Συχνά σου έρχεται αυτό που δεν ελπίζεις, κι όχι αυτό που ήλπιζες

Από τον Νίκο Παναγιωτόπουλο
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε τις συντονισμένες προσπάθειες Βερολίνου-Αθήνας με μπαράζ δημοσιευμάτων αλλά και αποσπάσματα εκθέσεων να δημιουργηθεί μια «μαγική» εικόνα για την Ελλάδα.

Οι επίσημοι αριθμοί της Ελληνικής οικονομίας αποτυπώνουν καταστροφική εικόνα: έξι χρόνια ύφεσης, ένας στους τέσσερις Έλληνες άνεργος και το χρέος να μειώνεται ελάχιστα.

Εντούτοις, συντονισμένα και με στρατηγική επιχειρείται να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι πλησιάζουμε στο τέλος, ότι οι «θυσίες δεν πάνε χαμένες» και το ότι το φως στο τούνελ αχνοφέγγει…

Μάλιστα μας παρουσιάζουν ως ενθαρρυντικά μηνύματα, την σταθερή πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και ότι οι Έλληνες δεν ξεσηκώνονται από την δυσβάσταχτη λιτότητα και τα χαράτσια!

Oι δανειστές «πανηγυρίζουν» ότι πρόσφατα η κυβέρνηση κατάφερε να περάσει χωρίς κανένα πρόβλημα ένα νόμο που προβλέπει απολύσεις στο δημόσιο!

Επίσης το οικονομικό κλίμα βελτιώνεται επειδή, επιτέλους τα ασημικά βγαίνουν στο…σφυρί!
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην εντατική και η συνταγή που έχει δώσει το Βερολίνο είναι «ψυχολογική υποστήριξη»!

Η Άνγκελα Μέρκελ δεν λέει ψέματα όταν υποστηρίζει ότι «θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια για να ξεπεραστεί η κρίση».Η καγκελάριος της Γερμανίας μιλώντας με μαθητές στο γυμνάσιο Γιόχαν Γκόντφριντ Χέντερ του Βερολίνου, έστειλε το μήνυμα, επισημαίνοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις έχουν ορίζοντα ετών και ότι θα περάσει καιρός μέχρις ότου μειωθεί η ανεργία και το οικονομικό επίπεδο επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα.

Η αλήθεια είναι αυτή και χειρότερη, το πρόγραμμα που ακολουθούμε τα τελευταία τρία χρόνια έχει οδηγήσει σε αποτελέσματα τραγικά για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Σε έκθεσή του το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ εκτιμά ότι το 2012 σχεδόν 4 εκ. Έλληνες (3,9 εκ. για την ακρίβεια) βρέθηκαν κάτω από το όριο της φτώχειας, όταν μόλις έναν χρόνο πριν ήταν 3,1 εκ. Αυξήθηκαν δηλαδή περισσότερο από 20% σε διάστημα ενός έτους!

Μέσα σε μια τετραετία, από το 2010 έως το 2013, οι μισθωτοί έχουν χάσει το 50% του εισοδήματος τους,  είναι χαρακτηριστικό, αναφέρει η έκθεση της ΓΣΕΕ, ότι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι κατέβαλαν ως άμεση φορολογία 6,5 δισ. ευρώ, 47,9% (2009), 6,9 δισ. ευρώ, 52,6% (2010), 7,1 δισ. ευρώ, 55,5% (2011). Η ύφεση κατά το 2009-2012 μείωσε σωρευτικά το ΑΕΠ κατά 25% και η ανεργία κατά την ίδια περίοδο τριπλασιάστηκε (1.200.000 άτομα, 2012) και συνεχίζει ακάθεκτη το 2013…

Αυτή τη δημοσιονομική προσαρμογή πανηγυρίζουν οι δανειστές και κάποιες ξένες εφημερίδες…
Η κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει ακόμα ένα αξιόπιστο εθνικό σχέδιο ανάπτυξης. Οι αποκρατικοποιήσεις δεν έχουν αναπτυξιακό σχεδιασμό αλλά ταμειακό για τη μείωση του χρέους, ποιοι είναι οι μοχλοί ανάπτυξης που θα στηριχθεί η Ελλάδα για έξοδο από την κρίση;
 
Σε 40 ημέρες επιστρέφει η Τρόικα και η  "μαύρη τρύπα" του νέου έτους μεγαλώνει, υπολογίζεται σε τουλάχιστον 4 δισ. ευρώ, με τα ασφαλιστικά ταμεία, τις συντάξεις και την υγεία στο επίκεντρο του νέου δημοσιονομικού εκτροχιασμού που οφείλεται στις ακολουθούμενες πολιτικές των μνημονίων(κούρεμα ομολόγων, ύφεση και ανεργία).

Η ώρα της αλήθειας για το Βερολίνο και την Αθήνα πλησιάζει, η αποτυχία περιγράφεται στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ που πέρα από τις κυβερνητικές  επικοινωνιακές προσεγγίσεις, λέει ότι πετύχατε στο «κούρεμα» μισθών και συντάξεων και αποτύχατε σε όλα τα άλλα! Το μνημόνιο υποτίθεται ότι παρουσιάσθηκε ως η συνταγή αντιμετώπισης του χρέους ώστε να αποφύγουμε το κούρεμα του. Στην διάρκεια εφαρμογής του κάναμε το πρώτο και παρακαλάμε για το δεύτερο!

Τα δυσκολότερα είναι μπροστά, το 4ο Μνημόνιο, θα είναι η προϋπόθεση για το νέο κούρεμα…
Ο πραγματικός Γολγοθάς για την κυβέρνηση ξεκινά από σήμερα και μέχρι τις Γερμανικές εκλογές…
Θα μπορέσει να υλοποιήσει το πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει με τους δανειστές;

Το ΔΝΤ  δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια και έστω διπλωματικά σε αυτήν τη φάση και με μεγαλύτερη πίεση αργότερα, βάζει στο τραπέζι το κούρεμα , αν και  γνωρίζει ότι το Βερολίνο δεν θέλει να ακούσει τίποτα για το θέμα αυτό πριν τις εκλογές! Θα πρέπει να απαντηθούν συγκεκριμένες ερωτήσεις πέρα από τα επικοινωνιακά «λεξοτανίλ» που μοιράζουν στην ελληνική κοινωνία:
Με ποιο τρόπο το χρέος θα υποχωρήσει κάτω από το 110% του ΑΕΠ έως το 2020, χωρίς νέο κούρεμα; Για πόσο καιρό θα μειώνονται οι δαπάνες με υφεσιακά μέτρα;
Πως θα αντιμετωπιστεί το νέο κύμα ύφεσης από τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα και χωρίς να έχει σταθεροποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας;  

Με ποιόν τρόπο η  Ελλάδα θα εξοικονομήσει περισσότερα χρήματα έως το 2016 ώστε να πετύχει το στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ; Με νέους φόρους, με νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις;  
Η τρύπα στα ασφαλιστικά ταμεία πως θα αντιμετωπιστεί;
Ας θυμούνται πάντως όσοι, απλώς, ελπίζουν:
«Συχνά σου έρχεται αυτό που δεν ελπίζεις, κι όχι αυτό που ήλπιζες.» Πλάτων