Παρεμβάσεις ΠΕ: Όλες/οι τη Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη, στην αντιφασιστική διαδήλωση στη μνήμη του Παύλου

 

αγωνιστικές ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

 

Όλες/οι τη Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη,

στην αντιφασιστική διαδήλωση στη μνήμη του Παύλου

5.30 μ.μ. στο μνημείο του Παύλου Φύσσα  (Π. Φύσσα 60) στο Κερατσίνι

και στην πορεία στο μπλόκο της Κοκκινιάς

 

 

Αν έχεις δόντι του φονιά και γούστα ματωμένα.

Αν μαύρισες τον ουρανό και θες να φας κι εμένα

μέσα στη καταιγίδα…

 

Θα γίνω αγκάθι στο λαιμό σου, σκόνη μες το μάτι,

μέσα στ’ αυτί σου ψίθυρος και σύγκρυο στην πλάτη,

στη σιγουριά σου αγκίδα…

 

Αλκίνοος Ιωαννίδης

 

 

 

 

Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια από εκείνο το βράδυ. Το βράδυ που ο Παύλος στάθηκε μόνος του απέναντι στα τάγματα εφόδου και δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω. Το βράδυ που σήκωσε στην πλάτη του όλο το αντιφασιστικό κίνημα. Το βράδυ που έγινε «ένα φωσάκι αγέννητο μες την καρδιά του σκότους» για να φωτίσει τον δρόμο για όλους μας. Το βράδυ που τα κανάλια μιλούσαν για «οπαδικές διαφορές» για να καλύψουν τους ναζί. Το βράδυ που άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη Χρυσή Αυγή.

Δεν ξεχνάμε όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες. Το πιο πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο, έγκλημα του ελληνικού κράτους που προσπαθούν να το κρύψουν κάτω από το χαλί. Τον ύπαρχο-δολοφόνο που έσπρωξε τον Αντώνη στη θάλασσα γιατί «νόμιζε ότι ήταν Πακιστανός». Τον δήμαρχο του Βόλου και το μαφιόζικο παραλήρημά του ενάντια στον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Τους φασίστες-κυνηγούς προσφύγων στον Έβρο και το φοβισμένο βλέμμα των αιχμαλώτων προσφύγων μέσα στα ρατσιστικά καμιόνια. Τα καμένα προσφυγάκια μέσα στο δάσος της Δαδιάς και τον ΔΑΚίτη να δηλώνει στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ «ας μην βρίσκονταν εκεί». Τη δολοφονία του μετανάστη στη Νέα Ιωνία. Την επέλαση των Κροατών ναζί 400 χμ μέσα στην ελληνική επικράτεια για να δολοφονήσουν. Η αστυνομία πάντα παρούσα με «διακριτική στάση» σε αυτά τα εγκλήματα. Καμιά φορά ρίχνει και μερικές κλωτσιές, όπως στην περίπτωση του Ζακ. Καθόλου διακριτική δεν είναι όμως εδώ και δύο ημέρες στη Λάρισα, όπου έχει πνίξει στα δακρυγόνα και στο ξύλο τις διαδηλώσεις των κατοίκων πλημμυροπαθών. Η σκύλα που γέννησε το τέρας είναι ξανά σε οργασμό. Οι «πολιτοφύλακες» του Έβρου, οι δολοφόνοι με ή χωρίς στολή έχουν ισχυρή πολιτική εκπροσώπηση, πλήρη κάλυψη από το κράτος και το δικαστικό σύστημα. Έχουν τις ίδιες ισχυρές πλάτες που είχε και η Χρυσή Αυγή. Την αστική τάξη αυτής της χώρας και τις μαφίες της. Επιδιώκουν να μετατρέψουν όλη την επικράτεια σε αμερικάνικο νότο της δεκαετίας του ’50.

Δεν ξεχνάμε ότι ο φασισμός είναι το εργαλείο του καπιταλισμού για να αφαιρέσει κάθε κοινωνικό, λαϊκό εργατικό δικαίωμα. Όποια μάσκα κι αν φορέσει, είναι η πιο βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στις εργαζόμενες μάζες, ο πιο αχαλίνωτος σωβινισμός και ο πιο ληστρικός πόλεμος, ο χειρότερος εχθρός όλων των εργαζομένων. Γι’ αυτό και στόχος του δεν είναι μόνο οι πρόσφυγες αλλά κάθε άνθρωπος που αντιστέκεται, κάθε κοινωνική, εργατική, πολιτική, συνδικαλιστική συλλογικότητα που ορθώνει τις σημαίες των αγώνων και της κοινωνικής απελευθέρωσης.

 

 

Σκοτάδι αν είσαι αφέγγαρο, λεπίδι δίχως πόνο,

δύναμη δίχως όνειρο, ταξίδι δίχως δρόμο

οργή χωρίς καθρέφτη…

 

Θα γίνω μέρα που θα ‘ρθει κι άνοιξη στο λουλούδι

μες στο γκρεμό σου αντίλαλος και πιο βαθύ τραγούδι

στη μαχαιριά που πέφτει…

 

 

 

 

 

Πάντα θα ξημερώνει!

Ούτε βήμα πίσω λοιπόν. Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες. Στον δρόμο, στο συνδικάτο, στα γήπεδα, σε κάθε επίπεδο πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης. Θα είμαστε σταθερά απέναντι. Όπως νικήσαμε τη Χρυσή Αυγή, όπως οδηγήσαμε την ηγεσία της στη φυλακή, έτσι θα συνεχίσουμε. Θα είμαστε στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτέμβρη και στη Νέα Ιωνία στη 1 Νοέμβρη (εκεί που φιλοδοξούν να συγκεντρωθούν φασίστες από όλη την Ευρώπη). Είμαστε πολλές και πολλοί, είμαστε εμείς που παράγουμε τον πλούτο αυτής της χώρας. Και είμαστε παντού. Στη Λάρισα, στις διαδηλώσεις που χτυπά η αστυνομία, πάνω από τα καζάνια της αλληλεγγύης που ταΐζουν τους αποκλεισμένους, στα πνιγμένα χωριά της Θεσσαλίας, μέσα σε αυτοσχέδιες βάρκες που σώζουν τον συγχωριανό, τον συνάνθρωπο, είμαστε εκεί, ανάμεσα στα φτωχικά τραπέζια και στα καμένα δέντρα που δείχνουν τις ρίζες τους. Σε κάθε χώρο εργασίας, ενάντια στην αυθαιρεσία των αφεντικών. Σε κάθε συνδικαλιστική συλλογική διαδικασία, φραγμός στον ρατσιστικό και φασιστικό λόγο. Στις σχολικές μας τάξεις, σαν δασκάλες και δάσκαλοι που βοηθούν τα παιδιά να μάθουν να σκέφτονται και όχι να υπακούνε.

Στα χέρια που απλώνονται για να βοηθήσουν, για να σώσουν ζωές, στα χέρια που σφίγγονται σε γροθιά για να αγωνιστούν για το δίκιο και το όνειρο. Και όχι στα χέρια που σπρώχνουν για να πετάξουν έξω από το πλοίο, που κάνουν μανούβρες στη θάλασσα για να πνίξουν, που σφίγγουν το δολοφονικό μαχαίρι, που πουλάνε πατρίδα αλλά δεν ρίχνουν ούτε έναν κουβά νερό στις φωτιές, όχι στα χέρια που πουλάνε 5 ευρώ το μπουκαλάκι το νερό στη Θεσσαλία.

Και ναι! Το μέλλον ανήκει σε μας!