Τα σχολεία των 500 ευρώ: Βλέποντας το σχολείο μου να διαλύεται...

 Κραυγή αγωνίας από έναν Διευθυντή Δημοτικού Σχολείου για την οικονομική εγκατάλειψη μετά από την κατάργηση των σχολικών επιτροπών

Πόσο μπορεί να κάνει κάποιος υπομονή;

Πόσο μπορεί να βλέπει τα πάντα να διαλύονται και να μη μιλάει;

Πόσο μπορεί να δίνει περιόδους χάριτος και να περιμένει τον «από μηχανής Θεό» να λύσει τα προβλήματα;

Μιλάμε για την κατάντια των σχολείων που καταργήθηκαν οι Σχολικές Επιτροπές και τη διαχείριση ανέλαβαν από τον Ιούλιο οι Δήμοι.

Και μιλάμε όχι μόνο εκ μέρους όλων των διευθυντών, όλων των εκπαιδευτικών, όλων των γονέων και των μαθητών αλλά και όλων των αντιδημάρχων και των εργαζόμενων στους Δήμους αλλά και όλης της ελληνικής κοινωνίας.

Κατάντια, ντροπή, απαξίωση…

Σχολεία χωρίς χρήματα!!! Ο προϋπολογισμός των σχολικών μονάδων με 10 αίθουσες διδασκαλίας είναι 500 ευρώ που ΘΑ τα πάρουμε για να καλύψουμε εκ των υστέρων τις ανάγκες 5 μηνών (από τον Ιούνιο έως σήμερα).

Χωρίς τα απαραίτητα υλικά καθαριότητας (χαρτικά, καθαριστικά, χλωρίνες χαρτιά υγείας, σαπούνια και χειροπετσέτες και ό,τι άλλο χρειάζεται μια σχολική μονάδα) για 5 μήνες, τα οποία, σύμφωνα με το υπάρχον καθεστώς, δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα 50 Ευρώ ανά παραγγελία και αγορές από ένα και μόνο κατάστημα, άσχετα με το αν οι τιμές είναι συμφέρουσες για το σχολείο ή όχι. Όσα έξοδα δηλαδή χρειάζεται μια γκαρσονιέρα για μια εβδομάδα.

Χωρίς μελάνια εκτυπωτών και τόνερ, μαρκαδόρους, χαρτόνια, στυλό και κιμωλίες, χωρίς εξοπλισμό και με φωτοτυπικά φθαρμένα και ασυντήρητα και με (αυστηρά) 50 € να αγοράσουμε τα απαραίτητα από το ένα και μόνο βιβλιοπωλείο που έχει ορίσει ο Δήμος.

Χωρίς άτομα για τεχνική υποστήριξη, ή προσωπικό για καθαριότητα πρασίνου, η οποία έχει αρκεστεί στο να περάσουν κάποιοι ηλεκτρολόγοι και να καταγράψουν τις ανάγκες των σχολείων και μέχρι εκεί. Χωρίς φυσικά να γίνει η παραμικρή επισκευή.

Χωρίς κλάδεμα σε δέντρα φονιάδες που τα κλαδιά τους κρέμονται ξερά πάνω από τα κεφάλια των μαθητών, λόγω έλλειψης γερανοφόρου και προσωπικού.

Χωρίς καθάρισμα στα λούκια που είναι βουλωμένα έτοιμα κι αυτά όχι μόνο να σκορπίσουν νερό και υγρασία στα κτήρια, αλλά και να πέσουν στους μαθητές για τον ίδιο λόγο που αναφέρθηκε παραπάνω.

Χωρίς πετρέλαιο και συντήρηση σε καυστήρες και A/C,

Χωρίς υλικά σε φαρμακεία, με κτήρια μέσα στην υγρασία και άβαφα, με γήπεδα και μπασκέτες επικίνδυνα, με περιφράξεις και καγκελόπορτες παγίδες.

Χωρίς στολισμό για τα Χριστούγεννα αλλά και τις εθνικές εορτές.

Με έναν αντιδήμαρχο που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, κι ελπίζουμε τουλάχιστον να του δώσει ο Θεός δύναμη να αντέξει αυτό το χάλι, που αντιμετωπίζει, και να μη παραιτηθεί.

Με μια λογίστρια που έχει αναλάβει όλη τη λογιστική – γραφειοκρατική εργασία (τιμολόγια τράπεζες, καταστάσεις), που είχε ο κάθε διευθυντής σχολείου και ασθμαίνοντας τα κατάφερνε. Και που τώρα καλείται να τη διεκπεραιώσει για όλα τα σχολεία του δήμου… μόνη της.

Με γονείς που αναγκάζονται από τις συνθήκες να αναλάβουν να καλύψουν την πληρωμή των βασικών εξόδων των σχολείων που θα εξασφαλίσουν το ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς λειτουργίας για τα παιδιά τους.

Με εκπαιδευτικούς που γίνονται επαίτες και καλούνται να εργαστούν χωρίς μέσα.

Με καθαρίστριες που σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις, αλλά είναι πραγματικότητα, φέρνουν υλικά από το σπίτι τους,

Με διευθυντές που καταντήσαμε γραφιάδες και το μόνο που προλαβαίνουμε να κάνουμε είναι να συμπληρώνουμε έγκαιρα τις φόρμες εκλιπαρώντας για ένα πάκο χαρτί υγείας. Για την τοποθέτησή μας κατά τις κρίσεις ερευνούσαν το όραμά μας... Κάποτε είχαμε... Έχει πια γκρεμιστεί...

Με Σχολικές Επιτροπές κατηργημένες.

Με Δήμους που δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν, όταν τη διαχείριση την είχαν τα ίδια τα σχολεία και οι Σχολικές Επιτροπές, και τώρα πρέπει αυτή τη διαχείριση να την αναλάβουν οι ίδιοι χωρίς προσωπικό, γνώση, μέθοδο, πόρους, έλεγχο και χρόνο για δουλειά.

Με πολιτικούς που νομοθετούν αυτά τα εκτρώματα, «των σχολείων των 500 ευρώ», και στραγγαλίζουν την εκπαίδευση και τα παιδιά μας. Που παραδειγματίζονται από το πώς λειτουργούν οι δήμοι και τα σχολεία στο εξωτερικό χωρίς όμως να λαμβάνουν υπ’ όψη τους ότι εκεί τα σχολεία είναι πλήρως εξοπλισμένα γιατί σε αυτές τις χώρες πρότυπα επενδύουν στην εκπαίδευση και δεν περιμένουν τις σχολικές μονάδες να λειτουργήσουν μόνο από το φιλότιμο των δασκάλων και την φιλανθρωπία των γονέων και της τοπικής κοινωνίας.

Με εμένα που βλέπω όλα αυτά, τα ανέχομαι και δε μιλάω. Που χειροκροτώ, ψηφίζω και σιωπώ.

Που κάθομαι στον καναπέ μου ή στο γραφείο μου και περιμένω τη λύση ως ΄΄μάννα εξ΄ ουρανού΄΄.

Που βλέπω ότι όλα όσα έχτισαν οι προηγούμενοι από εμένα, εγώ τα γκρεμίζω με την ανοχή μου και την απάθειά μου.

Που βλέπω το σχολείο μου να διαλύεται.

Ντροπή μου όπως και στους παραπάνω, γιατί γνωρίζω ότι δεν υπάρχει δικαιολογία. Ντροπή μου, γιατί γνωρίζω ότι η εκπαίδευση κοστίζει ακριβά αλλά η αμορφωσιά στοιχίζει ακριβότερα.

Ντροπή μου, γιατί άργησα, όπως και τόσοι άλλοι, να μιλήσω.

Ως εδώ….

Τόκας Δημήτριος,

Διευθυντής δημοτικού σχολείου, πιστεύοντας πως εκφράζω τις απόψεις όλων των διευθυντών-τριών και προϊσταμένων των σχολείων που καταργήθηκαν οι Σχολικές Επιτροπές.

Τα σχολεία των 500 ευρώ: Βλέποντας το σχολείο μου να διαλύεται... | Alfavita

https://www.alfavita.gr/