Οι επισκέψεις και οι εκδρομές ολόκληρων
τάξεων, που να είναι προσιτές για την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών
όλο και μειώνονται και δίνουν τη θέση τους σε εκδρομές ομάδων
επιλεγμένων μαθητών που οι γονείς τους έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν.
Με το που μπαίνει η άνοιξη, πολλά σχολεία μετατρέπονται θαρρείς ξαφνικά σε τουριστικά πρακτορεία...
Καθημερινές είναι οι μετακινήσεις κατά κανόνα από επιλεγμένες ομάδες μαθητών.
Οι επισκέψεις και οι εκδρομές ολόκληρων τάξεων, που να είναι προσιτές για την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών όλο και μειώνονται και δίνουν τη θέση τους σε εκδρομές ομάδων επιλεγμένων μαθητών που οι γονείς τους έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν.
Ευφάνταστες ιδέες ενασχόλησης δήθεν με τις πεταλούδες της Ρόδου, τα βουνά και τα λαγκάδια του Έβρου, την χλωρίδα και την πανίδα της Κρήτης, τα κοτσύφια του Θερμαϊκού, την στατικότητα του πύργου της Πίζας, την μελέτη των κάστρων του Εδιμβούργου κλπ, γίνονται αφορμή για την οργάνωση ανάλογων επισκέψεων...
Οι μαθητές συμμετέχουν με μοναδικό κίνητρο την εκδρομή. Τα ποσά που απαιτούνται προκαλούν ίλιγγο για πάρα πολλούς μεροκαματιάρηδες γονείς. 300, 400 ευρώ και περισσότερα για το εσωτερικό, 500, 600 η και 700 ευρώ για το εξωτερικό. Κι όσοι από μας δουλεύουμε σε σχολεία που βρίσκονται σε λαϊκές γειτονιές νιώθουμε πολύ αμήχανα όταν δυσκολευόμαστε να πάρουμε όλα τα παιδιά μιας τάξης μαζί σε μια διήμερη με κόστος 60 ή 70 ευρώ... Παράλληλα το μάθημα διαλύεται, αφού απουσιάζουν αρκετοί μαθητές από διαφορετικά τμήματα. Έτσι το σχολείο από θεσμός άμβλυνσης των ανισοτήτων τις ενισχύει ακόμη περισσότερο. Να θυμίσω εδώ ότι τα περιβαλλοντικά κέντρα που είχαν την δυνατότητα να φιλοξενήσουν δωρεάν ομάδες 25-30 μαθητών, από τα μνημόνια και μετά σιγά σιγά έπαψαν να έχουν αυτή τη δυνατότητα...
Το όλο αυτό σκηνικό έρχεται να συμπληρώσει και η ιστορία των προγραμμάτων κινητικότητας τύπου erasmus... Προγράμματα που κοστίζουν το διπλάσιο και παραπάνω της χρηματοδότησης ενός τυπικού σχολείου 9-10 τμημάτων για ένα χρόνο, ξοδεύονται για τα ταξίδια μιας ομάδας συναδέλφων και στην καλύτερη περίπτωση ελαχίστων μαθητών, ανάλογα με τον τύπο του προγράμματος, μαθητών που κατά κανόνα έχουν τη δυνατότητα να πάνε και με τους γονείς τους τέτοια ταξίδια και όχι μαθητές που δεν θα έχουν σχεδόν ποτέ αυτή την ευκαιρία.
Σκεφτείτε ένα σχολείο 9-10 τμημάτων στην Πάτρα, παίρνει κάθε χρόνο περίπου 7000, 8000 το πολύ 10000 ευρώ και ένα πρόγραμμα erasmus μπορεί να έχει προϋπολογισμό 15000 και 20000 ευρώ! Η υποτιθέμενη προστιθέμενη αξία για μαθητές και εκπαιδευτικούς, ορολογία που θυμίζει ΦΠΑ στα αγαθά, είναι μια φαντασίωση που προβάλλεται από τους συμμετέχοντες, ξέροντας καλά οι ίδιοι ότι πρόκειται περί μιας πομφόλυγας! Η περίφημη δε διάχυση των προγραμμάτων είναι εκδηλώσεις όπου οι συμμετέχοντες σ αυτά αλληλοσυγχαίρονται μεταξύ τους!
Η δικαιολογία βέβαια για όλα αυτά είναι ότι πρόκειται για ευρωπαϊκά κονδύλια που δεν μπορούν να διατεθούν διαφορετικά κι αν δεν ξοδέψουμε εμείς τα συγκεκριμένα κονδύλια θα τα ξοδέψουν κάποιοι άλλοι. Λες και τα κονδύλια αυτά έρχονται εξ ουρανού και δεν υπάρχει συμμετοχή όλων των χωρών. Για τη χώρα μας με μέτρια ως άθλια κτίρια και υποδομές, με απαρχαιωμένα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, είναι το λιγότερο ντροπή να ξοδεύονται τόσα χρήματα για ταξίδια και catering. Ένα ρωμαλέο εκπαιδευτικό κι όχι μόνο κίνημα, πρέπει να διεκδικήσει όλα αυτά τα κονδύλια εκμαυλισμού των συνειδήσεων να έρθουν για τις ανάγκες των σχολείων...
Θα ρωτήσει κάποιος : να μην γίνονται επισκέψεις, εκδρομές κλπ; ασφαλώς και να γίνονται... Αλλά για όλα τα παιδιά και με χρηματοδότηση των πιο αδύναμων οικονομικά ή γιατί όχι όλων των μαθητών.
Υγ1. Το υπουργείο ήδη ανακοίνωσε τις αποσπάσεις εκπαιδευτικών για τα επόμενα χρόνια που θα στηρίξουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα στις ΠΔΕ. Την ώρα που ακόμη υπάρχουν κενά στα σχολεία!!! Τόση είναι η πρεμούρα του γι αυτά...
Υγ2. Η διοργάνωση από την ΠΔΕ φέτος της παρουσίασης των προγραμμάτων erasmus έγινε στο Αρσάκειο της Πάτρας, ένα σχολείο με ιδιωτικοοινονομικά κριτήρια κι όχι σ ένα από τα δημόσια σχολεία της πόλης!
Υγ3. Στις τελευταίες κρίσεις για διευθυντές στα σχολεία η μοριοδότηση για τα erasmus κλπ ήταν ένα μόριο ανά πρόγραμμα με όριο τα 3, όταν η θητεία του υποδιευθυντή ενός σχολείου είναι 0,5 ανά έτος!!!
Ο Ντάφλος Γιώργος, είναι διευθυντής του 19ου Γυμνάσιου Πάτρας
https://drepani.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου