Εσύ κοινωνία, τι θέση θα πάρεις;

Πριν ακόμα αναγγελθεί επίσημα η απεργία των καθηγητών (καθώς αναμένονται οι αποφάσεις των ΕΛΜΕ στην εισήγηση της ΟΛΜΕ) ο κοινωνικός αυτοματισμός άρχισε να προβάλλεται από την πλειοψηφία των ΜΜΕ ενημέρωσης ως δεδομένος. Πριν ακόμα να έχει ξεκινήσει η απεργία τα «δικαστήρια» της τηλεόρασης την έβγαλαν παράνομη και καταχρηστική και αποφάσισαν ήδη την επιστράτευση των απεργών.  

Εμείς αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν η εκπαίδευση αν το υπουργείο αντιμετώπιζε με τον ίδιο δυναμισμό και την ίδια ευαισθησία τα προβλήματα της εκπαίδευσης στο σύνολό τους, καθ’όλη τη διάρκεια του διδακτικού έτους και δεν ανησυχούσε μόνο για τις ημέρες των πανελλαδικών εξετάσεων;

Τι έκανε το υπουργείο όλα αυτά τα χρόνια για να βελτιώσει την εκπαίδευση πέρα από το να μειώνει τους μισθούς των εκπαιδευτικών, να συγχωνεύει σχολεία και να μειώνει τα κονδύλια; Και τι αποτελέσματα είδατε εσείς στα σχολεία των παιδιών σας;

Εσύ κοινωνία, τι θέση θα πάρεις απέναντι σε όλα αυτά;

Ο εκπαιδευτικός δεν απεργεί μόνο γιατί καλείται να δουλέψει δυο ώρες παραπάνω, όπως  εσφαλμένα διατυμπανίζουν τα ΜΜΕ.  Απεργεί γιατί ο μισθός του έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία δύο χρόνια (χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι ήταν ποτέ υψηλόμισθος), γιατί από εδώ και πέρα θα αναγκάζεται να περιφέρεται από περιφέρεια  καθώς πια πολύ εύκολα μπορεί να κριθεί υπεράριθμος, γιατί ανά πάσα στιγμή λόγω του νέου πειθαρχικού νόμου μπορεί να χαρακτηριστεί επίορκος και να απολυθεί και  γιατί βλέπει τους συναδέλφους του, ή και τον ίδιο, από Σεπτέμβρη να μην μπορούν  πια να εργαστούν ( 10.000 αναπληρωτές δεν θα ξαναπροσληφθούν και 4.000 καθηγητές θα απολυθούν λόγω υπεραριθμίας).

Και αν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται συντεχνιακά ζητήματα, όπως τα τελευταία χρόνια συνηθίζεται να αποκαλούνται οι κλαδικές διεκδικήσεις και το δικαίωμα σε αξιοπρεπή εργασία ενός κλάδου, υπάρχει και άλλος ένας λόγος που οι καθηγητές απεργούν .

Απεργούν διότι βλέπουν το δημόσιο σχολείο να καταρρέει. Απεργούν διότι αντιλαμβάνονται, πριν από τον καθένα, ότι προκειμένου να φανούμε «περιττοί» και «άχρηστοι» τα παιδιά στοιβάζονται στα τμήματα, η ειδική αγωγή πεθαίνει, η τεχνική εκπαίδευση υπολειτουργεί.

Έχουμε ακούσει πολλά τα τελευταία χρόνια: «αγράμματοι», «αδιάφοροι», «αναξιοπρεπείς», «επίορκοι»,  «περιττοί».

Τώρα λέμε «Φτάνει πια!».  Έχουμε κάθε δικαίωμα να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες εργασίας, καλύτερες αμοιβές και πάνω απ’ όλα καλύτερη παιδεία για τα παιδιά μας.

Κοινωνία, σκέψου αν θα ακούσεις τα κανάλια που σε λοιδόρησαν με την πρώτη ευκαιρία τα τελευταία τρία χρόνια ή τους ανθρώπους που καθημερινά  στέκονται στο πλευρό του παιδιού σου.

Μαρία Γεωργαρίου, Φιλόλογος