Των Αντώνη Ναξάκη* και Παναγιώτη Μπούρδαλα**
Όσοι παρακολουθούν εδώ και δύο χρόνια τα έργα και τις ημέρες του ΔΣ της ΟΛΜΕ, πρέπει να παραδεχτούν ότι αξίζει στην ηγεσίας της (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) ειδικό παράσημο από την τρικομματική εσωτερική τρόικα. Κατάφεραν να την αφήσουν ανενόχλητη ώστε να φέρει το δημόσιο σχολείο σε διάλυση και τους εκπαιδευτικούς στο ικρίωμα.
Βέβαια για την καταστρατήγηση των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων της νεολαίας, την κατάσταση διάλυσης του δημόσιου σχολείου και την απαξίωση-εξαθλίωση των εκπαιδευτικών, ευθύνη φέρουν εκτός από τους κυβερνώντες, πολλοί, συνδικαλιστικές ηγεσίες, εκπαιδευτικοί και πολίτες.
Όμως οι ευθύνες των συνδικαλιστικών ηγεσιών όλων των βαθμίδων είναι για τα επερχόμενα παραπάνω από φανερές και καθοριστικές. Γνώριζαν πως μετά το Πάσχα θα είχαμε χιλιάδες απολύσεις με όλους τους δυνατούς τρόπους καταστρατήγησης του συντάγματος. Δεν ανέδειξαν όμως το θέμα ούτε τους τρόπους απόλυσης και δεν αναζήτησαν εκείνες τις κοινωνικές συμμαχίες προς αντιμετώπιση της κατάστασης.
Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση ανενόχλητα:
- Κατάργησε το τεκμήριο της αθωότητας και την έννοιας της τελεσιδικίας πριν την επιβολή οποιασδήποτε ποινής και αυτό ήταν αντικείμενο χαλαρών διαμαρτυριών και όχι κόκκινων γραμμών. Δεν ειπώθηκε δηλαδή καθαρά πως οι νόμοι αυτοί είναι αντισυνταγματικοί και ότι τα αποτελέσματά της δεν θα γίνουν ποτέ αποδεκτά. Ιδιαίτερα με την εξαγγελθείσα πρόθεση για κατάργηση του δευτεροβαθμίου πειθαρχικού οργάνου, οι καταγγελλόμενοι οδηγούνται σε εκτέλεση, αφού το μόνο ένδικο μέσο που απομένει είναι το Συμβούλιο Επικρατείας!
- Συγκρότησε «αντισυνταγματικά» τα πρωτοβάθμια πειθαρχικά όργανα, εν είδει ειδικών δικαστηρίων (πλειοψηφία δικαστικοί) με τη σιωπή των συνδικαλιστικών ηγεσιών, χωρίς δηλαδή ως όφειλαν να κηρύξουν τις αποφάσεις τους αντισυνταγματικές και άρα μη αποδεκτές αφού είναι παράνομες.
- Ετοιμάζει για απόλυση τους αδυνατούντες (σωματικά ή ψυχικά), χωρίς σύνταξη, ασφάλιση, περίθαλψη. Ούτε και αυτό φαίνεται να συγκινεί τις συνδικαλιστικές ηγεσίες αφού δεν έγινε εκ μέρους τους θέμα ευρείας κοινωνικής αντιπαράθεσης.
- Κλείνουν ολόκληρους τομείς του δημοσίου προσπαθώντας να δημιουργήσουν ψευδαίσθηση συνταγματικής νομιμότητας (κατάργηση της δομής πρόσληψης) και οι ηγεσίες κοιμούνται.
- Ετοιμάζονται συγχωνεύσεις – καταργήσεις τμημάτων, σχολικών μονάδων και ενώ πολλοί μαθητές δεν θα έχουν πρόσβαση σε σχολείο, καμιά συμμαχία με τις τοπικές κοινωνίες δεν χτίζεται.
- Με πρόσχημα την αύξηση του διδακτικού ωραρίου καταργούν τις οργανικές θέσεις, δημιουργώντας χιλιάδες ανέστιους – περιπλανώμενους και απολυμένους συναδέλφους, και όμως η συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ επικεντρώνεται στην αύξηση των ωρών.
- Με το νέο Νόμο για το Γενικό Λύκειο οδηγούν στο κλείσιμο εκατοντάδες Λύκεια μετά από δυο-τρία χρόνια εφαρμογής του και η ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν γνωρίζει τίποτα.
- Το νομοσχέδιο για το Τεχνολογικό Λύκειο είναι έτοιμο και θα φέρει ενδεχομένως άμεσες απολύσεις και όμως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ούτε το αποκαλύπτουν, ούτε τους απασχολεί.
- Με το μόνο που ασχολήθηκε το ΔΣ της ΟΛΜΕ ήταν το σχέδιο Π.Δ. για την αξιολόγηση, και αυτό σαν έκθεση ιδεών, χωρίς σχέδιο αντιμετώπισής του. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έδωσε το σχέδιο αξιολόγησης για να εκτρέψει τα βλέμματα από τα πραγματικά επίδικα της συγκυρίας που κωδικά είναι: Τρομοκρατία – Διώξεις– Εφεδρεία – Κατάργηση οργανικότητας – Αύξηση διδακτικών ωρών εργασίας – Συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων και σχολείων - Διαθεσιμότητες – Απολύσεις – κατάργηση της δωρεάν μεταφοράς μαθητών, κλπ.
Το Π.Δ. αξιολόγησης και ο νόμος για το ΓΕΛ και Τεχν. Λύκειο είναι ζητήματα με αφετηρία εφαρμογής τους το νέο σχολικό έτος που πρέπει να αναδεικνύονται και να προετοιμάζεται η αντιμετώπισή τους, χωρίς όμως να οδηγούν σε δεύτερη μοίρα τα επίδικα της περιόδου.
Έτσι η ηγεσία της ΟΛΜΕ (και με ευθύνη των περισσότερων ΕΛΜΕ και παρατάξεων) δεν προετοίμασε την μόνη κινηματική απάντηση που μας απέμεινε, δηλαδή την απεργία διάρκειας «εδώ και τώρα». Όμως παρά τις δυσκολίες δεν έχουμε άλλη επιλογή, γιατί με την διάλυση που θα επέλθει στο εκπαιδευτικό σύστημα, αν υλοποιηθούν μέχρι τον Ιούνιο όσα έχουν προγραμματισθεί, θα γίνει ευκολότερη η εφαρμογή των σχεδίων τους για το Γενικό και το Τεχνικό Λύκειο, και η υλοποίηση του Π.Δ αξιολόγησης που θα σημάνουν το οριστικό τέλος του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος και της μονιμότητας.
Υστερόγραφο: Η στάση της ηγεσίας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών δεν μας ξενίζει. Θυμίζει τις αντίστοιχες ενέργειές τους στη μεγάλη φοιτητική εξέγερση ενάντια στο Ν. 815/79-80 και στη μεγάλη και καθολικής συμμετοχής των καθηγητών το 1988.
9-5-2013
* Αντώνης Ναξάκης, Μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, Αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Χανίων
** Παναγιώτης Μπούρδαλας, Αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Αχαΐας και αν. Μέλος στο ΑΠΥΣΔΕ Δυτ. Ελλάδος
Όσοι παρακολουθούν εδώ και δύο χρόνια τα έργα και τις ημέρες του ΔΣ της ΟΛΜΕ, πρέπει να παραδεχτούν ότι αξίζει στην ηγεσίας της (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) ειδικό παράσημο από την τρικομματική εσωτερική τρόικα. Κατάφεραν να την αφήσουν ανενόχλητη ώστε να φέρει το δημόσιο σχολείο σε διάλυση και τους εκπαιδευτικούς στο ικρίωμα.
Βέβαια για την καταστρατήγηση των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων της νεολαίας, την κατάσταση διάλυσης του δημόσιου σχολείου και την απαξίωση-εξαθλίωση των εκπαιδευτικών, ευθύνη φέρουν εκτός από τους κυβερνώντες, πολλοί, συνδικαλιστικές ηγεσίες, εκπαιδευτικοί και πολίτες.
Όμως οι ευθύνες των συνδικαλιστικών ηγεσιών όλων των βαθμίδων είναι για τα επερχόμενα παραπάνω από φανερές και καθοριστικές. Γνώριζαν πως μετά το Πάσχα θα είχαμε χιλιάδες απολύσεις με όλους τους δυνατούς τρόπους καταστρατήγησης του συντάγματος. Δεν ανέδειξαν όμως το θέμα ούτε τους τρόπους απόλυσης και δεν αναζήτησαν εκείνες τις κοινωνικές συμμαχίες προς αντιμετώπιση της κατάστασης.
Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση ανενόχλητα:
- Κατάργησε το τεκμήριο της αθωότητας και την έννοιας της τελεσιδικίας πριν την επιβολή οποιασδήποτε ποινής και αυτό ήταν αντικείμενο χαλαρών διαμαρτυριών και όχι κόκκινων γραμμών. Δεν ειπώθηκε δηλαδή καθαρά πως οι νόμοι αυτοί είναι αντισυνταγματικοί και ότι τα αποτελέσματά της δεν θα γίνουν ποτέ αποδεκτά. Ιδιαίτερα με την εξαγγελθείσα πρόθεση για κατάργηση του δευτεροβαθμίου πειθαρχικού οργάνου, οι καταγγελλόμενοι οδηγούνται σε εκτέλεση, αφού το μόνο ένδικο μέσο που απομένει είναι το Συμβούλιο Επικρατείας!
- Συγκρότησε «αντισυνταγματικά» τα πρωτοβάθμια πειθαρχικά όργανα, εν είδει ειδικών δικαστηρίων (πλειοψηφία δικαστικοί) με τη σιωπή των συνδικαλιστικών ηγεσιών, χωρίς δηλαδή ως όφειλαν να κηρύξουν τις αποφάσεις τους αντισυνταγματικές και άρα μη αποδεκτές αφού είναι παράνομες.
- Ετοιμάζει για απόλυση τους αδυνατούντες (σωματικά ή ψυχικά), χωρίς σύνταξη, ασφάλιση, περίθαλψη. Ούτε και αυτό φαίνεται να συγκινεί τις συνδικαλιστικές ηγεσίες αφού δεν έγινε εκ μέρους τους θέμα ευρείας κοινωνικής αντιπαράθεσης.
- Κλείνουν ολόκληρους τομείς του δημοσίου προσπαθώντας να δημιουργήσουν ψευδαίσθηση συνταγματικής νομιμότητας (κατάργηση της δομής πρόσληψης) και οι ηγεσίες κοιμούνται.
- Ετοιμάζονται συγχωνεύσεις – καταργήσεις τμημάτων, σχολικών μονάδων και ενώ πολλοί μαθητές δεν θα έχουν πρόσβαση σε σχολείο, καμιά συμμαχία με τις τοπικές κοινωνίες δεν χτίζεται.
- Με πρόσχημα την αύξηση του διδακτικού ωραρίου καταργούν τις οργανικές θέσεις, δημιουργώντας χιλιάδες ανέστιους – περιπλανώμενους και απολυμένους συναδέλφους, και όμως η συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ επικεντρώνεται στην αύξηση των ωρών.
- Με το νέο Νόμο για το Γενικό Λύκειο οδηγούν στο κλείσιμο εκατοντάδες Λύκεια μετά από δυο-τρία χρόνια εφαρμογής του και η ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν γνωρίζει τίποτα.
- Το νομοσχέδιο για το Τεχνολογικό Λύκειο είναι έτοιμο και θα φέρει ενδεχομένως άμεσες απολύσεις και όμως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ούτε το αποκαλύπτουν, ούτε τους απασχολεί.
- Με το μόνο που ασχολήθηκε το ΔΣ της ΟΛΜΕ ήταν το σχέδιο Π.Δ. για την αξιολόγηση, και αυτό σαν έκθεση ιδεών, χωρίς σχέδιο αντιμετώπισής του. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έδωσε το σχέδιο αξιολόγησης για να εκτρέψει τα βλέμματα από τα πραγματικά επίδικα της συγκυρίας που κωδικά είναι: Τρομοκρατία – Διώξεις– Εφεδρεία – Κατάργηση οργανικότητας – Αύξηση διδακτικών ωρών εργασίας – Συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων και σχολείων - Διαθεσιμότητες – Απολύσεις – κατάργηση της δωρεάν μεταφοράς μαθητών, κλπ.
Το Π.Δ. αξιολόγησης και ο νόμος για το ΓΕΛ και Τεχν. Λύκειο είναι ζητήματα με αφετηρία εφαρμογής τους το νέο σχολικό έτος που πρέπει να αναδεικνύονται και να προετοιμάζεται η αντιμετώπισή τους, χωρίς όμως να οδηγούν σε δεύτερη μοίρα τα επίδικα της περιόδου.
Έτσι η ηγεσία της ΟΛΜΕ (και με ευθύνη των περισσότερων ΕΛΜΕ και παρατάξεων) δεν προετοίμασε την μόνη κινηματική απάντηση που μας απέμεινε, δηλαδή την απεργία διάρκειας «εδώ και τώρα». Όμως παρά τις δυσκολίες δεν έχουμε άλλη επιλογή, γιατί με την διάλυση που θα επέλθει στο εκπαιδευτικό σύστημα, αν υλοποιηθούν μέχρι τον Ιούνιο όσα έχουν προγραμματισθεί, θα γίνει ευκολότερη η εφαρμογή των σχεδίων τους για το Γενικό και το Τεχνικό Λύκειο, και η υλοποίηση του Π.Δ αξιολόγησης που θα σημάνουν το οριστικό τέλος του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος και της μονιμότητας.
Υστερόγραφο: Η στάση της ηγεσίας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών δεν μας ξενίζει. Θυμίζει τις αντίστοιχες ενέργειές τους στη μεγάλη φοιτητική εξέγερση ενάντια στο Ν. 815/79-80 και στη μεγάλη και καθολικής συμμετοχής των καθηγητών το 1988.
9-5-2013
* Αντώνης Ναξάκης, Μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, Αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Χανίων
** Παναγιώτης Μπούρδαλας, Αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Αχαΐας και αν. Μέλος στο ΑΠΥΣΔΕ Δυτ. Ελλάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου