Διονύσης Μάργαρης
Επειδή το να μοιράζεσαι πράγματα, είναι κακό για όλους...
Αυτή η παραφθορά του υπότιτλου του δικτύου μας, μού έρχεται στο μυαλό από χθες το μεσημέρι.
Από την τελευταία φορά που σχολίασα, περιμένοντας αλλά και ψάχνοντας να δω, τι στο καλό συμβαίνει; Τι πήγε τόσο στραβά; Πού έφταιξε το ylikonet;
Από χθες το βράδυ, που με πήρε τηλέφωνο ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της ένωσης Ελλήνων Φυσικών!!! Κ. Παναγιώτης Φιλντίσης, για να με διαβεβαιώσει ότι δεν έχει τίποτα πει εναντίον μου και εναντίον του δικτύου και να μου πει ότι μέχρι αύριο στις 1.30, θα έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ένωσης, κείμενο που θα αποκαθιστά την αλήθεια. Έχει πάει ήδη 5.30…
Προσπαθώντας να καθαρίσω το μυαλό μου, να δω πού έκανα λάθος, τι δεν βλέπω, πήρα δυο κείμενα από φίλους. Δυο κείμενα, που νομίζω ότι αξίζουν να διαβαστούν με προσοχή.
---------------------------------------------------------------
Το να μοιράζεσαι είναι καλό για όλους;
Το διαδίκτυο αποτελεί τον τρέχοντα τρόπο αλληλεπίδρασης στη διαδικασία διδασκαλίας και μάθησης. Τρόπο που κουβαλάει τις παθογένειες της κοινωνικής πραγματικότητας που ζούμε. Θα αναφερθούμε στα μαθήματα που πήραμε και τα παθήματα που υφίσταται ένας πολύ δικός μας διαδικτυακός ιστότοπος, το ylikonet. Ένας τόπος που πυροδότησε όλες τις ιδιομορφίες της φυλής των Φυσικών της Δευτεροβάθμιας. Από εντάσεις για το αν η πίεση πρέπει να διδάσκεται ως μονόμετρο μέγεθος ή τανυστής μέχρι πολεμικές για τη νομιμότητα της χρήσης της αρχής της επαλληλίας στη Φυσική. Εμείς που σταθήκαμε σε απόσταση από τις δραματικές διαδικτυακές μάχες που διεξάγονταν τα χρόνια της λειτουργίας του, με ελάχιστες παρεμβάσεις οι ίδιοι, καθημερινοί όμως επισκέπτες, αισθανόμαστε ότι έχουμε λόγο γι’ αυτά που εξελίσσονται τις δυο τελευταίες μέρες. Θέλουμε να μιλήσουμε για τους ανθρώπους που ως έφηβοι τις μικρές ώρες που η Ελλάδα κοιμάται, «ποστάρουν» για κροσσούς συμβολής και εξαναγκασμένες ταλαντώσεις. Ξανασκεφτόμαστε αυτές τις θερμές συζητήσεις και ανιχνεύουμε την ματαιοδοξία του δάσκαλου που απολογείται μονάχα στον Νεύτωνα, τον πυρετό του κυνηγού και κατασκευαστή γρίφων, την τρέλα του «αυθεντικού» ερμηνευτή των γαλιλαιϊκών συλλήψεων. Σ’ αυτή τη διαδρομή δεν σκοντάψαμε ποτέ σε δίχτυα απλωμένα για «πελάτες». Ισχυρογνωμοσύνη και εφηβικό ενθουσιασμό σε περίσσεια, ευτέλεια και ιδιοτέλεια απούσες. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που θεωρούμε ότι κατέστησαν το ylikonet τον πλέον αναγνωρίσιμο ιστότοπο στην κοινότητα των Φυσικών της Δευτεροβάθμιας. Γιατί είναι τρελοί αυτοί οι Φυσικοί.
Τα δυο τελευταία εικοσιτετράωρα το ylikonet έγινε γνωστό σ’ όλη τη χώρα, όχι για τους ίδιους λόγους που το αγκάλιασε η φυλή των ομοτέχνων. Με τη χώρα σε άσχημη φάση. Που πυροδοτείται η καχυποψία, αποθεώνεται ο ανορθολογισμός και κατασκευάζονται συστηματικά μάγισσες που καίγονται με συνοπτικές διαδικασίες. Αφορμή που τροφοδότησε το κυνήγι μαγισσών μέσα στο χώρο του ylikonet αποτέλεσε ένα εσωτερικό πρόβλημα που απασχολεί την κλειστή κοινότητά μας.
Το πώς κατασκευάζονται θέματα τύπου Πανελληνίων Εξετάσεων, που οι ερωτήσεις τους θα πρέπει να χειριστούν μικρό αριθμό φυσικών εννοιών και νόμων, χωρίς να επαναλαμβάνονται οι ίδιες για μια δεκαετία. Προκρίθηκε η επινόηση τεχνητών περιβαλλόντων/ φαινομένων, που θα διαφοροποιούσαν τις ερωτήσεις από χρονιά σε χρονιά. Κάποια απ’ αυτά τα φαινόμενα ήταν χλωμές τροποποιήσεις εκείνων που αναφέρονταν στα σχολικά εγχειρίδια και τα θέματα χαρακτηρίζονταν «εύκολα» και χωρίς διακριτική ικανότητα. Άλλα έμοιαζαν γελοιογραφίες της φύσης και χαρακτηρίζονταν ως ακατάλληλα να αξιολογήσουν τη «φυσική διαίσθηση» των μαθητών. Κάποια τρίτα ήταν «εξωτικά», δεν συνέτρεχαν με τις αναπαραστάσεις της πλειοψηφίας των διδασκόντων και χαρακτηρίζονταν «δύσκολα» ή «εκτός ύλης». Το ylikonet λόγω της ελευθερίας έκφρασης και της άμεσης, επίμονης και σκληρής αλληλεπίδρασης που εξασφάλισαν και διευκόλυναν οι διαχειριστές του, αποτέλεσε το πιο παραγωγικό εργαστήριο μετασχηματισμού γόνιμων, αλλά ανεπεξέργαστων προτάσεων σε ολοκληρωμένες κατασκευές, συμβατές με τους φυσικούς νόμους, κατάλληλες για διδακτική και αξιολογική χρήση. Η μεγάλη επισκεψιμότητα που εξασφάλισε δεν σχετιζόταν μόνο με το τελικό προϊόν αλλά κυρίως με την απόλαυση της συμμετοχής ή της παρακολούθησης αυτής της in vitro κατασκευής. Για τα καλά του διαδικτύου δηλαδή. Όλη αυτή η παραγωγή αποτέλεσε μια εκτεταμένη τράπεζα θεμάτων με έμφαση στην πρωτοτυπία και την επιστημονική ορθότητα και παράλληλα έναν επιδραστικό χώρο άτυπης εκπαίδευσης νέων και λιγότερο νέων συναδέλφων. Όλων μας.
Τα δυο τελευταία εικοσιτετράωρα αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι αυτή η προίκα, στην οποία συνεισέφεραν όλα τα δραστήρια μέλη του ylikonet με τις προτάσεις και τις παρεμβάσεις τους, επειδή διαμορφώθηκε ταυτόχρονα από πολλούς στον ανοιχτό αέρα του διαδικτύου, θα πρέπει να θεωρηθεί απαγορευμένος καρπός. Επιχειρείται να «καεί» λόγω του τρόπου κατασκευής του ένα αυθεντικό υλικό που προέκυψε μέσα στο καμίνι εξαντλητικών, αρκετές φορές βάναυσων συζητήσεων που δεν συνηθίζονται σε εκπαιδευτικά σεμινάρια, επιμορφώσεις καθηγητών, ΠΕΚ.
Γιατί δεν συνάδει με το αδιάβλητο των εξετάσεων! Και το «αδιάβλητο» καθορίζει το χρονικό διάστημα ανάρτησης είναι μικρότερο από πόσο; Γιατί «αναγνωρίστηκε» και παραδόθηκε στα σκυλιά αυτός που όντας στοχοποιημένος, δήλωσε ότι του άρεσε η επίμαχη ανάρτηση. Ενδεχομένως να προταθεί ο έλεγχος των ηλεκτρονικών ιχνών των θεματοδοτών της επόμενης χρονιάς για να διαπιστωθεί αν επισκέφθηκαν το ylikonet.
Και αυτοί που ξεκίνησαν το μοίρασμα, προσφέροντας πρώτοι τα δικά τους «καλούδια»; Τα δυο τελευταία εικοσιτετράωρα πρέπει να πιστέψει όλη η χώρα ότι ένα κίνητρο είχαν. Τα ιδιαίτερα των νοτίων προαστίων.
Ζούμε σε άσχημη εποχή, που αμφισβητεί δραματικά το moto του ylikonet «το να μοιράζεσαι είναι καλό για όλους». Το να μοιράζεσαι είναι καλό γι’ αυτούς που πάντα παίρνουν. Γι’ αυτούς που δίνουν είναι, ενίοτε επικίνδυνο.
Γιώργος Φασουλόπουλος
Συνυπογράφει
ο Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας
----------------------------------------------
Η πολυτιμότητα του «αλληλεπιδρώ» και οι κατοικούντες σε νησίδες αντίστασης
Διαμόρφωση ενός εκπαιδευτικού ουρανού.
Διδασκαλία της Φυσικής σημαίνει πριν απόλα – όπως και για κάθε αντίστοιχο εγχείρημα – ένας ΟΥΡΑΝΟΣ δεοντολογίας και μια βραχώδης ΓΗΙΝΗ πραγματικότητα.
Για πολλές μάλιστα δεκαετίες το εγχείρημα λάμβανε χώρα χωρίς κανενός είδους ουρανό.
Ο Ουρανός δεοντολογίας για τη διδασκαλία των Επιστημών, έκανε, ουσιαστικά, για πρώτη φορά
την εμφάνισή του, πριν από μερικές δεκαετίες. Από τότε, σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή, διαμορφώνεται από ανθρώπους που φαντάζονται κάτι διαφορετικό, με την ιδέα ότι το διαφορετικό είναι συγκριτικά καλύτερο από το συμβαίνον, αλλά και με τη μέριμνα του «να εμπεριέχονται στις προτάσεις τους στοιχεία πραγματοποιήσιμα» . Αυτά που έχουν καταγραφεί, με πρόθεση να συγκροτήσουν κομμάτια ενός μελλοντικού Ουρανού είναι προτάσεις διαμορφωμένες σε ημερίδες, ερευνητικά αποστάγματα καταγραμμένα σε σχετικά βιβλία και σε περιοδικά, ιδέες των «μαχόμενων» εκπαιδευτικών, ενίοτε - σίγουρα όχι πάντα - εξαιρετικής πρωτοτυπίας αλλά και ποιότητας
ενώ παράλληλα το βασικό χαρακτηριστικό της τελευταίας πενταετίας είναι η μεγάλη, για πολλούς απρόβλεπτη, πυρκαγιά που έχει ξεσπάσει στο διαδίκτυο , ένας, χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της εκπαίδευσης, διάλογος με κεντρικό ζήτημα το «ποια φυσική πρέπει να διδάσκουμε και «πώς να τη διδάσκουμε » και σίγουρα με εκπεφρασμένες ή και ανομολόγητες επιδιώξεις για μια ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού Ουρανού.
Η πολυτιμότητα του «αλληλεπιδρώ»
Ανάμεσα στις ποικίλες κοινωνικές απόπειρες για τη διαμόρφωση κάποιου τέλος πάντως εκπαιδευτικού ουρανού εκείνη που φαίνεται να κερδίζει την αποδοχή των εκπαιδευτικών είναι η δημιουργία διαδικτυακών ιστοτόπων και ανάμεσα στα διάφορα αυτά nets που έχουν δημιουργήσει οι Έλληνες, το ylikonet ξεχωρίζει. Δημιουργημένο και συντηρούμενο από ανθρώπους εκπαιδευτικούς, πυροδοτείται καθημερινά από «επισκέπτες» που μοιράζονται τις ιδέες τους, διαφωνούν, εκδηλώνουν έως και εμπάθεια για την αντίθετη άποψη, δυσκολεύονται να συνθέσουν, αλλά και συνθέτουν, νιώθουν άνετα στο να προτείνουν μια δική τους ιδέα για τη διατήρηση της στροφορμής ή για τη διαμόρφωση μιας διαφορετικής άσκησης, αλληλοδιδάσκονται, ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΓΝΩΣΗ και τελικά ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΟΥΝ, και αυτό το τελευταίο συνιστά στοιχείο με ισχνή παρουσία στο ελληνικό μας σήμερα.
Το ylikonet, χωρίς να αποφεύγει αρκετές από τις παθογένειες του κυρίαρχου κοινωνικού μοντέλου, συνιστά ένα χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της εκπαίδευσης ανθρώπινο εγχείρημα, διατηρούμενο εδώ και μερικά χρόνια στη ζωή από εκπαιδευτικούς οι οποίοι κατοικούν στις λιγοστές νησίδες αντίστασης.
Νησίδες αντίστασης
Μέσα στον ωκεανό του κοινωνικού μας σήμερα, το οποίο βρίσκεται στο αντιδιαμετρικό σημείο των οραμάτων μας, μέσα σε έναν ωκεανό για τον οποίο δεν είμαστε καθόλου περήφανοι, επιμένουν να διατηρούνται νησίδες αντίστασης. Μπορεί να μην είναι πολλές αλλά «υπάρχουν» και στις λιγοστές αυτές νησίδες κατοικούν άνθρωποι αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν, άνθρωποι διακατεχόμενοι από πάθος γι αυτό, άνθρωποι σαν τον Λευτέρη Βογιατζή που πρέπει να φύγουν από τη ζωή για να μπορέσουμε εμείς οι υπόλοιποι - ξεπερνώντας την ημερήσια μικροψυχία μας- να αναγνωρίσουμε το μέγεθος της κοινωνικής τους προσφοράς , στον δικό μας Μικρόκοσμο άνθρωποι εκπαιδευτικοί που έχοντας την επίγνωση ότι αυτό που συμβαίνει κατά διδασκαλία της Φυσικής δεν μοιάζει με τα οράματα τους, αλλά παρόλα αυτά εξακολουθούν να διατηρούν μια τρυφερότητα για τόσο για τη Φυσική όσο και για το «διδάσκω», άνθρωποι που εκτός από το να διδάσκουν τα πρωινά σε ανθρώπους μαθητές και να αμείβονται για την εργασία τους – με τον γνωστό απίστευτο τρόπο –, χρόνια τώρα κάνουν και πράγματα χωρίς να αμείβονται γι αυτά, Σε αυτήν ακριβώς τη συνομοταξία ανήκουν και οι άνθρωποι του ylikonet, όπως και μερικές εκατοντάδες ακόμα άνθρωποι ενεργοποιούμενοι σε αντίστοιχα δίκτυα σε όλη την επικράτεια.
Η επίθεση
Κυριαρχούμενο από τη λογική της αγοράς, με εφημερίδες που εμπιστεύονται μόνο κάποιο συνεργαζόμενο φροντιστήριο και με βασικό πιστεύω το « στην εκπαίδευση αδιαφορούμε για το ταξίδι και μας ενδιαφέρει ως μοναδικός αυτοσκοπός η Ιθάκη » το κυρίαρχο κοινωνικό μας μοντέλο εμφανίζεται απρόσβλητο. Δημιουργημένο μέσα στο θερμοκήπιο του ελληνικού αυτού «σήμερα», το εγχείρημα «ylikonet» συνιστά ένα «ανεξήγητο» που πρέπει να εξηγηθεί. Διότι η κυρίαρχη λογική δεν είναι δυνατόν να ενσωματώσει την «αυθάδεια» ότι «άνθρωποι ενεργοποιούνται χωρίς ιδιοτέλεια», και αναζητεί αφορμή να εκδηλώσει τις «υποψίες» της. Και εάν η συγκεκριμένη αφορμή επιμένει να μην εμφανίζεται, η κυρίαρχη λογική θα την επινοήσει. Και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης -στη μεγάλη τους πλειοψηφία- εναρμονιζόμενα με την κυρίαρχη λογική σύμφωνα με την οποία «το πρόβλημα ελληνική εκπαίδευση δονεί τις χορδές των Ελλήνων μόνο όταν πρόκειται για πανελλαδικές εξετάσεις», αντί να διακρίνουν την εντυπωσιακή παραγωγή γνώσης που συντελείται σε ένα εργαστήρι όπως το ylikonet θα σαλπίσουν την επίθεση εναντίον του.
Είτε μέσα από μια soft εκδοχή κατά την οποία αναφέρεται ένας συνδιαχειριστής του ιστοτόπου ήταν μέλος της κεντρικής επιτροπής των εξετάσεων, και το τέταρτο θέμα των πανελλαδικών εξετάσεων στη Φυσική το είχε αναρτήσει και το είχε σχολιάσει με μια πενηντάδα μαθητών και συναδέλφων .
Η συγκεκριμένη επίθεση έχει ένα φαντασιακό μέρος και μια προτροπή για το μέλλον
Ένας – κατά φαντασίαν - συνδιαχειριστής του ylikonet ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, ο ίδιος ανύπαρκτος συνδιαχειριστής είχε – σύμφωνα με μία φανταστική εκδοχή - αναρτήσει το θέμα και μία επίσης φανταστική «πενηντάδα» μαθητών και εκπαιδευτικών το είχε συζητήσει και όλα αυτά σε κοκτέιλ με την εικασία του «φανταστείτε σε πόσους συναδέλφους μπορεί να έχει μοιραστεί, με πόσους μαθητές μπορεί να έχει συζητηθεί» συγκροτεί το φαντασιακό της μέρος.
Παράλληλα το ότι ένα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής μέμφεται διότι πρότεινε για τις εξετάσεις παραλλαγή σε ένα θέμα που είχε -ανάμεσα σε χιλιάδες- παρουσιαστεί στο εργαστήρι ylikonet συνιστά μια προτροπή σύμφωνα την οποία στο μέλλον «καθετί που παράγεται στο εργαστήρι ylikonet πρέπει να αποκλείεται από τις εξετάσεις». Οτιδήποτε δηλαδή καινούργιο δεν πρέπει να παράγεται σε εργαστήρια σκέψης, μέσα από αλληλεπίδραση.
Εκτός όπως από τη soft εκδοχή υπάρχει και η άλλη, η επιπέδου ζούγκλας με αρκετά μιλιγκράμ ρουφιανόσκονης, με υπαινιγμούς χωρίς όριο, η οποία επιχειρεί να δώσει τη δική της δηλητηριώδη απάντηση στο αναπάντητο ερώτημα « πώς τόσοι άνθρωποι ενεργοποιούνται χωρίς ιδιοτέλεια;»
Και μια προσωπική επιλογή
Απέναντι σε τέτοιας μορφής γεγονότα είναι αδύνατον να σιωπήσουμε. Ίσως πρέπει να κρεμάσουμε ερωτηματικά σε μερικά από τα αυτονόητα που μας έχουν περικυκλώσει. Το εργαστήρι ylikonet, χώρος «αυθάδειας» σε ένα δύσκολο κοινωνικό «σήμερα», όχι μόνο πρέπει να διατηρηθεί αλλά και να ενισχυθεί με κάθε τρόπο. Η κοινότητα των φυσικών, αλλά και η κοινωνία γενικότερα, έχει ανάγκη από τέτοιου είδους μορφές κοινωνικής οργάνωσης . Το ότι απέφυγα μέχρι σήμερα να γίνω μέλος έχει σχέση μόνο με προσωπικές επιλογές που εμπεριέχουν εσωστρέφεια. Στις ώρες που ακολουθούν θα ζητήσω να γίνω μέλος. Ίσως διότι επιλέγω ως πιο αναγκαίο τη αίσθηση ή έστω την αυταπάτη ότι συγκατοικώ μαζί με πρόσωπα που εκτιμώ σε κάποια, τέλος πάντων, νησίδα αντίστασης.
Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας
Συνυπογράφει ο Γιώργος Φασουλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου