Η συνέχιση του προγράμματος και της λιτότητας εντός του ευρώ ή την απόλυτη καταστροφή θα είναι οι δύο μοναδικές επιλογές της Κυβέρνησης που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές και η οποία θα πρέπει να περάσει ένα τρίμηνο σημαντικών προκλήσεων μέχρι και το τέλος του χρόνου.
Μετά την ψήφιση και του τρίτου μνημονίου δεδομένο είναι ότι η πλειοψηφία της νέας Κυβέρνησης θα αποτελέσουν μέλη Κυβερνήσεων που ψήφισαν και εφάρμοσαν εν μέρη το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο.
Δεδομένο είναι επίσης, ότι το νέο πρόγραμμα που εγκρίθηκε πρόσφατα για την Ελλάδα είχε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα με την έγκριση της πρώτης δόσης των 26 δις ευρώ και την εκταμίευση των πρώτων 23 δις ευρώ (10 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και 13 δις ευρώ για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας).
Από εδώ και πέρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Η εκταμίευση των υπολοίπων 3 δις ευρώ της πρώτης δόσης θα συνδεθεί με την υλοποίηση όλων των μέτρων τα οποία είχαν αποφύγει όλες οι έως τώρα «μνημονιακές» Κυβερνήσεις.
Την λύση του ασφαλιστικού με μια ολοκληρωμένη μορφή την απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών ένα τολμηρό και φιλόδοξο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που θα πρέπει να αποδώσει έσοδα 6,2 δις ευρώ μέχρι και το 2018 και μια περιοριστική δημοσιονομική πολιτική που θα πρέπει να καταλήξει για την Ελλάδα σε ένα πρωτογενές 3,5% του ΑΕΠ το 2018.
Παράλληλα θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι τα 25 δις ευρώ που νέου προγράμματος που διατίθενται για τις τράπεζες (περίπου 65 δις ευρώ μαζί με τα 40 δις ευρώ του δευτέρου μνημονίου) για τις τράπεζες θα είναι τα τελευταία που δανείζεται το ελληνικό δημόσιο.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει να ξεκαθαριστεί το θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων που εκκρεμεί από το 2013 και να κυλήσει ομαλά η διαδικασία κεφαλαιακής ενίσχυσης των ελληνικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μέχρι και το τέλος του χρόνου.
Η νέα Κυβέρνηση θα πρέπει να σχεδιάσει και να παρουσιάσει ένα νέο ταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας που δεν θα έχει εξάρτηση από κόμματα η πολιτικές παρεμβάσεις. Κάτι που δεν πέτυχε το ΤΑΙΠΕΔ παρά τις καλές προθέσεις που υπήρχαν κατά την ίδρυσή του.
Επίσης θα πρέπει να σχεδιάσει και να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την αναμόρφωση του δημόσιου τομέα με νέο μισθολόγιο που θα περνάει και από τα «ειδικά» μισθολόγια αλλά και νέα κινητικότητα που θα περιλαμβάνει για πρώτη φορά και τους ένστολους.
Πρόκληση η ελάφρυνση του χρέους
Αυτό όμως που έχει το τρίτο ελληνικό πρόγραμμα το οποίο δεν περιείχαν τα δύο προηγούμενα είναι η προοπτική για την ελάφρυνση του χρέους το οποίο ακόμη και με την Κομισιόν δεν είναι πλέον βιώσιμο.
Το πρόβλημα εδώ είναι ότι το θέμα δεν είναι στο χέρι της Ελλάδας. Η συμμετοχή της περιορίζεται στο να πάρει «καλό βαθμό» στην αξιολόγηση του Οκτωβρίου Από εκεί και πέρα θα πρέπει να τα βρούν το ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκές χώρες για το πώς και τι θα γίνει.
Οι δύο επίσημοι δανειστές της Ελλάδας ξεκινούν από διαφορετικά σημεία αναφοράς. Οι ευρωπαίοι ότι το χρέος χρειάζεται μικρές παρεμβάσεις ώστε να καταστεί απόλυτα βιώσιμο και το ΔΝΤ ότι θα γίνει μια γενναία αναδιάρθρωση που θα επιτρέψει και την συμμετοχή του στο τρίτο πρόγραμμα ως πιστωτή της Ελλάδας.
Αν ακολουθηθεί η αντίληψη των ΥΠΟΙΚ της ΕΕ για «πολύ αργά και πολύ λίγο» για το ελληνικό χρέος αφού όλοι τους λογοδοτούν στα κοινοβούλια τους και η τρίτη προσπάθεια διάσωσης κινδυνεύει να αποβεί μάταια.
http://www.enikonomia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου