγα παλικάρια και πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη αυτοθυσία, απέκρουε τις επιθέσεις του εχθρού και έδινε πολύτιμο χρόνο στον ελληνικό στρατό να εξαπολύσει επίθεση στο εσωτερικό της Βορείου Ηπείρου. Τι κι αν ο εχθρός ήταν αριθμητικά ισχυρότερος; Τι κι αν ο βαρύς χειμώνας, η πείνα, οι αρρώστιες δοκίμαζαν σκληρά τους στρατιώτες μας; Τίποτα από όλα αυτά δεν μπόρεσε να μειώσει το πάθος τους για τη νίκη. Και οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη: Κορυτσά, Πρεμετή. Μοσχόπολη, Κλεισούρα, Αργυρόκαστρο, Άγιοι Σαράντα! Και πάλι ελληνικά!!! Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε, ότι η απόκρουση της ιταλικής εισβολής από τις ελληνικές δυνάμεις και ακολούθως η νικηφόρα προέλαση του στρατού μας για την απελευθέρωση των πατρίων εδαφών, αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη.

6 Απριλίου 1941!

Η Ιταλία έχει ηττηθεί, ο Άξονας είχε δεχθεί μεγάλο πλήγμα, το κυριότερο όμως ήταν ότι κινδύνευε η εξέλιξη των επιχειρήσεών του στη Μέση Ανατολή και στη Ρωσία. Η ώρα να επέμβει η μεγάλη δύναμη του Άξονα είχε φθάσει. Η Ελλάδα φάνταζε στα μάτια των αλαζόνων Γερμανών σαν εύκολη λεία. Η αήττητη μέχρι τότε Γερμανική πολεμική μηχανή πίστευε ότι θα προελάσει και θα φθάσει στην Αθήνα άφθαρτη για να συνεχίσει τις κατακτήσεις της. Το πρώτο όμως Γερμανικό ανακοινωθέν της 6ης Απριλίου άλλα μηνύματα δίδει! Αναφέρει ότι τα Γερμανικά στρατεύματα κατά την επίθεση εναντίον της Ελλάδος «προσέκρουσαν εις πείσμονα αντίστασιν!!!». Κάποιοι εκεί στη μικρή Ελλάδα αντιστέκονται σθεναρά! Η υπεροπλία του Άξονα δεν τους τρομάζει. Υπερτερούν σε γενναιότητα, φρόνημα ψυχής και αίσθηση ιστορικού καθήκοντος! Νέες Θερμοπύλες ζωντανεύουν! «Επειδή μόνο εμείς, αντίθετα προς τους βαρβάρους, ποτέ δεν μετρήσαμε τον εχθρό στη μάχη» Αισχύλος

Οι στρατιώτες του οχυρού Ρούπελ υπό τον ταγματάρχη Δουράτσο, δεν υποκύπτουν στις λυσσαλέες επιθέσεις των Γερμανικών ορδών. Κι όταν στις 9 Απριλίου προσέρχονται Γερμανοί κήρυκες για να του γνωστοποιήσουν την αναπόφευκτη συνθηκολόγηση ζητώντας την παράδοση του οχυρού, ο γενναίος διοικητής απαντά ότι τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται και ότι θα συνεχίσει τον αγώνα στερούμενος άλλων διαταγών. Η σθεναρή αντίστασή του θα υποχρεώσει ακόμη και τον Γερμανό Διοικητή να τον συγχαρεί, εκφράζοντας το θαυμασμό του για την αντίσταση και τον ηρωισμό των στρατιωτών!

27 Απριλίου 1941. Η γαλανόλευκη δεν κυματίζει πια στη Ακρόπολη!!! Η Ελλάδα όμως συνέχισε τον αγώνα στη μάχη της Κρήτης, η οποία έγινε ο τάφος των Γερμανών. Ο αγώνας του λαού μας δεν θα σταματήσει εδώ, θα συνεχιστεί εκτός της χώρας με συντεταγμένα στρατιωτικά τμήματα στο πλευρό των συμμάχων, στη Μέση Ανατολή και στην Ιταλία, όπου στις 21 Σεπτεμβρίου 1944, η ΙΙΙ Ελληνική Ταξιαρχία κατά τη μάχη του Ρίμινι, εισέρχεται στην ιταλική πόλη και υψώνει την ελληνική σημαία. Αλλά και στο εσωτερικό, ο λαός ξεσηκώνεται και γράφει καινούργιο έπος, το έπος της Εθνικής μας Αντίστασης!

Η Ελλάδα στη σκλαβιά! Αρχίζει η μαύρη περίοδος της κατοχής! Τέσσερα μαύρα χρόνια σκλαβιάς και μαρτυρίας για το λαό μας. Χιλιάδες πεθαίνουν από την πείνα και τη δυστυχία, το λιμό της Κατοχής! Χιλιάδες νεκροί από τα εκτελεστικά αποσπάσματα Γερμανών, Ιταλών, Βουλγάρων και Αλβανών Τσάμηδων, αλλά και δοσίλογων «Ελλήνων» συνεργατών των κατοχικών στρατευμάτων και των «ταγματασφαλιτών». Χιλιάδες στις φυλακές, στην εξορία, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Λεηλασία του εθνικού πλούτου και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, καταστροφή των δημόσιων και ιδιωτικών υποδομών από τα κατοχικά στρατεύματα., καταναγκαστική εργασία! Μαζικές εκτελέσεις, εκτοπισμός στο Άουσβιτς και γενοκτονία της Εβραϊκής κοινότητας, ολοκαυτώματα και ολοκληρωτικές καταστροφές χωριών όπως η Βιάννος, τα Καλάβρυτα, το Κομμένο, το Δίστομο, ο Χορτιάτης, οι Πύργοι και το Μεσόβουνο, τα Κερδύλλια, η Μουσιωτίτσα, η Υπάτη, η Κάνδανος, τα Ανώγεια, η Δαμάστα και το Μάραθος, τα χωριά του Κέντρους! Όλα στο βωμό της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ!!!

Μα και πάλι ο ελληνικός λαός μέσα από τα συντρίμμια του βρίσκει τη δύναμη να αντισταθεί! Στέκεται ορθός, γενναίος και περήφανος. Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις! Με πρωτοπόρο το ΕΑΜ –ΕΛΑΣ και την πολύτιμη συμβολή όλων των αντιστασιακών οργανώσεων, πραγματοποιούνται ανατινάξεις αεροδρομίων, αποθηκών με πυρομαχικά, πλοίων, γεφυρών, με κορυφαία την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Ακόμη και τα μικρά παιδιά βρίσκουν τρόπο να επιβιώσουν μέσα στην κατοχή και να βοηθήσουν τον αγώνα.

Το δίδαγμα της έναρξης του ελληνοϊταλικού πολέμου την 28η Οκτωβρίου του 1940, πριν από ογδόντα δύο χρόνια, είναι πως μιλάμε για μια κορυφαία στιγμή εθνικής ομοψυχίας.

Στον πόλεμο του ’40, βρέθηκαν συμμαχητές πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και ολιγογράμματοι, αστοί και χωριάτες μαζί, για τον ίδιο σκοπό με τόση αγάπη και ομοψυχία για την πατρίδα! Στον πόλεμο του ‘40, οι ποιητές και οι λογοτέχνες γενικότερα, απέδειξαν ότι μόνο «λαπάδες» δεν είναι. Ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης που προσβλήθηκε από τύφο και σώθηκε από θαύμα, ο Άγγελος Βλάχος (μετέπειτα και ακαδημαϊκός), ο Ανδρέας Καραντώνης, ο Άγγελος Τερζάκης(επίσης ακαδημαϊκός αργότερα), ο Λουκής Ακρίτας, ο Γιάννης Μαγκλής, ο Διονύσιος Ρώμας, ήταν μόνο μερικοί από αυτούς που πολέμησαν στην πρώτη γραμμή. Ο σπουδαίος Γιώργος Θεοτοκάς, για να τον δεχτούν εθελοντή στον πόλεμο, το ζήτησε σαν...ρουσφέτι από τον Στρατηγό Γυαλίστρα. Καλλιτέχνες, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Σπύρος Βασιλείου, που έσπευσαν να πάρουν μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ήταν και οι ηθοποιοί: Λάμπρος Κωνσταντάρας (τραυματίστηκε σε μάχη και όταν θεραπεύτηκε, ζήτησε να τον ξαναστείλουν στο μέτωπο!), Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Ντίνος Ηλιόπουλος, Παντελής Ζερβός, Νίκος Σταυρίδης, Λυκούργος Καλλέργης, Θάνος Κωτσόπουλος, Μάνος Κατράκης. Δυστυχώς όμως, υπήρξαν και κάποιοι που έχασαν τη ζωή τους. Ξεχωριστή περίπτωση ανάμεσά τους, ήταν ο Γιώργος Σαραντάρης, ο Τέλλος Άγρας. Αν ψάξει κανείς την αιτία, τι τους ξεχώριζε, τι τους έσπρωχνε...ας σκεφτεί το "τη υπερμάχω του 40", το " Άξιον εστί" του Οδυσσέα Ελύτη και όταν διαβάσει πως «γεννήθηκε», θα νιώσει τι ένωνε τότε τους Έλληνες και τους ξεχώριζε από τους Ευρωπαίους που έμειναν απόλεμοι και όμως μιλάνε σαν νικητές για το Μεγάλο Πόλεμο. Ας διαβάσουμε, πως έγραψε ο Ελύτης το " Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ», θα καταλάβουμε πολλά για «…τη μοίρα του Γένους που ακολούθησε το δρόμο της Αρετής και πάλεψε αιώνες για να υπάρξει.»!

Πάνω από 2000 πολιτικοί κρατούμενοι του καθεστώτος, εξέφρασαν με την κήρυξη του πολέμου την επιθυμία να πάνε και να πολεμήσουν. Το καθεστώς όμως του Μεταξά, δεν αντιλαμβανόταν με τον ίδιο τρόπο την εθνική ομοψυχία και αρνήθηκε τη συστράτευσή τους στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα! Κι όταν έγινε η εισβολή των Γερμανών αυτοί οι πολιτικοί κρατούμενοι παραδόθηκαν στους κατακτητές! Η τύχη πάρα πολλών απ΄ αυτούς αναμενόμενη. Εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς.

Ο φυλακισμένος από το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, Γ.Γ. του ΚΚΕ Ν.Ζαχαριάδης απευθύνει την 31η Οκτώβρη ανοιχτή επιστολή στον Ελληνικό Λαό και κηρύσσει παλλαϊκό αγώνα εναντίον της φασιστικής Ιταλίας.

Παρακάτω ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε κάποιους που ΔΕΝ συμβιβάστηκαν, που δε φοβήθηκαν να αντισταθούν. Αρκετά απ’ αυτά τα ονόματα δυστυχώς δε θα τα συναντήσουμε στα σχολικά εγχειρίδια!!!

28 Φεβρουαρίου 1941 στις φονικές μάχες στην Κλεισούρα έπεσε μαχόμενος ο γενναίος Πόντιος ανθυπολοχαγός Θεόδωρος Κανδηλάπτης. Ο Κανδηλάπτης τέκνο του σπουδαίου εκπαιδευτικού και συγγραφέα Γεωργίου Κανδηλάπτη, γεννήθηκε στην Αργυρούπολη του Πόντου. Έχοντας ζήσει μαζί με την οικογένειά του τη Γενοκτονία έφτασε στην Αλεξανδρούπολη τον Ιούνιο του 1924. O Οδυσσέας Ελύτης στο «Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για το Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας», πιθανότατα αναφέρεται στον Θεόδωρο Κανδηλάπτη. Ο Θεόδωρος Κανδηλάπτης είναι ένας από τους φονευθέντες στο μεγάλο αντιστασιακό – απελευθερωτικό πόλεμο του 1940, του οποίου τα οστά δεν έχουν εντοπιστεί, ταυτοποιηθεί και κηδευτεί όπως αρμόζει σε άνθρωπο και σε ήρωα. Παραμένει δηλαδή ακόμη, μετά από 82 χρόνια ακόμη, αγνοούμενος….

Λοχίας Δημήτρη Ίτσιος

Ο Ίτσιος κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, βρέθηκε να είναι επικεφαλής του Πολυβολείου Π8. Έχει στη διάθεσή του 38.000 φυσίγγια, που οι υπερασπιστές του είναι διατεθειμένοι να τα «ξοδέψουν» με τη «δέουσα τσιγκουνιά». Τελειώνουν τα πυρομαχικά και οι άνδρες συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι. Ο επικεφαλής αξιωματικός ζητά τον αρχηγό του φρουρίου Π8. Ο λοχίας Ίτσιος παρουσιάζεται μπροστά του. Ο Γερμανός αξιωματικός του δείχνει διακόσιους νεκρούς Γερμανούς στρατιώτες και του λέει: ”Λοχία τούτο το μακελειό είναι δικό σου έργο. Μου σκότωσες τους καλύτερους άνδρες μου, σε συγχαίρω» και του δίνει το χέρι. Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ελλήνων και Γερμανών στρατιωτών, βγάζει το πιστόλι του και στυλώνοντάς το στον κρόταφο του παλληκαριού τον εκτελεί εν ψυχρώ.

Χρύσανθος, αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Μητροπολίτης Τραπεζούντας την περίοδο από το 1913 και τυπικά έως το 1938. Ο Θρακιώτης ιεράρχης, στον Πόντο ανέπτυξε ισχυρή εθνική δράση, τόσο κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όσο και στη συνέχεια στη διάρκεια της ελληνικής εκστρατείας στη Μικρά Ασία ενισχύοντας και προασπίζοντας το φρόνημα και τις θέσεις των ελληνικών πληθυσμών. Καταδικάστηκε εις θάνατον από τους κεμαλικούς, κατάφερε ν΄ αποφύγει τη σύλληψή και μετά το το 1922, κατέφυγε στην Αθήνα. Ως αρχιεπίσκοπος Αθηνών τιμά την αγωνιστική παράδοση του ορθόδοξου κλήρου: Αρνήθηκε να συμμετάσχει στη συμβολική παράδοση της πόλης της Αθήνας στους Γερμανούς και δήλωσε με θάρρος: « Ο αρχηγός της εκκλησίας δεν παραδίδει την πρωτεύουσα της πατρίδας του εις ουδένα ξένον. Ο αρχηγός της Εκκλησίας ένα καθήκον έχει: να φροντίσει δια την απελευθέρωσιν αυτής». Ακολουθεί η δεύτερη άρνηση στο αίτημα των Γερμανών να τελεστεί δοξολογία στη Μητρόπολη για την άφιξή τους στην Αθήνα. Η τρίτη μεγάλη πρόκληση για τον Χρύσανθο και η αντίστοιχη άρνηση προς τα αιτήματα των Γερμανών ήρθε στις 29 Απριλίου, όταν αρνείται κατηγορηματικά να ορκίσει την διορισμένη από τους Γερμανούς Κυβέρνηση Τσολάκογλου.

Κωνσταντίνος Κουκίδης. Ήταν ένας 17χρονος Εύζωνας ο οποίος, εκτελούσε χρέη φρουρού της Ελληνικής Σημαίας στην Ακρόπολη. Όταν οι Γερμανοί κατακτητές τον διατάζουν να κατεβάσει την ελληνική σημαία, εκείνος αρνείται! Τυλίγεται με τη σημαία, τρέχει ως την άκρη του Ιερού Βράχου και ρίχνεται στο γκρεμό.

Μάθιος (Ματθαίος) Πόταγας:

«Το μεσημέρι της 2ας Μαΐου 1941, ο 17χρονος μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου του Βαρβακείου από τη Βυτίνα, Μάθιος Πόταγας, πετάχτηκε άοπλος στη μέση του δρόμου, ύψωσε το χέρι και φώναξε στη φάλαγγα των αρμάτων μάχης των ναζί που έφτασαν στη γέφυρα Κουτρουμπή, στο δημόσιο δρόμο, που περνούσε έξω από τη Βυτίνα: «Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί». Έκπληκτος ο διοικητής της φάλαγγας, ρώτησε το διερμηνέα, τι λέει αυτό το παιδί. Όταν ο διερμηνέας του εξήγησε, ο διοικητής με το αυτόματό του σκότωσε τον Πόταγα. Αλλά δεν έφτανε στον ναζί αξιωματικό μόνον ο θάνατος. Διέταξε τους στρατιώτες του και με έναν ογκόλιθο συνέθλιψαν το κεφάλι του νέου που τόλμησε να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στο Γ΄ Ράιχ και το στρατό του...».

Στις 30 Μαΐου 1941 ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας κατεβάζουν από την Ακρόπολη τη ναζιστική σημαία, πλήττοντας το γόητρο των Γερμανών κατακτητών.

Tο πρωτοκύριακο του Νοεμβρίου 1941, στη λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα, ξεσπά η πρώτη αυθόρμητη εκδήλωση αντίστασης των μαθητών και μαθητριών των Γυμνασίων της Κέρκυρας. Τα μαθητικά νειάτα της Κέρκυρας πραγματοποίησαν την πρώτη μαζική, αντιφασιστική εκδήλωση στη σκλαβωμένη Ευρώπη.

Βασίλης Κουβέλας 16ετών. Τα ξημερώματα της 25^ης Μαρτίου 1943 απλώνει μια μεγάλη ελληνική σημαία στο Φρούριο των Τρικάλων. Οι Ιταλοί συλλαμβάνουν τον νεαρό ΕΠΟΝίτη ύστερα από προδοσία των ντόπιων συνεργατών τους και τον απαγχονίζουν.

Λέλα Καραγιάννη: Η μάνα της Αντίστασης. Ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση «Μπουμπουλίνα». Η μεγάλη ηρωίδα, πολύτεκνη μητέρα, της Εθνικής Αντίστασης κατά της Γερμανικής Κατοχής, εκτελέσθηκε από τους φασίστες την αυγή της 8ης Σεπτεμβρίου 1944, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο και χορεύοντας τον χορό του Ζαλόγγου, εμψυχώνοντας μέχρι την τελευταία στιγμή τους υπόλοιπους μελλοθανάτους πατριώτες.

Ηρώ Κωνσταντοπούλου:

Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου είχε ενταχθεί στην ΕΠΟΝ ως μαθήτρια και η αντιστασιακή της δράση ανακόπηκε με τη σύλληψή της τον Ιούλιο 1944. Αφού βασανίστηκε άγρια στο κολαστήριο των SS στην οδό Μέρλιν, χωρίς να κατορθώσουν οι βασανιστές της να αποσπάσουν την οποιαδήποτε πληροφορία για τους συναγωνιστές της, οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η εκτέλεση έγινε με 17 σφαίρες. Όσα και τα χρόνια της…Ξημερώματα της 5ης Σεπτέμβρη, μπήκε ο φρουρός φωνάζοντας «Ηρώ Κωνσταντοπούλου». «Εγώ είμαι» είπε περήφανα. «Έρχομαι». Η Λέλα Καραγιάννη, που επίσης κρατούνταν εκεί, την πλησίασε και της είπε: «Μπράβο, Ηρώ μου. Έτσι πεθαίνουν οι Ελληνίδες» κι έσκυψε και τη φίλησε για τελευταία φορά.

Στις 5 του Σεπτέμβρη το 1944 στην Καισαριανή, οι Γερμανοί οδήγησαν από το Χαϊδάρι στον τόπο των εκτελέσεων στο σκοπευτήριο, κάμποσους Έλληνες πατριώτες. Ανάμεσά τους, ήταν και ο Ανδρέας Λυκουρίνος, ένας 14χρονος, ένα από αυτά τα παράτολμα παιδιά που γίνηκαν μέσα σε λίγο χρόνο άνδρες. Όμως τα πολυβόλα των Γερμανών, ήταν ορθωμένα στο ανάστημα ενός μέσου άνδρα. Και οι σφαίρες, την ώρα που όλοι γύρω του αποδεκατίζονταν, περνούσαν πάνω από το κεφάλι του αλύγιστου νεαρού. Τότε αυτός ο άγουρος, αλλά θεόρατος εντός του, Ανδρέας Λυκουρίνος, σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του, ώστε να μην αποστεί από το φλογερό μέτρο της συλλογικής θυσίας, προσφέροντας το αίμα του για να καρπίσει το δένδρο της Ελευθερίας!...

Άρης Βελουχιώτης

27 Σεπτέμβρη 1941 ιδρύεται το ΕΑΜ, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και λίγο αργότερα στις 16 Φεβρουαρίου 1942 ο ΕΛΑΣ, ο θρυλικός Ελληνικός Λα'ι'κός Απελευθερωτικός Στρατός, το μεγαλύτερο αντάρτικο στην Ελλάδα, που αριθμούσε περί τους 120.000 μαχητές, άνδρες και γυναίκες. Δημιουργός του ο ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ο μεγάλος Έλληνας πρωτοκαπετάνιος, ηγετική μορφή του αντιστασιακού κινήματος στην πατρίδα μας. Ο ΑΡΗΣ έμπαινε στις πόλεις και τα χωριά που ελευθέρωνε παρελαύνοντας με πρώτη την ελληνική μας σημαία και συνοδευόμενος πάντοτε από τον αρχιμανδρίτη π. Γερμανό Δημάκο το γνωστό π.Ανυπόμονο. Μετά τη δοξολογία, εκφώνούσε λόγο στους κατοίκους. Σας προτρέπω να διαβάσετε τον ιστορικό του λόγο στην απελευθερωμένη Λαμία στον οποίο μεταξύ άλλων εξήρε τη μαζική συμμετοχή του κλήρου στην Εθνική Αντίσταση. Οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΕΛΑΣ όλοι τους εθελοντές στον αγώνα « για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά » εγκατέλειψαν τις δουλειές τους , τις σπουδές, τις οικογένειές τους, σήκωσαν το κεφάλι, αψήφησαν τους κινδύνους, συγκρότησαν τις πρώτες ένοπλες ανταρτο-ομάδες και αναμετρήθηκαν με τους πάνοπλους κατακτητές, Γερμανούς, Ιταλούς, Βουλγάρους, Τσάμηδες Αλβανούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Το έργο του ΕΛΑΣ τεράστιο. Πρώτα –πρώτα έσωσε το λαό από την πείνα. Κατά την διάρκεια της κατοχής καθήλωσε 8 έως και 12 εχθρικές μεραρχίες. Προξένησε στους καταχτητές συνολικά περί τους 85.000 νεκρούς και συνέλαβε 6.500 αιχμαλώτους. Κατέστρεψε 85 ατμομηχανές και περίπου 1000 βαγόνια και αυτοκίνητα που υπηρετούσαν τους κατακτητές. Την άνοιξη του 1944 ο ΕΛΑΣ είχε στον έλεγχό του τα 2/3 της χώρας και τη στιγμή της απελευθέρωσης το 90% της χώρας. Το ΕΑΜ στις απελευθερωμένες περιοχές δημιουργούσε λαϊκούς θεσμούς, όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, τα λαϊκά δικαστήρια, τη λαϊκή πολιτοφυλακή και τροφοδότησε τη λαϊκή μορφωτική, πολιτιστική ανάταση του λαού μας.

Και τόσοι, τόσοι άλλοι…..που θυσίασαν το ΕΓΩ στο ΕΜΕΙΣ, στην ΠΑΤΡΙΔΑ!!

Πέρασαν έτσι τέσσερα χρόνια. Χρόνια αιματοβαμμένα. Τέσσερα χρόνια αγώνα και ελπίδας.

12 Οκτωβρίου 1944. Οι ναζί κατακτητές νικημένοι από την ηρωική μας Αντίσταση, αποχωρούν από την Αθήνα. Η πατρίδα μας όμως δεν προλαβαίνει να ανασυνταχτεί από τα ερείπια και τις καταστροφές του ναζιστικού ολέθρου. 3 Δεκεμβρίου 1944, ξεσπάνε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και των Βρεττανικών και Κυβερνητικών δυνάμεων, που ανάμεσά τους υπάρχουν και πολλοί πρώην συνεργάτες των κατακτητών. Είναι η αρχή του αδελφοκτόνου πολέμου που θα κρατήσει μέχρι τον Αύγουστο του 1949, θα ερημώσει και θα καταστρέψει για δεύτερη φορά την Ελλάδα και θα προκαλέσει την προσφυγιά δεκάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων που ηττημένοι υποχωρούν και εν τέλει καταφεύγουν στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Θα προκαλέσει όμως κι ένα βαρύτατο τραύμα στην κοινωνία, ένα νέο σκληρότερο διχασμό, που φτάνει μέχρι τις μέρες μας, Αριστερά – Δεξιά. Η πατρίδα μας πληρώνει ξανά ένα βαρύ φόρο αίματος.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το έπος του 1940 και τα στατιστικά:

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα : Αλβανίας, Ιταλίας, Γερμανίας, και Βουλγαρίας.

ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Ελλάς: 219, Νορβηγία, 61 Γαλλία, 43 [Η υπερδύναμη της εποχής], Πολωνία 30 , Βέλγιο 18 , Ολλανδία 4, Γιουγκοσλαβία 3, Δανία 0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….], Τσεχοσλοβακία 0 , Λουξεμβούργο 0

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 14.000 και 43.000 τραυματίες.

Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)

Ελλάς 10% (750.000), Ολλανδία 2,2%, Γαλλία 2%, Πολωνία 1,8%, Γιουγκοσλαβία 1,7%, Βέλγιο 1,5%

Η ΕΣΣΔ είχε 20.000.000 νεκρούς σε μάχιμο και άμαχο πληθυσμό, ενώ συνολικά τα θύματα υπολογίζονται σε περίπου 30 εκατομμύρια μαζί με τους ανάπηρους και τους τραυματίες. Ενώ οι νεκροί της Βρετανίας έφτασαν τους 375.000 και των ΗΠΑ τους 405.000.

Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής, υπέστη τεράστιες υλικές καταστροφές και αβάστακτες για τους κατοίκους πληθωριστικές πιέσεις. Σύμφωνα με στατιστικές εκτιμήσεις του Ο.Η.Ε. στις ζημιές από τον πόλεμο, σε σύγκριση με το ετήσιο εισόδημα, η Ελλάδα έρχεται πρώτη με συντελεστή 170%, ενώ η ηττημένη Γερμανία δεύτερη με συντελεστή 135%

Χάριν συντομίας, θα παραθέσουμε ορισμένες μόνο από τις πολλές ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ του πολέμου που εξαίρουν τις θυσίες του Ελληνισμού και τη σημασία τους για τη συμμαχική νίκη.

Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970

Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

"Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος της ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού και των ηγετών τής Ελλάδος."

(Από ομιλία του στο Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά τη λήξη τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου.)

Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953

Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953

"Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν διά να ευγνωμονώ τον Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τον 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον."

(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας τήν 31η Ιανουαρίου 1943 μετά τη νίκη τού Στάλιγκραντ και τη συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)

Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

"Επολεμήσατε άοπλοι και ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε".

(Όταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)

Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965

Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

"Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει το ελάχιστο εκείνων των πράξεων αυτοθυσίας των Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα των εθνών, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διά την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπειαν."

Κρατάμε όμως και μία άλλη δήλωση του Τσώρτσιλ την οποία και θα σχολιάσουμε για να εξάγουμε πολύτιμα εθνικά συμπεράσματα, από τη συμπεριφορά των «συμμάχων» μας.

"Μαχόμενοι οι Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θα μοιρασθούν μαζί μας τα αγαθά τής ειρήνης."

(Από λόγο πού εξεφώνησε στις 28η Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)

1. Μετά τη μάχη της Κρήτης, κυβέρνηση και στρατιωτική ηγεσία ζητούν από τους Άγγλους να συνεχίσουν τον αγώνα από τη μαρτυρική μεγαλόνησο, την Κύπρο μας. Άλλωστε η συμβολή των Κυπρίων κρίθηκε ως πολύ σημαντική στην αντίσταση που κατέβαλε η Μητρόπολη του Έθνους ενάντια στα στρατεύματα του Άξονα. Όμως οι λεγόμενοι «σύμμαχοί» μας, δεν το επιτρέπουν, διότι αντιλαμβάνονται ότι η εξέλιξη αυτή θα ήταν μία de facto Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα! Κι έτσι όταν ξεκινά ο απελευθερωτικός αγώνας στην Κύπρο 1955-1959 για την ελευθερία της Μεγαλονήσου από τη Βρεττανική κυριαρχία, την εθνική αυτοδιάθεση και την ένωσή της με την Ελλάδα, οι Βρεττανοί αποικιοκράτες εφάρμοσαν απάνθρωπες μεθόδους αντιμετώπισης: απαγχονισμούς, εκτοπίσεις, εξορίες, σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, αποκλεισμούς περιοχών κλπ. 19 χρονών ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης οδηγείται στην αγχόνη, παρά την παγκόσμια κινητοποίηση για τη σωτηρία του.

2. Η μόνη εδαφική παραχώρηση ήταν τα Δωδεκάνησα το 1947, νησιά δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού από αρχαιοτάτων χρόνων, τα οποία παρασκηνιακώς παζάρευε με την Τουρκία ο Τσώρτσιλ, προκειμένου αυτή να πολεμήσει στο πλευρό των συμμάχων. Αντιθέτως, δεν παραχωρήθηκε η ελληνικότατη Β.Ήπειρος παρότι ο Ελληνικός Στρατός την απελευθέρωσε για τρίτη φορά το 1940!

3. Εβδομήντα οκτώ χρόνια μετά τη λήξη της Κατοχής, η ιστορικής σημασίας συμβολή της Ελλάδας, που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, δεν έχει ακόμη εμπράκτως αναγνωρισθεί καθώς η Γερμανία αρνείται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα για τα αποτρόπαια εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας στη χώρα μας. Το εξαρτημένο από τον ξένο παράγοντα πολιτικό προσωπικό δεν διεκδίκησε σθεναρά τις γερμανικές οφειλές. Κι επιπλέον, οι γερμανικές κυβερνήσεις προχωρούν τα τελευταία χρόνια σε ανθελληνικές και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις («Ελληνογερμανική Συνέλευση», «Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον», «Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας», «εκπαιδευτικά προγράμματα» (MOG), που έχουν ως στόχο την αναθεώρηση της Ιστορίας, την περαιτέρω διείσδυση της Γερμανίας στην Ελλάδα και την υπονόμευση της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών. Άλλωστε οι λεγόμενοι «σύμμαχοι» μας ως ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, έχουν μεγίστη ευθύνη που μετά την απελευθέρωση της χώρας μας οι δωσίλογοι έγιναν μέρος του εθνικού κορμού και οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης "επιβραβεύτηκαν" από το εμφυλιακό και μετεμφυλιακό κράτος με σκληρές, βάρβαρες διώξεις, εκτελέσεις, εξορίες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, πολιτική προσφυγιά και συκοφάντηση! Είναι προκλητική η επίσκεψη αυτές τις μέρες του καγκελάριου Όλαφ Σολτς!

Καθημερινά η πατρίδα μας βιώνει την προκλητικότητα και την επιθετικότητα του κεμαλο-ισλαμικού φασιστικού – ρατσιστικού τουρκικού καθεστώτος. Ο Ναζισμός και ο Κεμαλισμός αποτελούν φασιστικές και ρατσιστικές ιδεολογίες οι οποίες εκφρασμένες με την πιο ακραία διαστροφή, στέρησαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους. Ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Αδόλφος Χίτλερ, συνιστούν την έκφραση του ολοκληρωτισμού, ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός, αποτελούν την ίδια έκφανση του Φασισμού, που από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα. Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για να καταδικαστούν και να αποκαθηλωθούν τα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα και ιδεολογίες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

28 Οκτωβρίου 2022. 82 χρόνια μετά!! Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε μια αν όχι τυπικά εμπόλεμη, σίγουρα όμως οδυνηρή κατάσταση για τους περισσότερους. Η Ελλάδα παραπαίει από την οικονομική εξαθλίωση και εξάρτηση, την πολιτική κατάντια και πάνω και πέρα απ’ όλα την ΗΘΙΚΗ αποτελμάτωση!!! Η Ελλάδα και πάλι απειλείται… Γιατί υπάρχουν απειλές, πόλεμοι και μάχες πολλών ειδών που καλείται ο καθένας μας να δώσει για να διαφυλάξει την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ του.

Μακάρι με τη χάρη του Θεού και τη σκέπη της Θεοτόκου το θαύμα της οποίας γιορτάζουμε σήμερα, αλλά και με αγάπη στην πατρίδα μας, να πορευτούμε διαφυλάττοντας τα εφόδια και τη βαριά κληρονομιά, των αγωνιστών προγόνων μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε τοὺς σύγχρονους «Λυαίους» ποὺ μας προκαλούν, επικαλούμενοι με περισσή αλαζονεία την υπεροπλία και την κτηνώδη δύναμη!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!