ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ –ΚΙΝΗΣΕΙΣ –ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ στο ΔΗΜΟΣΙΟ. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ –ΚΙΝΗΣΕΙΣ –ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ στο ΔΗΜΟΣΙΟ

         http://paremvaseisdimosiou.blogspot.gr/               dimosio.paremvasis@gmail.com

 

26/02/2024

 

Αξιολόγηση σημαίνει: ενοχοποίηση του/της υπαλλήλου, συναίνεση στις κατευθύνσεις της κυβερνητικής πολιτικής, διαίρεση των υπαλλήλων και ανταγωνισμό μεταξύ τους.

Με μαζική συμμετοχή στην απεργία-αποχή να μπλοκάρουμε τις αξιολογικές διαδικασίες!

 

            Με συνεχή προώθηση εγκυκλίων και απλουστευτικού ενημερωτικού υλικού προς εμπέδωση του πνεύματος της αξιολόγησης, το ΥΠ.ΕΣ. προσπαθεί να πιάσει τα χρονικά όρια που έχει βάλει για την περάτωση των διαδικασιών αξιολόγησης του ν.4940/2022 (Βορίδη). Ωστόσο, για δεύτερη χρονιά αναγκάζεται να προχωρά δύο αξιολογήσεις ταυτόχρονα (την τρίτη φάση για το 2023, που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί τον Δεκέμβρη 2023 και την πρώτη φάση του 2024 που έπρεπε να έχει τελειώσει στο πρώτο 15νθημερο 2024).

         Με την κοινωνική πλειοψηφία να βρίσκεται αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα του επιτελικού κράτους που αποσπάται όλο και περισσότερο από την κάλυψη των στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών, με τις υπηρεσίες συρρικνωμένες και διαλυμένες μετά από 14 χρόνια μνημονίων και δημοσιονομικής επιτήρησης, με την ενίσχυση των χαρακτηριστικών της εμπορευματοποίησης, την εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση σημαντικών δομών του, την επιχειρηματική λειτουργία των υπολοίπων, τη σύμπραξή του με το κεφάλαιο ώστε να εξυπηρετεί την κερδοφορία του και με την κοινωνία να είναι όλο και πιο δυσαρεστημένη από την ανυπαρξία κοινωνικών υπηρεσιών. Με τους εργαζόμενους στο δημόσιο να είναι αντιμέτωποι με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και να εκβιάζονται να ανταποκριθούν σε πολλά καθήκοντα πέρα από όσα τους αντιστοιχούν. Με τον εργάσιμο χρόνο να τους κυνηγά συχνά και μετά την τυπική λήξη του ωραρίου τους με διάφορους τρόπους (τηλεργασία, τηλεφωνικές ενοχλήσεις ή αποστολή υπηρεσιακών mail), και με καινούριες υποχρεώσεις να αναδεικνύονται διαρκώς από τους φωστήρες των κεντρικών κατευθύνσεων, σχεδόν πάντα για να προσθέσουν μια ακόμα γραφειοκρατική πράξη αντί να λύσουν ένα πραγματικό πρόβλημα διευκόλυνσης της δουλειάς  του/της υπαλλήλου και ανταπόκρισης σε κοινωνικές ανάγκες.  Με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις να μετατρέπονται σε κυρίαρχο τρόπο κάλυψης των κενών και την ουσιαστική διακοπή των προσλήψεων μονίμων με τη μεταφορά υπαλλήλων από υπηρεσία σε υπηρεσία μέσω της κινητικότητας, διατηρώντας την γενική αποψίλωση των υπηρεσιών από εργαζόμενους.  Με χώρους εργασίας δίχως βασικά μέσα υλικοτεχνικής υποδομής, ακατάλληλους και ανθυγιεινούς. Με αυτά δεδομένα, η αξιολόγηση έρχεται να δώσει στο κράτος τον τρόπο για να ενοχοποιήσει τον τελευταίο τροχό της αμάξης, δηλαδή τους/τις εργαζόμενους/-ες, για την αδυναμία των υπηρεσιών να ανταποκριθούν στις ανάγκες της κοινωνίας. Με προσανατολισμό λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών ως πεδίο απόσπασης κερδών των ιδιωτικών συμφερόντων (ΣΔΙΤ, εργολάβοι, προμηθευτές,  εταιρίες λογισμικού και μηχανοργάνωσης, ιδιώτες γιατροί στη δημόσια υγεία, δικηγόροι και λογιστές στον ΕΦΚΑ), εντατικοποίησης της δουλειάς των υπαλλήλων και  ελαχιστοποίησης του κόστους για εργαζόμενους/-ες  και παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και περαιτέρω συρρίκνωσης δομών, η στρατηγική της πολιτικής κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ και ΟΟΣΑ έχει ανάγκη και την αξιολόγηση για  να συμπληρώσει το παζλ με το κομμάτι εκείνο που θα κρατήσει τον εργαζόμενο φοβισμένο και δεκτικό στις κατευθύνσεις αυτές, υπόλογο για τις ανεπάρκειες που οι δικές τους πολιτικές προκαλούν στην κοινωνική μέριμνα και πρόνοια.

         Η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων αποτελούσε και αποτελεί μέσο ενσωμάτωσης των εργαζομένων του δημοσίου στις στοχεύσεις του κράτους για το ρόλο των δημοσίων υπηρεσιών και γαλούχησης υπαλλήλων που δεν θα αμφισβητούν αυτές, δεν θα αναζητούν μορφές ξεπεράσματος των γραφειοκρατικών πλευρών της δουλειάς τους για ευκολότερη και ουσιαστικότερη προσέγγιση του πολίτη με τις κρατικές υπηρεσίες, αλλά θα μετατρέπονται σε καλοκουρδισμένα γρανάζια της κρατικής μηχανής και του επιτελικού κράτους.  Είτε με χαλαρό τρόπο, είτε με χοντροκομμένο (όπως με το ν.4250/2014 (Μητσοτάκη)), η αξιολόγηση υπάρχει για να εμπεδώνεται κλίμα επιτήρησης, από τα πάνω ελέγχου και απειλής που, αν και βαφτίζεται από τους  εκάστοτε εμπνευστές της «σύστημα βελτίωσης, ανταμοιβής και αποτελεσματικότητας», δεν αποτελεί παρά το εργαλείο εκείνο που θα χρησιμοποιηθεί για να κουνήσει το δάκτυλο στον εργαζόμενο για κάθε πρόβλημα η προϊσταμένη αρχή αλλά και να δώσει έναυσμα για τηλεδικαστήρια και δήθεν «κοινωνικό έλεγχο» με το αμείλικτο ερώτημα «αυτόν/την τους αξιολογήσατε;». Φυσικά ο κρατικός μηχανισμός βρίσκει τον τρόπο να συγκαλύπτει πραγματικές ευθύνες που αφορούν τα «δικά του παιδιά» και να είναι αυστηρός με τους/τις εργαζόμενους/ες που δεν «πάνε με το ρέμα».

         Η αξιολόγηση Βορίδη, με την οποία σήμερα το κράτος επιχειρεί να εφαρμόσει τα παραπάνω, αποτελεί επίσης ένα χαρακτηριστικό δείγμα όσων κατά καιρούς διέπουν τη λογική των αξιολογήσεων.

 

·         Είναι εργαλείο προώθησης των στοχεύσεων της κυβέρνησης για το δημόσιο. Η λεγόμενη «στοχοθεσία» ξεκινά με προγραμματισμό από τα πάνω στα πλαίσια των Σχεδίων Δράσης των Υπουργείων και οι κατευθύνσεις της επιβάλλονται στους υπαγόμενους σε αυτά φορείς. Ενδεικτικό των κατευθύνσεων είναι ότι στους προτεινόμενους στόχους συμπεριλαμβάνονται  η μείωση των αναρρωτικών αδειών, η αύξηση των εργασιών με τηλεργασία και η αύξηση των αιτημάτων χρηματοδότησης του φορέα από την ΕΕ, διεθνείς οργανισμούς ή χορηγούς (!). Επίσης στους στόχους, για παράδειγμα, του ΥΠΑΙΘΑ για το 2024, βρίσκουμε την «άρση θεσμικών αγκυλώσεων» με την «Ίδρυση μη κρατικών (δηλ. ιδιωτικών) ΑΕΙ», Συμπράξεις ερευνητικής αριστείας, Βιομηχανικά διδακτορικά, ΣΔΙΤ για τις φοιτητικές εστίες, Κέντρα αριστείας, σύνδεση ΕΕΚ με την τοπική οικονομία, κ.α.

·         Καλλιεργεί το μοντέλο του πειθήνιου υπαλλήλου. Οι υπάλληλοι καλούνται να «αναπτύξουν δεξιότητες», όπως «προσαρμοστικότητα» και «ηγετικότητα»(!) Καλός/ή υπάλληλος θα είναι αυτός/ή που θα προσαρμόζεται σε συνθήκες πίεσης της δουλειάς ή θα ανέχεται να δουλεύει πέρα από το ωράριό του/της, ενώ καλός/ή προϊστάμενος/νη θα είναι αυτός/ή που εκτός της δικής του/της προσαρμοστικότητας θα είναι και ικανός/νή να επιβάλει αυτήν και στην «ομάδα» που θα ηγείται.

·         Δεν είναι ελεύθερη ή αλλιώς, είναι “πειραγμένη”. Πρώτον, γιατί αν εντοπίζονται από τη ΓΓ ανθρώπινου δυναμικού «ακραίες αποκλίσεις» αυτή θα παρεμβαίνει μέσω της Επιτροπής Εποπτείας για τη διόρθωσή τους, όπως π.χ. «με την κλήση του προϊσταμένου προς παροχή εξηγήσεων» (!). Δεύτερον, γιατί η έκθεση αξιολόγησης θα πρέπει να περιλαμβάνει υποχρεωτικά τρεις δεξιότητες προς ανάπτυξη και μια έως τρεις αναπτυγμένες (!). Εντελώς αυθαίρετα, δηλαδή, το σύστημα ξεκινά με το ότι  ο/η υπάλληλος υστερεί κάθε φορά σε τρεις δεξιότητες.

·         Είναι τιμωρητική για τον αξιολογούμενο (υπάλληλο ή προϊστάμενο), καθώς προβλέπει την περίπτωση παραπομπής του θέματος στο Υ.Σ. με ενδεχόμενο την βαθμολογική καθήλωση του υπαλλήλου ή την παύση του/της προϊσταμένου/νης.

·         Είναι διχαστική για τους υπαλλήλους καθώς οδηγεί και σε μισθολογικές  κατηγοριοποιήσεις των υπαλλήλων με την πρόβλεψη του μπόνους (“κίνητρο επίτευξης στόχων”), αρχικά για συγκεκριμένες υπηρεσίες και στη συνέχεια για όλες. Άλλωστε το μισθολόγιο του ν.4354/2015 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, συνδέει άμεσα την αξιολόγηση με τη μισθολογική εξέλιξη (αρθ. 12) προβλέποντας επιτάχυνση ή αναστολή της, ανάλογα. Συνέπειες αυτών θα είναι η καλλιέργεια υπαλλήλων «προθύμων για όλα», οι ανταγωνιστικές σχέσεις και η ανθρωποφαγία μεταξύ των εργαζομένων.

 

               Ακόμα και η συμμετοχή του υπάλληλου, που υποτίθεται ότι επιδιώκει η αξιολόγηση, είναι προσχηματική, καθώς η γνώμη του δεν λαμβάνεται υπόψη ούτε στον καθορισμό των στόχων, με τους  οποίους πρέπει να συμφωνήσει θέλοντας και μη, ούτε για το ποιες δεξιότητές του κρίνονται μη ανεπτυγμένες, ενώ η έκφραση άποψης του υπάλληλου στην αξιολόγηση του/της προϊσταμένου/ης (“σφυγμός ομάδας” ονομάζεται) είναι στο 10% σε σχέση με τα άλλα κριτήρια.

        Οι εργαζόμενοι/εργαζόμενες στο δημόσιο δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα από την συμμετοχή στη στοχοθεσία-αξιολόγηση που μας αντιμετωπίζει σαν νούμερα και αντικείμενα προς υλοποίηση μετρήσιμων στόχων έξω από τις πραγματικές ανάγκες των υπηρεσιών και της κοινωνίας  εξαιρώντας ταυτόχρονα τους/τις συμβασιούχους παρόλο που χωρίς αυτούς/ές οι δημόσιες υπηρεσίες δεν θα λειτουργούσαν. Αντίθετα φορτώνει την, ήδη επιβαρυμένη από την υποστελέχωση, δουλειά μας με ένα περίπλοκο γραφειοκρατικό καθήκον, στερώντας πολύτιμο χρόνο από ουσιαστικότερα πράγματα. Αποτελεί αντιγραφή μεθόδων που εφαρμόζονται στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες βάζουν τα κέρδη πάνω από τις κοινωνικές ανάγκες με τραγικές συνέπειες της αποτυχίας τους (Τέμπη, Αττική οδός). 

             Οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη μεταξύ τους και προς την κοινωνία, την οποία πρωταρχικά καλούνται να εξυπηρετήσουν με την εργασία τους, με αντίσταση σε κάθε αυταρχική συμπεριφορά των κυβερνώντων και με κριτήριο το πώς η εργασία μας θα εξυπηρετεί την κοινωνική πλειοψηφία και όχι το καπιταλιστικό κέρδος, πρέπει να αγωνιστούμε και αυτή τη φορά ενάντια στην αξιολόγηση και στο σύνολο των αντεργατικών – αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων του κράτους.

           Με απεργία-αποχή (Α-Α) από όλες τις διαδικασίες στοχοθεσίας-αξιολόγησης.  Με συλλογικές, δημοκρατικές διαδικασίες στα σωματεία μας, με αποφάσεις συνελεύσεων, με επιτροπές αγώνα. Με επιβολή σε ΑΔΕΔΥ και Ομοσπονδίες, που το αντιμετωπίζουν διεκπεραιωτικά και όχι αποφασιστικά,  την συνεχή κάλυψη όλων των υπαλλήλων με σχετική επαναπροκήρυξη της Α-Α, την οποία, όπως αποδεικνύεται από τις συνεχείς προσπάθειές του να την καταστείλει χρησιμοποιώντας το νόμο Χατζηδάκη και τα δικαστήρια, το κράτος την φοβάται καθώς είναι δοκιμασμένο όπλο για τους εργαζόμενους να ακυρώσουν αντεργατικές διατάξεις. Η επιμονή δε της κυβέρνησης στην υλοποίηση της αξιολόγησης στο δημόσιο δείχνει ότι αποτελεί βασική πλευρά της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του κράτους, συστατικό στοιχείο των οδηγιών του σφαγείου των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

            Με τους φοιτητές/τριες και τον κόσμο της εκπαίδευσης να είναι για έβδομη βδομάδα στους δρόμους ενάντια στην παράκαμψη του άρθρου 16 του Συντάγματος και την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, τους αγρότες να κινητοποιούνται πανελλαδικά απέναντι στις πολιτικές που τους διώχνουν από τη γη δίνοντάς την σε λίγους, με την ακρίβεια να σαρώνει το εργατικό εισόδημα και τις ιδιωτικοποιήσεις να προωθούνται σταθερά από την κυβέρνηση της ΝΔ ένα χρόνο μετά το τραγικό έγκλημα των Τεμπών, απόρροια τέτοιων ιδιωτικοποιήσεων, η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση και το μπλοκάρισμα κάθε αξιολογικής διαδικασίας αποτελεί μέρος του συνολικού αγώνα των εργαζομένων, των νέων και αγροτών για την απόκρουση και ανατροπή των πολιτικών που βάζουν τα κέρδη του κεφαλαίου πάνω από τη ζωή και τα συμφέροντα της πλειοψηφίας.

 

·         ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ - ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΒΟΡΙΔΗ

·         ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

·         ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ - ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ

·         ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΨΑΛΙΔΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΠΟΝΟΥΣ

·         ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ