Παρουσίαση των εκπαιδευτικών συστημάτων Ευρωπαϊκών Χωρών

Γιάννης Καραγιάννης, Σχολικός Σύμβουλος

Στο πλαίσιο της ενημέρωσης, με σκοπό τον πιο εποικοδομητικό διάλογο για την Παιδεία, είναι χρήσιμο να γνωρίσουμε τα περισσότερο διαδεδομένα εκπαιδευτικά συστήματα Ευρωπαϊκών χωρών, με τα θετικά και αρνητικά στοιχεία τους, πριν διαμορφώσουμε μια συνολική πρόταση για συζήτηση για το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

(1η φάση: Φινλανδία, Αγγλία)

1. ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας βασίζεται στην μεγάλη μεταρρύθμιση των ετών 1972-1977 οπότε καθορίστηκε η βασική, υποχρεωτική εκπαίδευση 9 ετών για όλους. Στην πορεία του συστήματος εκπαίδευσης μέχρι σήμερα υπήρχαν βεβαίως και βελτιώσεις και προσθήκες καλών πρακτικών.

Το πρόγραμμα διδασκαλίας δέχεται επίσης αλλαγές κατά τακτά διαστήματα (ανά δεκαετία περίπου) που συχνά βασίζονται σε πειραματικά project ή έρευνα.

Χαράσσονται μακροχρόνιες πολιτικές που δεν αλλάζουν κατεύθυνση με την αλλαγή κυβερνήσεων. Η μόρφωση του πληθυσμού θεωρείται ως σημαντική προϋπόθεση για την ανταγωνιστικότητα της χώρας και για την δυνατότητα εξεύρεσης καινοτόμων λύσεων για το μέλλον και έτσι η δημόσια δαπάνη για την εκπαίδευση βρίσκεται γύρω στο 6 % του ΑΕΠ.

Το Υπουργείο Παιδείας της Φινλανδίας είναι σχετικά μικρό σε μέγεθος υπουργείο που χαράσσει την εκπαιδευτική πολιτική, καθορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές και στρατηγικές επιλογές, ελέγχει την παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης που σχετίζεται με την κρατική χρηματοδότηση και ετοιμάζει την σχετική εκπαιδευτική νομοθεσία.

Το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, ΕΣΠ (National Board of Education) είναι η δημόσια αρχή που έχει την ευθύνη ανάπτυξης της διδασκαλίας. Το ΕΣΠ συντάσσει την βασική δομή των προγραμμάτων σπουδών, την βασική δομή των επαγγελματικών πτυχίων και των εξετάσεων επίδειξης επαγγελματικών  ικανοτήτων, αξιολογεί τα αποτελέσματα εκμάθησης, συντονίζει τα δίκτυα πληροφοριών, οργανώνει την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, παράγει υλικό εκμάθησης και εν γένει αναπτύσσει τον εκπαιδευτικό τομέα με διάφορα project.

Τα εκπαιδευτικά συμβούλια των δήμων έχουν την ευθύνη για την παροχή της εκπαίδευσης σε τοπικό επίπεδο βάσει των κατευθυντήριων οδηγιών. Το σύστημα δίνει αρκετή ευελιξία στους τοπικούς φορείς να προσθέσουν επιπλέον μαθήματα ή επιπλέον ώρες σε υπάρχοντα μαθήματα ανάλογα με τις ανάγκες ή στόχους που έχουν θέσει. Στα σχολεία προσφέρεται ένα δωρεάν γεύμα στους μαθητές και αυτό διευκολύνει τα ωράρια των σχολείων.

Η ύλη της διδασκαλίας καθορίζεται από την κεντρική εξουσία αλλά οι εκδοτικοί οίκοι της Φινλανδίας είναι αυτοί που φέρνουν το βάρος της δημιουργίας των κατάλληλων σχολικών βιβλίων. Από τις διαθέσιμες στην αγορά σειρές των σχολικών βιβλίων το κάθε σχολείο μπορεί να αποφασίσει ποιες σειρές θα χρησιμοποιήσει για τις ανάγκες τους βάσει της μεθόδου διδασκαλίας, τιμής και λοιπών κριτηρίων. Τα βιβλία εφόσον βρίσκονται σε καλή κατάσταση μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά από τις ακολουθούμενες τάξεις.

Οι εκπαιδευτικοί της Φινλανδίας σχεδόν στο σύνολό τους αποκτούν το πτυχίο τους σε επίπεδο των μεταπτυχιακών σπουδών.

Οι εκπαιδευτικοί μπορεί να χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και μέσα διδασκαλίας (οπτικοακουστικά μέσα, επισκέψεις, υπολογιστές, βιβλιοθήκες κλπ.) και ο σκοπός είναι οι εκπαιδευτικοί να αποκτούν κατά την διάρκεια των σπουδών τους τα εργαλεία για να μπορούν να βελτιώσουν οι ίδιοι τους μεθόδους τους. Σ'αυτό συνδράμουν και τα καλοκαιρινά εκπαιδευτικά σεμινάρια.

Δεν υπάρχει αυτόματος μηχανισμός απορρόφησης των πτυχιούχων εκπαιδευτικών αλλά οι ίδιοι πρέπει να στέλνουν τα βιογραφικά τους σε δημοτικές υπηρεσίες που έχουν ανακοινώσει τις κενές θέσεις της περιοχής τους είτε σε τοπικό τύπο είτε σε επαγγελματικά περιοδικά των εκπαιδευτικών, και θεωρείται αυτονόητο στην Φινλανδία ότι οι επιλογές για την συμπλήρωση των κενών θέσεων γίνονται πάντα με αξιοκρατικά κριτήρια.

Σήμερα πλέον μετά το γυμνάσιο περίπου οι μισοί μαθητές διαλέγουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο λύκειο και οι υπόλοιποι σε επαγγελματικές σχολές / ινστιτούτα. Το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι ευέλικτο έτσι ώστε να δίνει την δυνατότητα συνέχισης των σπουδών όταν ο υποψήφιος έχει ωριμάσει να πάρει το βήμα εφόσον βέβαια πετύχει στις εξετάσεις που τυχόν απαιτούνται για την εισαγωγή του (π.χ. τα πανεπιστήμια). Υπάρχουν επίσης διάφοροι δρόμοι να φτάσει κανείς στην πόρτα του πανεπιστημίου ή για την απόκτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων (βλέπε το διάγραμμα παρακάτω)

Στο σημερινό λύκειο τα μαθήματα οργανώνονται σαν κύκλοι σπουδών χωρίς ξεκάθαρες τάξεις και αυτό δίνει στον μαθητή περίσσοτερη ελευθερία αποφάσεων αλλά και ευθύνη για τον εαυτό του. Στο τέλος του τρίτου έτους σπουδών στο λύκειο οι μαθητές λαμβάνουν μέρος σε απολυτήριες εξετάσεις που διοργανώνονται συγχρόνως σε όλη την χώρα (κάτι παρόμοιο με τις πανελλήνιες στην Ελλάδα) καλύπτοντας την διδασκόμενη ύλη των τριών ετών.

Όμως οι απολυτήριες αυτές εξετάσεις δεν είναι και συγχρόνως εισαγωγικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια που διοργανώνονται ξεχωριστά λίγους μήνες μετά από τα ίδια τα πανεπιστήμια ανά κλάδο (π.χ. όλες οι ιατρικές σχολές έχουν τις ίδιες εξετάσεις την ίδια μέρα). Τα πανεπιστήμια καθορίζουν επίσης την ύλη των εξετάσεων που σχετίζεται με το αντικείμενο σπουδών. Κάποιο βαθμοί των απολυτήριων εξετάσεων μπορεί να λαμβάνονται υπόψη σαν πρόσθετοι βαθμοί στην τελική αξιολόγηση των υποψήφιων φοιτητών.

2. ΑΓΓΛΙΑ
 Το Αγγλικό & Ουαλικό - Εκπαιδευτικό Σύστημα
wa_bildungssystem_gr.jpg

Σύντομη Παρουσίαση

Δομή

Στην Αγγλία και στην Ουαλία η γενική υποχρεωτική εκπαίδευση απευθύνεται σε όλα τα παιδιά που είναι μόνιμα εγκατεστημένα στη χώρα, ανεξάρτητα από την εθνικότητα τους, και διαρκεί έντεκα χρόνια. Υπάρχουν ιδιωτικά και δημόσια σχολεία· στα δημόσια σχολεία η φοίτηση είναι δωρεάν. Η υποχρεωτική εκπαίδευση στην Αγγλία και την Ουαλία διαιρείται σε τέσσερα στάδια (Key Stages): Το Στάδιο 1 είναι μέχρι την ηλικία των 7 ετών, το Στάδιο 2 για τις ηλικίες 7 έως 11, το Στάδιο 3 για τις ηλικίες 11 έως 14 και το Στάδιο 4 για τις ηλικίες 14 έως 16.  Είναι επίσης δυνατό ένα παιδί να δεχτεί την εκπαίδευση στο σπίτι, αλλά οι γονείς θα πρέπει να λάβουν σχετική έγκριση.

Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

Η Υποχρεωτική εκπαίδευση αρχίζει στο Δημοτικό Σχολείο (primary school) (ή σε σχολείο ειδικών αναγκών). Η εκπαίδευση στο Δημοτικό διαρκεί τα δύο πρώτα Στάδια και μέχρι την ηλικία των 11. Τα παιδιά πρέπει να αρχίσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση σε καθορισμένες ημερομηνίες οι οποίες ορίζονται από τη Γραμματεία της Εθνικής Συνέλευσης της Ουαλίας και συνήθως είναι οι 31 Αυγούστου, 31 Δεκεμβρίου και 31 Μαρτίου. Μόλις το παιδί φτάσει στην ηλικία υποχρεωτικής εκπαίδευσης, πρέπει να αρχίσει το σχολείο με την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής περιόδου. Τα περισσότερα παιδιά αρχίζουν το σχολείο μεταξύ των τεσσάρων και πέντε ετών. Το Δημοτικό Σχολείο παρέχει ένα ισόρροπο και πολύπλευρο πρόγραμμα μαθημάτων, κατάλληλο για την παιδική ηλικία και ικανότητα, καθώς για κάποια ειδική ανάγκη που μπορεί να έχει ένα παιδί. Ο Εκπαιδευτικός Νόμος του 2002 ορίζει ως ισόρροπο και πολύπλευρο το πρόγραμμα που προάγει την πνευματική, ηθική, ψυχική και σωματική ανάπτυξη των μαθητών στο σχολείο και την κοινωνία. Επίσης προετοιμάζει τους μαθητές για τις προοπτικές, ευθύνες και εμπειρίες για τη συνέχεια της ζωής τους. Κατά τα πρώτα χρόνια της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δε διδάσκονται ειδικευμένα αντικείμενα και έμφαση δίδεται στην ικανότητα γραφής - ανάγνωσης και μαθηματικών. Τα Σχολεία ειδικών αναγκών (Special needs schools) απευθύνονται σε παιδιά που μειονεκτούν διανοητικά ή σωματικά και δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα στο σχολείο και τα προετοιμάζουν για την αγορά εργασίας.

Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευση

Η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Αγγλία και στην Ουαλία διαιρείται σε δύο Στάδια (Key Stages). Το Στάδιο 3 είναι για τις ηλικίες 11 έως 14 και το Στάδιο 4 για τις ηλικίες 14 έως 16.

Όλα τα δημόσια σχολεία στην Αγγλία και την Ουαλία πρέπει να παρέχουν γενική εκπαίδευση στους μαθητές όπως ορίζεται στο Εθνικό Πρόγραμμα Μαθημάτων. Το Εθνικό Πρόγραμμα αποτελεί το πλαίσιο το οποίο τα σχολεία πρέπει να ενσωματώσουν στο πρόγραμμά τους και καθορίζει τη διδακτέα ύλη, χωρίς ωστόσο να ορίζει τη διάρκεια διδασκαλίας του κάθε μαθήματος.

Στην Αγγλία, το Στάδιο 4 παρουσιάζει μια μείωση στον αριθμό των υποχρεωτικών μαθημάτων και οι μαθητές έχουν το δικαίωμα να λάβουν εκπαίδευση σχετιζόμενη με την εργασία. Στην Ουαλία, το Στάδιο 4 απαιτεί όλοι οι μαθητές να ακολουθούν ένα πλαίσιο εκπαίδευσης συναφούς με την εργασία, εγκεκριμένο από την Εθνοσυνέλευση της Ουαλίας.

Οι μαθητές φοιτούν για την απόκτηση του Γενικού Πιστοποιητικού Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (General Certificate of Secondary Education - GCSE) στο τέλος του Σταδίου 4 (16 χρονών). Οι εξετάσεις για το πιστοποιητικό  GCSE διεξάγονται για κάθε μάθημα και βαθμολογούνται από ανεξάρτητες εξεταστικές επιτροπές. Οι μαθητές συνήθως εξετάζονται σε έως 10 διαφορετικά μαθήματα περιλαμβανομένων των Μαθηματικών και της Αγγλικής Γλώσσας. Οι εξετάσεις βαθμολογούνται με τους βαθμούς A*, A, B, C, D, E, F, και G, με το A* να είναι ο μεγαλύτερος βαθμός. Οι μαθητές που δεν επιτυγχάνουν το βαθμό G καταχωρούνται ως U (unclassified) και δεν παίρνουν πιστοποιητικό. Ο βαθμός του GCSE απονέμεται βάσει της πορείας του μαθητή στα μαθήματα τα τελευταία δύο χρόνια μαζί με τις εξετάσεις. Το ποσοστό βαθμολογίας διαφέρει από μάθημα σε μάθημα. Πρόσφατα προστέθηκε η δυνατότητα να λαμβάνονται πιστοποιητικά σε οκτώ επαγγελματικά αντικείμενα (εφαρμοσμένες τέχνες, επιχειρήσεις, εφαρμοσμένη μηχανική, υγεία και κοινωνική περίθαλψη, εφαρμοσμένη πληροφορική, ψυχαγωγία και τουρισμός, βιομηχανία και εφαρμοσμένες επιστήμες). Νέα επαγγελματικά αντικείμενα εξετάζονται και μπορεί να προστεθούν στο μέλλον. Το Επαγγελματικό πιστοποιητικό (Vocational GCSE) είναι ισότιμο με δύο (γενικά/ακαδημαϊκά) πιστοποιητικά από άποψη ζήτησης.

Για αυτή την περίοδο των σπουδών υπάρχει ένας αριθμός διαφορετικών τύπων σχολείων: μονοτάξια σχολεία, λύκεια, ειδικευμένες σχολές, αστικά κολλέγια τεχνολογιών και ακαδημίες.

Το πιο συνηθισμένο από αυτά είναι μακράν το μονοτάξιο σχολείο (comprehensive school), το οποίο παρακολουθεί το 90% των μαθητών. Το σχολείο αυτό δεν είναι επιλεκτικό και δέχεται μαθητές ανεξαρτήτως των ικανοτήτων τους.

Τα Λύκεια (Grammar schools) κάνουν επιλογή των μαθητών ανάλογα με τις ικανότητές τους. Στην Αγγλία υπάρχουν 164 τέτοια σχολεία και οι υποψήφιοι συνήθως δίνουν εισαγωγικές εξετάσεις.

Τα ειδικευμένα σχολεία (Specialist schools) ειδικεύονται σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, ενώ παράλληλα παρέχουν στους μαθητές το Εθνικό Πρόγραμμα Μαθημάτων και μία ευρεία και ισόρροπη εκπαίδευση. Τα αντικείμενα των σχολείων αυτών είναι 10: τέχνες, επιχειρήσεις, μηχανολογία, ανθρωπιστικές σπουδές (ιστορία, γεωγραφία ή Αγγλικά), γλώσσες, μαθηματικά και πληροφορική, μουσική, επιστήμες, αθλητισμός και τεχνολογία. Τα σχολεία μπορούν να συνδυάζουν δύο οποιαδήποτε από τα αντικείμενα αυτά και πρέπει να ανανεώνουν την ειδικότητά τους κάθε τέσσερα χρόνια. Μπορούν επίσης να επιλέγουν μέχρι το 10% των μαθητών τους και πρέπει να έχουν κάποια εξωτερική χρηματοδότηση. Περισσότερα από τα μισά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης λειτουργούν ως ειδικευμένα σχολεία. Το πρόγραμμα των σχολείων αυτών εφαρμόζεται μόνο στην Αγγλία.

Τα Αστικά Κολλέγια Τεχνολογιών (City technology colleges και city technology colleges for the technology of arts) υπάρχουν μόνο στην Αγγλία και είναι ανεξάρτητα σχολεία με δημόσια χρηματοδότηση. Τα σχολεία αυτά ανήκουν και διοικούνται από επιτρόπους ή αναδόχους, οι οποίοι πρέπει να κάνουν μια σημαντική εισφορά στο σχολείο. Πρέπει να βρίσκονται σε αστικές περιοχές, να μη χρεώνουν δίδακτρα, να παρέχουν εκπαίδευση στους μαθητές της περιοχής ανεξαρτήτως επιπέδου και να παρέχουν ένα ευρύ πρόγραμμα μαθημάτων με έμφαση στις επιστήμες και τις τεχνολογίες ή την εφαρμογή των τεχνολογιών στις τέχνες.

Οι Ακαδημίες (Academies) ιδρύονται από αναδόχους επιχειρηματικών, κοινωνικών ή εθελοντικών ομάδων που συνεργάζονται με φορείς της τοπικής κοινωνίας. Οι Ακαδημίες πρέπει να βρίσκονται σε μειονεκτούσες περιοχές, να παρέχουν εκπαίδευση σε μαθητές της περιοχής διαφορετικών ικανοτήτων, να παρέχουν ένα ευρύ και ισόρροπο πρόγραμμα μαθημάτων και να μη χρεώνουν δίδακτρα.

Μία επιλογή επίσης της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι τα ιδιωτικά σχολεία, τα οποία συνήθως είναι γνωστά ως ανεξάρτητα σχολεία. Τα σχολεία αυτά ιδρύονται από ιδιώτες και τα μεγαλύτερα έσοδα τους προέρχονται από τα δίδακτρα που χρεώνουν. Μερικά επίσης λαμβάνουν δωρεές και ενισχύσεις από δωρητές.

Σε μερικές περιοχές εφαρμόζεται διαφορετικό σύστημα από αυτό του συνδυασμού του πρωτοβάθμιου και δευτεροβάθμιου σχολείου. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα οι μαθητές αφήνουν το πρώτο σχολείο σε ηλικία οκτώ ή εννέα ετών για να παρακολουθήσουν το επόμενο (middle) μέχρι την ηλικία των δώδεκα ή δεκατριών και στη συνέχεια να πάνε σε ανώτερο (upper) σχολείο.

Μετά - υποχρεωτική Εκπαίδευση

Στην Αγγλία και την Ουαλία, η μετα-υποχρεωτική εκπαίδευση παρέχεται στα λεγόμενα sixth form σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Για τη φοίτηση στα σχολεία αυτά δεν υπάρχουν επίσημες τυπικές προϋποθέσεις, καθώς τα σχολεία θέτουν τις δικές τους προϋποθέσεις εισαγωγής.

Η φοίτηση οδηγεί στο Γενικό Πιστοποιητικό Εκπαίδευσης Ανώτερου Επιπέδου (General Certificate of Education Advanced-level examinations - GCE A-levels) και αποτελεί την κύρια οδό για την Ανώτερη Εκπαίδευση. Η δομή του πιστοποιητικού GCE A levels αναθεωρήθηκε πρόσφατα και είχε ως αποτέλεσμα το νέο σύστημα AS/A2. Για να αποκτήσουν το πλήρες A level, οι μαθητές πρέπει να συμπληρώσουν τρία AS units (advanced subsidiary) και τρία A2 units. Τον πρώτο χρόνο της μετα-υποχρεωτικής εκπαίδευσης οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν μέχρι πέντε αντικείμενα, στα οποία δίνουν εξετάσεις. Μετά τη συμπλήρωση του πρώτου έτους οι μαθητές μπορούν είτε να επιλέξουν το αντικείμενο μόνο σε ανώτερο επίπεδο (AS) και να λάβουν αναγνωρισμένο τίτλο σπουδών ή να συνεχίσουν στο επόμενο έτος (A2), του οποίου η επιτυχής ολοκλήρωση οδηγεί στο A level.

Τα πιστοποιητικά A levels καλύπτουν περίπου 80 αντικείμενα εκ των οποίων τα 14 είναι Επαγγελματικά (VCEs - Vocational Certificate of Education).

Τα πιστοποιητικά GCE A-level και GCE AS βαθμολογούνται στην κλίμακα A ως E. Η βαθμολογία U δηλώνει απόρριψη.

Τα Επαγγελματικά Πιστοποιητικά VCE έχουν επίσης αναμορφωθεί και έχουν την ίδια δομή με τα AS/A2. Οι τίτλοι σπουδών ονομάζονται GCE A levels σε εφαρμοσμένα αντικείμενα και διακρίνονται σε τέσσερις τύπους:
Advanced Subsidiary General Certificate of Education. Προϋποθέτει τρία AS units και βαθμολογείται A-E.

Advanced Subsidiary General Certificate of Education (double award). Προϋποθέτει έξι AS units και βαθμολογείται AA, AB-EE.

Advanced General Certificate of Education. Συνήθως προϋποθέτει τρία AS units και τρία A2 units και βαθμολογείται A-E.

Advanced General Certificate of Education (double award). Προϋποθέτει έξι AS units και έξι A2 units και βαθμολογείται AA, AB-EE.

Ένας επίσης τίτλος σπουδών είναι το Advanced Extension Awards (AEA) ο οποίος δίδεται από το 2002 και είναι διαθέσιμος σε μαθητές που αναμένεται να βαθμολογηθούν με Α. Ο τίτλος AEA κατά την τρέχουσα περίοδο είναι διαθέσιμος σε 19 αντικείμενα και αποτελεί μία εκ των προϋποθέσεων για την είσοδο στο πανεπιστήμιο.

Η πλήρους ωραρίου και μερικού ωραρίου μετα-υποχρεωτική εκπαίδευση παρέχεται επίσης στα κολλέγια μετα-υποχρεωτικής εκπαίδευσης και στα sixth form κολλέγια.

Επαγγελματική Κατάρτιση

Η μαθητεία είναι ένα πρόγραμμα κατάρτισης για νέους ανθρώπους βασισμένο στην εργασία. Οι νέοι αμείβονται με μισθό και έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν μία νέα ειδικότητα. Κατά την τρέχουσα περίοδο σε μαθητεία βρίσκονται  περισσότεροι από 255.000 νέοι σε πλέον των 150 επαγγελμάτων. Η μαθητεία μπορεί να διαρκέσει από 1 έως 5 χρόνια ανάλογα με το αντικείμενο. Μετά την ολοκλήρωση της μαθητείας, ο νέος διαθέτει: πρακτική εμπειρία, Εθνικό Επαγγελματικό Τίτλο (National Vocational Qualification - NVQ) επιπέδου 2, και επιπλέον προσόντα που απαιτούνται για το επάγγελμα.

Η μαθητεία παρέχεται σε όποιον είναι 16 με 24 ετών και ζει στην Αγγλία.   

Εκπαίδευση Ενηλίκων

Στην Αγγλία και στην Ουαλία η εκπαίδευση ενηλίκων θεωρείται ως ιδιαίτερα σημαντική βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος. Η εκπαίδευση μπορεί να γίνει είτε με πλήρες είτε με μερικό ωράριο και παρέχεται στα κολλέγια μετά-υποχρεωτικής εκπαίδευσης τα οποία παραδοσιακά παρέχουν μαθήματα επαγγελματικής φύσης, αλλά συνεχώς αυξάνουν την παροχή ακαδημαϊκών προσόντων.

Στην Αγγλία κάθε  Πανεπιστήμιο και Σχολή καθορίζει τα κριτήρια για να κάνει δεκτούς τους υποψηφίους.  Καθορίζει δηλαδή τις γνώσεις που απαιτούνται και κατά προέκταση τα μαθήματα  στα οποία θα πρέπει να διαγωνισθούν οι υποψήφιοι μετά την δευτεροβάθμια εκπαίδευση.  Συνήθως κάθε σχολή καθορίζει τρία ( 3) μαθήματα.

Τα μαθήματα μπορεί να ζητούνται και σε διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας . Για παράδειγμα  Μαθηματικά Ι, ή Μαθηματικά ΙΙ  κλπ.

Οι εξετάσεις  πραγματοποιούνται  από τον οργανισμό UCAS http://www.ucas.com/. Ο κάθε ενδιαφερόμενος   ενημερώνεται για το πρόγραμμα των εξετάσεων  και συμμετέχει στις εξετάσεις στα μαθήματα που είναι κριτήρια εισαγωγής στις πανεπιστημιακές σχολές  του ενδιαφέροντός του.

Ο Οργανισμός  διατηρεί τράπεζα θεμάτων – που ανανεώνεται  συνεχώς- και διαθέτει εκπαιδευμένους αξιολογητές που πραγματοποιούν τεστ αντικειμενικών  εξετάσεων  για κάθε εκπαιδευτικό αντικείμενο.

Η βαθμολογία κάθε υποψηφίου εκφράζεται  με A, B, C, D, F  , προκύπτει με αναγωγή και είναι και συνάρτηση του  «σκορ» που πετυχαίνουν οι υπόλοιποι συνδιαγωνιζόμενοι (Για παράδειγμα, μπορεί σε κλίμακα 1-100 κάποιος  υποψήφιος να έχει πετύχει 69 μονάδες και να βαθμολογηθεί με Α,  σαν αποτέλεσμα της αναγωγής σε συνάρτηση με την βαθμολογία των άλλων εξεταζομένων στο ίδιο αντικείμενο).

Ο Βαθμός Α αντιστοιχεί σε 10 ποιοτικές μονάδες, o Β σε 8 , o C  σε 6 , κλπ. ( με τρία μαθήματα το άριστα είναι 30).

Ο υποψήφιος σε κάποια σχολή υψηλής ζήτησης σε «καλό Πανεπιστήμιο» ,  δηλαδή που αξιολογείται  στις πρώτες θέσεις στην αξιολόγηση  για τα πανεπιστήμια που πραγματοποιείται κάθε χρόνο,  θα πρέπει να συγκεντρώσει υψηλό «σκορ» ( 3x10=30 μονάδες).

Σε σχολές που δεν υπάρχει υψηλή ζήτηση, μπορεί να εισαχθούν μαθητές και με 12 -14 μονάδες, ή ακόμη και με απλό πτυχίο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης  και από άλλες χώρες.

Μέσω του οργανισμού UCAS πραγματοποιούνται και συνεντεύξεις υποψηφίων όπου κρίνεται ότι απαιτούνται.

Πηγές: Υπουργεία Παιδείας Φινλανδίας και Αγγλίας