της Αιμιλίας Τσαγκαράτου
«Το παλιό μοντέλο, όπου όλοι πηγαίνουν και κάθονται σε μια αίθουσα και ο εκπαιδευτικός είναι στο μπροστινό μέρος της τάξης και διδάσκει,
κάτι που γίνεται σε όλη την πόλη και σε όλη την πολιτεία, όλα αυτά τα κτίρια, όλες αυτές οι αίθουσες –γιατί, με την τεχνολογία που διαθέτουμε;»
Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς των μαθητών της Νέας Υόρκης που άκουσαν τη συνέντευξη τύπου του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Κουόμο στις 5 Μάη, έμειναν άφωνοι. Σε μια πόλη που δεν έχει προλάβει να κλάψει ακόμα τους νεκρούς της από την πανδημία, που καθημερινά θρηνεί κι άλλους, ο κυβερνήτης της πολιτείας διατυπώνει το παραπάνω ρητορικό ερώτημα και αποφασίζει να ανακοινώσει τα σχέδιά του για το μέλλον. Στις λίστες των νεκρών θέλει να προσθέσει κι άλλον έναν: το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Σε μια πόλη με το μεγαλύτερο δίκτυο δημόσιων σχολείων στη χώρα, με ένα εκατομμύριο μαθητές.
Η πόλη της Νέας Υόρκης θρηνεί μέχρι στιγμής 72 νεκρούς εργαζόμενους στα σχολεία της, από τους οποίους οι 28 είναι εκπαιδευτικοί. Μία αιτία των τόσων θανάτων είναι και το γεγονός ότι με το κλείσιμο των σχολείων στις 16 Μάρτη, χιλιάδες εκπαιδευτικοί στριμώχτηκαν άρον – άρον στις αίθουσες των σχολείων για τρεις μέρες, ακόμα και οι ευπαθείς ομάδες ή αυτοί που είχαν συμπτώματα της ασθένειας, ακόμα και σε σχολεία που υπήρχαν επιβεβαιωμένα κρούσματα, για να οργανώσουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Σε μια πόλη που πάνω από 300.000 μαθητές δεν είχαν καμία πρόσβαση σε εξοπλισμό και στο διαδίκτυο, από φτωχές και άστεγες οικογένειες.
«Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που οι άνθρωποι λένε “Εντάξει, είμαστε έτοιμοι. Είμαστε έτοιμοι για αλλαγή”. Πιστεύω ότι ζούμε μία από αυτές τις στιγμές. Και πιστεύω ότι η εκπαίδευση, όπως και άλλοι τομείς, είναι ένας τομέας που οι άνθρωποι λένε “Κοιτάξτε, έχω αναστοχαστεί, έχω σκεφτεί, έχω μάθει πολλά”. Όλοι μάθαμε πόσο ευάλωτοι είμαστε και πόσα πρέπει να κάνουμε, ας αρχίσουμε λοιπόν να σκεφτόμαστε πώς να φέρουμε την επανάσταση στην εκπαίδευση. Ήρθε η ώρα.», δηλώνει ο κυβερνήτης. Και εδώ μπαίνουν στη σκηνή ως οι φωτεινοί ηγέτες αυτής της «νέας αρχής» το ίδρυμα του πολυεκατομμυριούχου Bill Gates και ο Eric Schmidt, πρώην διευθυντής της Google και νυν πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Καινοτομιών του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, για να βάλουν πλάτη στην προσπάθεια αναμόρφωσης της ζωής της πόλης στην μετα–Covid19 εποχή.
Ο Schmidt τονίζει: «Πρέπει να επιταχύνουμε την τάση προς την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η οποία δοκιμάζεται σήμερα όπως ποτέ πριν. Διαδικτυακά, δεν υπάρχει κανένα προαπαιτούμενο εγγύτητας, που επιτρέπει στους μαθητές να μαθαίνουν από τους καλύτερους εκπαιδευτικούς, ανεξάρτητα σε ποια σχολική περιφέρεια κατοικούν…».
Φυσικά η επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση στις ΗΠΑ, όπως και σε όλον τον κόσμο, δεν ξεκινά με την πανδημία. Μιλώντας ειδικά για τις ΗΠΑ, οι νεοφιλελεύθερες επιλογές της ιδιωτικοποίησης, των charter schools, των cyber schools (δηλαδή των διαδικτυακών σχολείων όπου το παιδί παίρνει αποδεικτικό φοίτησης παρακολουθώντας μαθήματα από τον υπολογιστή του σπιτιού του) εφαρμόζονται χρόνια τώρα. Η πανδημία βοηθά στην εξάπλωσή τους, στην περαιτέρω ιδεολογική αποδοχή τους.
Ο Κουόμο τονίζει ότι οι ιδέες του «οραματιστή» Bill Gates πρέπει να εφαρμοστούν στην πράξη και η πανδημία είναι η μεγάλη ευκαιρία. Οι προτάσεις για περικοπή κατά 20% των δαπανών για την εκπαίδευση στη Νέα Υόρκη που εκτός των άλλων θα σημαίνει και απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών και εργαζομένων στα σχολεία, είναι το καλύτερο έδαφος. Οι περικοπές που προβλέπονται για τη Νέα Υόρκη θα βλάψουν περισσότερο τα παιδιά από τα φτωχά, εργατικά στρώματα, καθώς ο Κουόμο τις επικεντρώνει στην πόλη της Νέας Υόρκης, όπου ο δείκτης φτώχειας είναι κατά 5,3% πάνω από την υπόλοιπη πολιτεία. Σύμφωνα με την ανάλυση του Αμερικάνικου Ινστιτούτου Ερευνών, οι πιο φτωχές περιοχές είναι εκείνες που θα πληγούν περισσότερο από την κρίση της πανδημίας. Η πόλη της Νέας Υόρκης θα λάβει 200 δολάρια λιγότερα ανά μαθητή από τον προϋπολογισμό που προβλεπόταν πριν την πανδημία, ακόμα και με την ομοσπονδιακή οικονομική ενίσχυση, ενώ στις πιο πλούσιες περιοχές της πολιτείας όπως για παράδειγμα στο Scardale, η μείωση θα είναι μόνο 15 δολάρια ανά μαθητή.
Όμως η Νέα Υόρκη έχει ήδη υποστεί τις συνέπειες από τις «καινοτομίες» του ιδρύματος στο εκπαιδευτικό της σύστημα. Έχει πικρή εμπειρία από τα «οράματα» του δισεκατομμυριούχου Gates.
Πιο συγκεκριμένα το ίδρυμα Bill & Melinda Gates σε συνεργασία πάλι με τον κυβερνήτη Κουόμο είχε επιχειρήσει μια μαζική παρέμβαση στα δημόσια σχολεία της Νέας Υόρκης το 2013-14 και είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών από εκπαιδευτικούς και γονείς. Εκτός από την επιβολή σταθμισμένων τεστ σε πολλές τάξεις με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών –ακόμα και για μαθήματα που δεν είχαν διδάξει!- και την εξάπλωση του δικτύου των charter schools, η πέτρα του σκανδάλου ήταν η διαμόρφωση μιας τεράστιας πλατφόρμας συγκέντρωσης των δεδομένων των μαθητών με τη χρηματοδότηση του ιδρύματος Gates σε συνεργασία με την οργάνωση inBloom. Στη διάρκεια της αντιπαράθεσης για το θέμα αυτό, ο Κουόμο υποστήριζε ότι η συλλογή των δεδομένων των μαθητών ήταν «αναγκαία». Κάτω από το βάρος της κατακραυγής, η Νέα Υόρκη αποσύρθηκε από το πρόγραμμα αυτό.
Αντί επιλόγου, μεταφέρουμε τα λόγια της Ναόμι Κλάιν από το πρόσφατο άρθρο της Screen New Deal, που δημοσίευσε με αφορμή τις παραπάνω εξελίξεις στην μεγαλούπολη των ΗΠΑ.
«Το μέλλον που μας επιβάλλεται … αντιμετωπίζει τις τελευταίες εβδομάδες της φυσικής μας απομόνωσης όχι ως μία επώδυνη αναγκαιότητα για να σωθούν ζωές αλλά ως ένα ζωντανό εργαστήριο για ένα μόνιμο -και υψηλά κερδοφόρο- μέλλον χωρίς φυσική επαφή. … Είναι ένα μέλλον που ισχυρίζεται ότι θα δουλεύει με την «τεχνητή νοημοσύνη», αλλά στην πραγματικότητα συγκροτείται πάνω στην εργασία δεκάδων εκατομμυρίων ανώνυμων εργατών που συνωστίζονται σε αποθήκες, σε κέντρα συλλογής δεδομένων, σε ηλεκτρονικά κάτεργα, σε εργοστάσια εποπτείας περιεχομένου, σε ορυχεία λιθίου, σε βιομηχανοποιημένες φάρμες και σε φυλακές, όπου μένουν απροστάτευτοι από την ασθένεια και την υπερεκμετάλλευση. Είναι ένα μέλλον, όπου η κάθε μας κίνηση, η κάθε μας λέξη, η κάθε μας σχέση είναι εντοπίσιμη, ανιχνεύσιμη και διαθέσιμη ως δεδομένα από μια άνευ προηγουμένου συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων και των γιγάντων της τεχνολογίας».
Το ερώτημα όμως παραμένει: πώς τα δικά μας οράματα και οι δικές μου ουτοπίες θα γκρεμίσουν τις δυστοπίες και τα δικά τους εφιαλτικά «οράματα»….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου