ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΒΡΟΥ: 9 Μαΐου 1945 – Η μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών

“Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ότι μπορεί ποτέ να πληρώσει” (Έρνεστ Χεμινγουέι): Σαν σήμερα, 9 Μαίου 1945, 00.43 π.μ, η αντιφασιστική νίκη των λαών γράφει μια απο τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας. της ανθρωπότητας.

Ποιoς όμως νίκησε τον φασισμό;
Η συντριβή του ναζισμού και η ανευ όρων παράδοση του το 1945 δεν ήταν ούτε εύκολη, ούτε τυχαία. Ηταν αποτέλεσμα τεραστίων θυσιών, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων επωμίστηκε η Σοβιετική Ένωση.

Τα στοιχεία δεν αφήνουν περιθώρια για αμφισβήτηση: Η ΕΣΣΔ έδωσε πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς. Στις μάχες έχασαν τη ζωή τους σχεδόν 2.000.000 μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος των Μπολσεβίκων, δηλαδή πάνω από τα μισά του μέλη!
Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων,μαζί με ανάπηρους και τραυματίες, είναι ακόμα μεγαλύτερος. Αντίστοιχα, οι νεκροί της Βρετανίας ήταν 375.000 και των ΗΠΑ 405.000.
Ο Σοβιετικός στρατός είχε δύσκολο δρόμο προς το Βερολίνο.Εδωσε μάχες σε ένα μέτωπο με μήκος 3.000-6.200 χιλιόμετρα-αλλά και πίσω από τις γραμμές του μετώπου σε περιοχές κατεχόμενες από τον εχθρό-για 1.418 μέρες και νύχτες.
Κάθε λεπτό του πολέμου υπήρχαν κατά μέσο όρο 9 νεκροί, κάθε ώρα 507 και κάθε μέρα 1.400.Οι δύο στους πέντε νεκρούς του πολέμου ήταν Σοβιετικοί πολίτες. Στο Ανατολικό Μέτωπο, η Βέρμαχτ είχε τα 3/4 των συνολικών της απωλειών, ενώ ακόμα και το καλοκαίρι του 1944, όταν πλέον στη Δυτική Ευρώπη είχε ανοίξει-επιτέλους- το δεύτερο μέτωπο, οι Αμερικανοβρετανικές δυνάμεις είχαν απέναντί τους 75 Γερμανικές μεραρχίες, ενώ ο Κόκκινος Στρατός 200.
Σε επίπεδο υλικών υποδομών, οι χιτλερικοί κατέστρεψαν 1.710 πόλεις και κωμοπόλεις της Σοβιετικής Ένωσης, έκαψαν και ξεθεμελίωσαν πάνω από 70 χιλιάδες χωριά,κατέστρεψαν 32 χιλιάδες περίπου βιομηχανικά εργοστάσια,65.000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικές γραμμές, λήστεψαν 98 χιλιάδες κολχόζ, 1.876 σοβχόζ,2.890 μηχανοτρακτερικούς σταθμούς.
Το συνολικό ύψος των υλικών ζημιών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για τις ευρωπαϊκές χώρες, ανέρχεται στα 260 δισεκατομμύρια δολάρια, εκ των οποίων τα 128 δισεκατομμύρια δολάρια αναλογούν στην ΕΣΣΔ.
Αν τώρα σ’ αυτό το ποσό, προστεθούν και τα 357 δισεκατομμύρια δολάρια που είναι οι σοβιετικές πολεμικές δαπάνες, τότε προκύπτει ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ένα ποσό αρκετά μεγαλύτερο απ’ αυτό που δαπάνησαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί.
Η αντιφασιστική νίκη, με την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας, στην ουσία της ήταν επίτευγμα της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού. Το γεγονός αυτό, δεν είναι σε θέση να το αμφισβητήσει κανείς, όπως δεν το αμφισβητήσαν ο Τσώρτσιλ και ο Τρούμαν, κάτι που φαίνεται πεντακάθαρα και από τα συγχαρητήρια μηνύματα που έστειλαν στον Στάλιν.
Ο καταλυτικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα του ηρωισμού του Σοβιετικού στρατού και λαού. Είχε βαθύτερα αίτια: Εδραζόταν στην εργατική σοβιετική εξουσία, που δεν αναμετρήθηκε με τον φασισμό μόνο στρατιωτικά αλλά σε όλα τα επίπεδα, με πρωταγωνιστικό τον ρόλο των λαϊκών μαζών, με ηγέτιδα δύναμη την εργατική τάξη και καθοριστικό τον ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Εξάλλου, πέρα απο τον αγώνα της Σοβιετικής Ένωσης, οι κομμουνιστές ήταν και το πρωτοπόρο κομμάτι της αντιφασιστικής αντίστασης μέσα στις κατεχόμενες απο τους ναζί χώρες.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο πρώτος, γεννήθηκε από τη μήτρα του καπιταλιστικού συστήματος, αποτέλεσμα της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.Η ύπαρξη της ΕΣΣΔ αποτελούσε στόχο εξίσου όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων-συνασπισμών.
Τα χρόνια πριν τον πόλεμο, με την ανοχή έως και την απροκάλυπτη ενθάρρυνση τους, οι “δυτικές Δημοκρατίες” άνοιγαν συνεχώς το δρόμο για τους ναζί προς Ανατολάς, προς τη Σοβιετική Ενωση.
Το 1938, οι πρωθυπουργοί της Βρετανίας και Γαλλίας, Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, συνυπέγραψαν με Χίτλερ-Μουσολίνι το Σύμφωνο του Μονάχου, με το οποίο παραχωρούνταν στη Γερμανία το σουδητικό τμήμα της Τσεχοσλοβακίας.
Το 1939, η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, η οποία, παρότι οι συμφωνίες αμοιβαίας βοήθειας που είχε υπογράψει με Βρετανία και Γαλλία έμειναν στα χαρτιά, αρνήθηκε κάθε συνδρομή που της προσέφερε η Σοβιετική Ενωση.
Η ΕΣΣΔ υποχρεώθηκε τότε να υπογράψει το “γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης”, το μοναδικό μέσο άμυνας που της είχε απομείνει και της εξασφάλιζε χρόνο ενόψει της αναπόφευκτης Γερμανικής επίθεσης,που πραγματοποιήθηκε τελικά στις 22/6/1941.
Στο μεταξύ, η Γερμανία επιτέθηκε κατά της Γαλλίας, στη Βρετανία η τακτική της αστικής τάξης άλλαξε, ενω στον πόλεμο εισήλθαν αργότερα και οι ΗΠΑ.
Το “αντιφασιστικό σύμφωνο” μεταξύ των Συμμάχων στις 12/6/1941 δεν άλλαξε το χαρακτήρα του πολέμου, ούτε τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών κρατών, που αναγκάστηκαν σε -προσωρινή τουλάχιστον-συνεργασία με τη Σοβιετική Ενωση στον τομέα των πολεμικών επιχειρήσεων.
Ενδεικτική είναι η καθυστέρηση στο άνοιγμα του δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη, που πραγματοποιήθηκε μόλις στις 6/6/1944.Και αυτό, αφού είχαν προηγηθεί οι εποποιίες του Στάλινγκραντ, του Κουρσκ, κ.α, που σήμαναν την αλλαγή του ρου του πόλεμου.
Οι αστικές τάξεις ΗΠΑ-Βρετανίας δικαιολογημένα φοβούνταν ότι ο Κόκκινος Στρατός μπορούσε να μπει μόνος στο Βερολίνο. Στις 30/4/1945 (και ξανά 2/5/1945) η Κόκκινη Σημαία υψώθηκε στη Γερμανική Βουλή (Ράιχσταγκ). 9/5 η ναζιστική Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων.
Αμέσως μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησε μια λυσσαλέα προσπάθεια διαστρέβλωσης των αιτιών, του χαρακτήρα του, γεγονότων και προσώπων. Αυτή η προσπάθεια συστηματοποιήθηκε και εντάθηκε μετά το 1989-1991.
Κεντρικό ρόλο στη διαστρέβλωση της ιστορικής μνήμης κατέχει η Ε.Ε, που, από το 1985 κιόλας, προσπάθησε να “διαγράψει” την 9η Μάη ως μέρα της”Αντιφασιστικής Νίκης”, καθιερώνοντας στη θέση της τη λεγόμενη”Ημέρα της Ευρώπης”. Ακολούθησαν αντικομμουνιστικά μνημόνια κ.α.
Σήμερα, με πρόσχημα και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία κλιμακώνουν την προσπάθεια συκοφάντησης της αντιφασιστικής νίκης των λαών, με εκστρατεία λάσπης και απαγορεύσεις, με την αντιδραστική”θεωρία των δύο άκρων”,τον αντικομμουνισμό, την παραχάραξη της ιστορίας.
Εξίσου ανιστόρητη και απαράδεκτη είναι η προσπάθεια της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας να εμφανιστεί ως συνεχιστής της αντιφασιστικής πάλης της ΕΣΣΔ, να οικειοποιηθεί τα σύμβολα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
Η νικηφόρα προέλαση του Κόκκινου Στρατού και τελικά η συντριβή του ναζισμού έγιναν δυνατές χάρη στην ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος, της εργατικής εξουσίας, του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.
Δηλαδή, χάρη σ’ αυτά τα πλεονεκτήματα, που σήμερα λοιδορούνται από τους ηγέτες της καπιταλιστικής Ρωσίας, χάρη στο σύστημα που οι ίδιοι ανέτρεψαν και σήμερα καπηλεύονται τα σύμβολα του για να δώσουν δήθεν “αντιφασιστικό” χαρακτήρα στις Ιμπεριαλιστικές τους επιδιώξεις.
Όμως, όσο και αν προσπαθούν,είτε οι ιμπεριαλιστές ΝΑΤΟ-Ε.Ε είτε οι ιμπεριαλιστές της καπιταλιστικής Ρωσίας, καμιά απαγόρευση και πλαστογραφία δεν μπορούν να σβήσουν την αλήθεια της αντιφασιστικής νίκης, την σημασία της για τους σημερινούς αγώνες ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά, τον καπιταλισμό, με τους πολέμους και την εκμετάλλευση, που περικλείεται στην φράση του Έ.Χεμινγουέι:
“Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ότι μπορεί ποτέ να πληρώσει”.
Πηγές: Στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ: “Αναμνήσεις και Στοχασμοί”, Σύγχρονη Εποχή, “Αλληλογραφία Στάλιν – Τσώρτσιλ–Ατλη–Ρούσβελτ–Τρούμαν”, Μέλισσα, Λ. Γιερεμέγιεφ: “Η Σοβιετική Ενωση στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο”, “Ζαχαρόπουλος”,”Ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος 1939-1945″, Σύγχρονη Εποχή, Υπουργείον Αμύνης ΕΣΣΔ: “Β` Παγκόσμιος Πόλεμος 1939-1945”, Κυψέλη, Α.Βασιλεφσκι, “Απομηνονεύματα”, Σύγχρονη Εποχή, Ρεϊμόν Καρτιέ, “Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου”, Πάπυρος, Αναστάσης Γκίκας, “Η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών”, Ριζοσπάστης.