Αν
προσπεράσουμε τα πολυκαιρισμένα συνθήματα, θα διαπιστώσουμε ότι όλες οι
παρατάξεις έχουν -ως επί το πλείστον- κοινά αιτήματα για μαζικούς διορισμούς,
μισθολογική, εργασιακή και επιστημονική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού,
συνταξιοδοτικά αιτήματα (ακόμα και μερικά μαξιμαλιστικά, π.χ. «30 χρόνια
εργασίας χωρίς όριο ηλικίας»). Και εδώ ακριβώς είναι να απορεί κάθε εχέφρων: αφού συμφωνούμε στα περισσότερα, προς τι οι
συγκρούσεις, οι εκλογές και το Συνέδριο;
|
Συνεπώς,
παρά τα κοινά αιτήματά τους (όπως είναι λογικό για εργαζόμενους με τις ίδιες
πάνω-κάτω απολαβές, ίδιο εργασιακό καθεστώς και περιβάλλον), οι κομματικές παρατάξεις επιδιώκουν να
μετρήσουν «κουκιά» και να τα εγγράψουν στη δυναμική των κομμάτων τους. Έτσι,
μπροστά σε αυτόν τον κομματικό πατριωτισμό πάνε περίπατο «αγώνες, μάχες και διεκδικήσεις». Είναι, απλώς, η
-όσο το δυνατόν- πιο πετυχημένη παρουσία κάθε κομματικής παράταξης στην ΟΛΜΕ,
το πιο μεγάλο συνδικάτο του δημοσίου τομέα, μια κίνηση στρατηγικής στο παιχνίδι
εξουσίας της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Με
την εκπαίδευση και τον κλάδο, λοιπόν, να είναι οι παράπλευρες απώλειες της
κομματοκρατίας (είναι ενδεικτικό ότι όλο το προηγούμενο Συνέδριο αναλώθηκε στο
αν η ΟΛΜΕ θα πει ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο προσεχές τότε δημοψήφισμα, της 5ης Ιουλίου 2015)
ο δικός μας ο ρόλος γίνεται κρίσιμος. Με μια συνολική και συνεκτική πρόταση θα
προσπαθήσουμε να προωθήσουμε μικρά και εφικτά αιτήματα (π.χ.
γραμματειακή υποστήριξη στα σχολεία, μειωμένο ωράριο για συναδέλφους των δύο
και περισσότερων σχολείων, απάλειψη ορισμένων ατελέσφορων φόρων στο μισθολόγιο,
διευκολύνσεις στη συνταξιοδότηση με δύο περιόδους αιτήσεων) μαζί με τα πιο βασικά (π.χ. μαζικοί διορισμοί,
επάνοδος στο παλιό ωράριο, διαμορφωτική και επιμορφωτική αξιολόγηση με
αποσύνδεση από τον μισθό, αναβάθμιση ΤΕΕ και Ειδικής Αγωγής) και σίγουρα αυτά σε συνδυασμό με τον μορφωτικό ρόλο του σχολείου που εμπεδώνει συλλογικές αξίες
στους μαθητές και τους κάνει κοινωνούς των πνευματικών παραδόσεων του τόπου
μας. Πρέπει οπωσδήποτε να αναδείξουμε ότι εργαζόμαστε σε ένα δημόσιο σχολείο απαξιωμένο, όπου η
γνώση και η διαμόρφωση του ήθους είναι επίσης απαξιωμένες. Δεν μπορεί κάτι
τέτοιο να διαφεύγει (όπως διαφεύγει από όλες τις κομματικές παρατάξεις) από τον
συνδικαλιστικό λόγο και τα αιτήματά μας.
Ζητάμε ένα
σχολείο – μοχλό πνευματικής και κοινωνικής ανάπτυξης και τον κλάδο μας σε ρόλο
πρωταγωνιστικό.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΗΣ Α.Ε.Σ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ
ΣΤΟ 18ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ
1.
Γεωργαντά Αναστασία ΠΕ06 (2ο ΕΠΑΛ)
2.
Δαπέργολας Νεκτάριος ΠΕ02
(2ο ΕΠΑΛ)
3.
Καραΐσκος Κώστας ΠΕ03 (2ο ΓΕΛ)
4. Καρακολίδης Παναγιώτης ΠΕ02 (2ο ΓΕΛ)
5.
Καρακύριος Δημήτρης ΠΕ11
(1ο ΕΠΑΛ)
6.
Κατσανέβα Ελένη ΠΕ01
(2ο Γυμνάσιο)
7.
Στρούμπας Γιάννης ΠΕ02 (3ο ΓΕΛ)
8.
Τσιλιγκίρη Μαριάννα ΠΕ18.33 (2ο ΕΠΑΛ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου