Μ’ ένα χωνί ακουγόταν η φωνή του στους δρόμους της Αθήνας. Να ξεσηκώσει τον λαό. Συνελήφθη στις 13 του Απρίλη του ’44 απ’ τους Γερμανούς. Είχε γράψει «Ελευθερία ή Θάνατος» στον τοίχο. Τον πηγαίνουν μαζί με άλλους συντρόφους του στο Α΄ Αστυνομικό τμήμα Λέκκα. Μετά Γουδί. Μετά στο κολαστήριο της οδού Μέρλιν. Μετά Χαϊδάρι.
Ο τελευταίος χαιρετισμός. Ο αποχαιρετισμός. Ο λυγμός. Βγάζει το κεφάλι του έξω από το αυτοκίνητο που τον μεταφέρει. Πετάει τον σκούφο στον δρόμο. Περαστικοί τον αναγνωρίζουν. Το μήνυμα παραδίδεται στη μάνα του.
«Αγαπητή μητέρα, Σας φιλώ. Χαιρεσμούς. Σήμερα πάω για εκτέλεση πέφτοντας για τον Ελ. ΛΑΟ. Γλέζος Νίκος Παραμυθίας 4». Εκτελείται. Πήγε- κι όχι τον πήγαν- για εκτέλεση. Όπως ακριβώς είναι γραμμένες οι λέξεις του στο μήνυμα «Σήμερα πάω για εκτέλεση».
Ο αδελφός του, Μανώλης, είχε αναφέρει πως ο τρόπος που ήταν γραμμένο το μήνυμα ήταν συνθηματικός, ένα κρυφό μήνυμα. Η λέξη «ελληνικό» είναι ως συντομογραφία. Η λέξη «λαός» είναι με κεφαλαία γράμματα. Ελλ. ΛΑΟΣ. Δηλαδή για όλους. Ήθελε ίσως, είχε πει, να δείξει πως πέθανε για τις αξίες της δικαιοσύνης, της ελευθερίας.
Είχε κάποτε επίσης πει: «Αυτός που μου ζητάει τα χρόνια της ζήσης του, που αυτός δεν ζει και τα ζω εγώ. Είναι δυνατόν να του πω ότι κουράστηκα; Είναι δυνατόν να του πω ότι δεν αντέχω άλλο; Κάθε φορά που έρχεται και με ρωτά, του λέω: Περίμενε, αδερφέ μου, και όπου να 'ναι τα όνειρα τα δικά σου και των άλλων συναγωνιστών μας δικαιώνονται.»
Ο Μανώλης Γλέζος έλεγε πως εκείνος δεν είναι ήρωας. Ο αδελφός του ήταν. Ο αδελφός του ο Νίκος. Ο αδελφός του ο Νίκος που εκτελέστηκε στην Καισαριανή. Κάποιοι άνθρωποι έκαναν ένα περήφανο πέρασμα απ΄ τη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι έζησαν στη σύντομη ζωή τους χίλιες ζωές δικές μας.
Κάποιοι άνθρωποι πήγαν μόνοι τους για εκτέλεση για να ζήσουν οι άλλοι. Τόσο σπουδαίοι, τόσο γενναίοι. Τόσο λέφτεροι.
Gianna Kouka
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου