Η συχνότητα των βημάτων γίνεται ολοένα και πιο έντονη κι ο σαματάς από το σαλόνι ξεσπά σαν ανατριχίλα όση ώρα ακούς εκείνο το μελαγχολικό κομμάτι. Η στίβα από τα βιβλία φαντάζει ο τιτανομεγιστος εχθρός των απογευματινων σου ορέξεων, μολονότι καθε λεπτο που περνα μοιαζει με τρισαιωνιο φιλικο χτυπημα στον ωμο. Νεωτεριστες, δημοκρατικοι, αντιεξουσιαστες, χουντ ικοι. Συζητησεις που στηνονται στο τραπεζι ολημερις και που κανουν τα αυτια σου να βουιζουν απο την ακατασχετη φλυαρια και τους βερμπαλισμους. Μπλαζε υφος και διστακτικη κινηση, ολα ομορφα συνδυασμενα σε σηκωνουν απο το τραπεζι του δεσποτικου καισαρισμου και σε κατευθυνουν ευθυς αμεσως στον "απαραμιλλο κοσμο των γνωσεων και της μαθησης." Ετσι θα λεγε καποιος που δεν εχε ι την παραμικρη εστω ιδεα για το σημερινο εκπαιδευτικο συστημα της γενιας του '96.
Λαμβανοντας υποψη τις ατελειωτες διδακτικες ωρες του σχολειου - που αν μη τι αλλο, μονο διδακτικες δεν ειναι- και την επιστροφη στο σπιτι με παραλυτικη νυστα, ο μαθητης καλειται να ενσαρκωσει εναν κοντρα ρολο, που αντικειται συχνα στα "θελω" και τα "πιστευω"του. Μιλωντας βιωματικα, ως μαθητρια που το μελλοντικο μου ποιον προφασιζεται μεσα σε ενα τριωρο ;εξεταστικης καμπαν ιας, αποτινω φορο τιμης στα πολυμηχανα οργανα της εξουσιας για την σημερινη κατασταση στο χωρο της παιδειας. Φακελωμενη στη θεωρητικη κατευθυνση κι εχοντας παραγνωρισει το μαθημα των αρχαιων και της λογοτεχνιας, ακροβατω σε ενα ιδιοτυπο συνονθυλευμα καταιγισμου γνωσεων και πληροφοριων. Aλλιως; Eνα "φιρδην μιγδην" που προκαλει δικαιολογημενα ψυχικo αλλα και αμιγως σωματικo μοχθο.
Μια φρικαλεα διαπιστωση που εχω η ιδια παρατηρησει τοσο σε μενα οσο και σε αρκετους αλλους εφηβους της βαθυτατα ατομοκεντρικης εποχης μας. Μα, ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη.
Γλωσσα ή μαθηματικα; Φυσικη ή ιστορια; Ερωτηματα που ποινικοποιουν τη μνημη του μαθητη εξ απαλων ονυχων για την μετ'επειτα του πορεια στο μαθησιακο χωρο του σχολειου. Οι τρεις "διακεκριμενες" κατευθυνσεις (θετικη, τεχνολογικη και θεωρητικη) στηριζονται αυτοχρημα στη φαινομενικη ευφυια της επιλυσης ασκησεων και της πιστης αποστηθισης.
Τι συμβαινει, ομως, με τα παιδια που εχουν εφεση στην τεχνη και σ τους ποικιλους το μεις της;
Προφανως, οι κλισεις τους εκτελουν μια θεαματικη βουτια στα απατα του ωκεανου. Ο τεραστιος υδατινος ογκος του, αναμφιβολα, υπονομευει στα εγκατα του ταλαντουχα ατομα με εξαιρετικες δεξιοτητες.
Ως εκ τουτου, θριαμβευει -τιμητικα απο πολλους- ενα συστημα βαθμοθηρικο και συναμα ανταγωνιστικο, που αναπαραγει αμεμπτα τη μηχανιστικη προσληψη της γνωσης.
Και το καλυτερο; Βιος και πολιτεια μάς εχουν γινει τα κειμενα της Νεοελληνικης Λογοτεχνιας της θεωρητικης κατευθυνσης. Μετά βδελυγμιας αντιμετωπιζουμε την ανελεητα εξονυχιστικη αναλυση τους, χωρις να μας δινεται η δυνατοτητα να απολαμβανουμε τους στοχαστικους στιχους και το διδακτικο περιεχομενο τους.
Προκειται για ενα μαθημα το οποιο παρασυρει με ρεοντα ρυθμο τους αναγνωστες κα ι συνθετει ενα υποβλητικο υποβαθρο, γεγονος που βαθμιαια ξεθωριαζει. Το αιωνιο ερωτημα μας: Γιατι; Γιατι να βολευομαστε σε μια θεση που υποθαλπει τις αξιες και τις διανοητικες μας ικανοτητες; Γιατι να στεκομαστε νωθροι μπροστα στο εργο των "επιτιμων σπεσιαλιστων", που υποκινουν υποχθονια εμας και τους επομενους μας;
Τιμη και δοξα σε εκεινους που ολα αυτα τα χρονια μετεωριζονται στην ημιμαθεια και την επιτηδευση, χωρις να αποκλειω τη γενια μας απο το σημερινο βουρκο.
Γιατι βουρκος εχει καταντησει το εκπαιδευτικο μας συστημα κι εμεις μαριονετες της εξουσιας. Μιας εξουσιας που σταδιακά καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, της όποιας τα υπολείμματα εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο άγνωστο. Κι όπως είπε κάποτε εύλογα κάποιος: η συνήθεια βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα πιο μπροστά από τον ανθρώπινο νου. Θα αλλάξει μόνο όταν δυσφορήσει ο συναισθηματικός κόσμος του νέου.
http://www.alfavita.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου